Αγαπήσαμε, πονέσαμε, κλάψαμε, ερωτευτήκαμε, μετανιώσαμε, παρακαλέσαμε και άλλα χίλια συναισθήματα τα οποία βιώσαμε σιγοτραγουδώντας στίχους της. Η Λίνα Νικολακοπούλου, ποιήτρια και στιχουργός, είναι μια από τις πλέον κορυφαίες γυναίκες στο ελληνικό ποιητικό- στιχουργικό προσκήνιο. Δεν είναι το ταλέντο της στη γραφή το οποίο την έκανε να ξεχωρίσει, μα αυτή η μοναδική της ικανότητα να σε βάζει μέσα στο κάθε της τραγούδι και να το βιώνεις σαν πρωταγωνιστής. Ο ρεαλισμός που αποτυπώνεται στους στίχους της είναι αρκετός για να επηρεάσει συναισθηματικά ακόμη κι εκείνον που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή βρίσκεται σε ηρεμία, αφού ο στίχος της αποτελεί το κάλεσμα στο χάσιμο σε ένα κόσμο μυθικό.
Ακόμη κι αν η ελληνική μουσική δεν κυριαρχεί στις προτιμήσεις σου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τραγούδησες έστω και μια φορά δικούς της στίχους κι ας μη γνώριζες ποιος κρύβεται πίσω από αυτούς. «Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο» έγραψε και καταλαβαίνεις γιατί η γνωριμία με αυτή τη γυναίκα ήταν αναγκαία. Γιατί μπορεί εσύ να μη γνωρίζεις πολλά για εκείνη, αυτή όμως περιγράφει τόσο αληθινά αυτό που βιώνεις που πολλές φορές σκέφτεσαι πως σίγουρα γνωρίζει την ιστορία σου. Σίγουρα ξέρει εσένα και κυρίως καταλαβαίνει το πώς νιώθεις. Κι όλα αυτά τα συναισθήματα, να πλέκει σε στίχους, τα κάνει τραγούδια και στα χαρίζει για παρηγοριά, για ταύτιση και ξέσπασμα στις δύσκολες ώρες.
«Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί» έγραψε πριν αρκετά χρόνια κι ο στίχος της πιο επίκαιρος από ποτέ. Η Λίνα Νικολακοπούλου πάντοτε βρίσκει τον τρόπο να σε βάλει στους στίχους της, να σε κάνει κομμάτι αυτών, να συνειδητοποιήσεις πως αυτές τις αράδες σίγουρα θα μπορούσες να τις είχες γράψει κι εσύ, αν σου περίσσευε λίγη έμπνευση. Δε σε πειράζει που ανέλαβε η συγκεκριμένη αυτό το έργο, αφού πολλές φορές είναι σε θέση να περιγράψει μια κατάσταση που βιώνεις με λόγια που εσύ δε βρήκες να ταιριάξεις. Στα τραγούδια της όμως όλα δένουν τόσο αρμονικά, ακόμη κι αν οι εικόνες που δημιουργούν καμιά φορά σε τρομάζουν. «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ γιατί ποτέ να σε αποκτήσω δεν μπορώ» και απορείς πόσο πολύ μπορεί να σε νιώθει κάποιος για να γράψει αυτό το στίχο, για όλα εκείνα που δεν απέκτησες τελικά.
«Με το ίδιο μακό και με κέφι κακό φύγαν μέρες» σιγοτραγουδάς και το νιώθεις, γιατί το έχεις βιώσει ξανά και ξανά. Είναι οι μέρες που το μόνο που θέλεις είναι να χτυπήσει το τηλέφωνο και να είναι ένα άτομο συγκεκριμένο άτομο. «Προσωπικά, δε θέλω τίποτα μαζί σου λογικά, μου πάει ο ήχος της φωνής σου τραγικά» και μέσα από ένα στίχο ζωντανεύουν όλα τα συναισθήματα μα και οι αισθήσεις, αφού λόγια, εικόνες και φωνές κατακλύζουν το μυαλό σου, με μοναδικό ερέθισμα μια γραμμή στίχων. Όποιος δεν πόνεσε με στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, όποιος δεν έκλαψε με αυτούς, όποιος δεν τους τραγούδησε δυνατά έχοντας στο μυαλό του αυτό, το συγκεκριμένο άτομο που τους ταύτισε, δε βίωσε ερωτικό πόνο.
Μα και ο τρόπος που προσωποποιεί την αγάπη πολλές φορές, για τα ζευγάρια που ζούνε τον απόλυτο έρωτα, είναι εξίσου θαυμαστός. Άραγε πόσο πολύ μπορεί να αγαπήσει κανείς για να γράψει «της καληνύχτας τα φιλιά δεν είναι δώρα», όταν πρέπει να αποχωριστείς εκείνον που στα δίνει; Δώρο είναι η παρουσία κι όχι τα φιλιά που την αντικαθιστούν και η κυρία Νικολακοπούλου μάς το έμαθε κι αυτό.
Αν ψάχνεις για στίχους ρομαντικούς, με παρομοιώσεις εξωπραγματικές, σχήματα ποιητικά και μεταφορικό λόγο, δύσκολα να τα βρεις στους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Τα τραγούδια της παραπέμπουν περισσότερο σε ψυχογραφήματα, δημιουργούν εικόνες αληθινές και καταστάσεις που θα σε παραπέμψουν σε αναμνήσεις περισσότερο κι όχι τόσο στη φαντασία. Η Λίνα Νικολακοπούλου υμνεί την αγάπη και τον έρωτα μέσα από στίχους ρεαλιστικούς κι από εικόνες ζωντανές. Οι στίχοι της έχουν φωνή, μορφή, μυρωδιά και συναισθήματα. Δεν την αφορά η στείρα περιγραφή καταστάσεων μα επιλέγει τη δραματοποίηση αυτών, όπως την έχει ζήσει κάθε φορά ο πρωταγωνιστής τους. Και ο ρόλος του πρωταγωνιστή ταιριάζει σε όλους, τόσο απλά.
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
