Για χρόνια ο αθλητισμός συνδυαζόταν με την εικόνα του τέλειου κορμιού: επίπεδη κοιλιά, γραμμωμένα χέρια, χαμόγελο που δεν ιδρώνει ποτέ. Τα social media, μας είχαν μάθει να αγαπάμε μόνο το «τέλειο» και να απορρίπτουμε το αληθινό. Μια καμπάνια όμως κατάφερε να γίνει viral κόντρα σε όλα αυτά. Το «This girl can», είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2015 κι έκτοτε από την Sport England, με στόχο να ενθαρρύνει γυναίκες και κορίτσια να γυμνάζονται, ανεξαρτήτως σώματος, ηλικίας, ικανοτήτων. H καμπάνια αντιμετώπισε το τεράστιο πρόβλημα ότι οι γυναίκες φοβούνταν την κριτική, ακόμη κι αν ήθελαν να γυμναστούν— γεγονός που συνέβαλε στο gap μεταξύ ανδρών και γυναικών ως προς τη συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες.
Στην ουσία, δε μας έδειξε θεότητες με κοιλιακούς φτιαγμένους για εξώφυλλο. Μας έδειξε εικόνες που δε βλέπουμε συχνά στις οθόνες μας. Κορίτσια που κοκκινίζουν, που λαχανιάζουν, που τρέμουν τα γόνατά τους όταν τερματίζουν. Και ξέρεις κάτι; Αυτό ήταν και το πιο όμορφο που μπορούσε να δείξει.
View this post on Instagram
Agency: FCB Inferno / Copywriter: Simon Cenamor
Art Director: Ray Chan / Strategist: Nicola Willison
Brand: Sport England
Οι εικόνες αυτές προφανώς και υπάρχουν αλλά συστηματικά αποκλείονται και δεν αναδεικνύονται. Τα σώματα πρέπει να είναι «καλοσχηματισμένα», τα πρόσωπα χαμογελαστά, η κούραση να μη φαίνεται. Κι όμως, η κούραση είναι η απόδειξη της προσπάθειας. Η αναπνοή που καίει το στήθος, το βραβείο. Η σταγόνα του ιδρώτα είναι το μετάλλιο. Ο αθλητισμός δεν είναι γκλίτερ. Είναι οι στιγμές που σηκώνεσαι από τον καναπέ παρά την κούραση, που παλεύεις με τον εαυτό σου, που βάζεις ένα ακόμα βήμα μπροστά. Και είναι εκεί που γεννιέται η πραγματική ομορφιά, στην προσπάθεια.
Και το κοινό αντέδρασε. Γιατί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρήκε κάτι που είχε ξεχάσει, ότι η πραγματική δύναμη δεν είναι να δείχνεις άτρωτη αλλά να συνεχίζεις παρά τις δυσκολίες. Οι γυναίκες αναγνώρισαν τον εαυτό τους σε αυτό το βίντεο. Όχι το ιδανικό που πουλάνε στα brands, αλλά την αληθινή καθημερινότητα. Το βλέμμα που τρέμει αλλά συνεχίζει, τα ρούχα που κολλάνε από τον ιδρώτα, το σώμα που δεν είναι τέλειο αλλά είναι δυνατό. Εκεί που σταματά η ψευδαίσθηση, ξεκινά η δύναμη.
Αυτό το κορίτσι μπορεί, γιατί δε ζητάει να γίνει κάτι που δεν είναι. Δεν προσπαθεί να φορέσει το δέρμα μιας άλλης για να χωρέσει σε πρότυπα. Δεν περιμένει έγκριση. Στέκεται μπροστά στην κάμερα με όλες τις «ατέλειες» που δεν είναι ατέλειες, αλλά ιστορία.
Το μήνυμα είναι σχεδόν απελευθερωτικό. Δε χρειάζεται να μοιάζεις με μοντέλο για να αθλείσαι, δε χρειάζεται να απολογείσαι για το σώμα σου αγάπα το, δε χρειάζεται να κρύβεσαι. Χρειάζεται να πιστέψεις ότι μπορείς. Κι όταν το πιστέψεις τότε το αποδεικνύεις σε κάθε σου ανάσα, σε κάθε σου κίνηση.
Και να ξέρεις ότι «αυτό το κορίτσι μπορεί». Όχι γιατί είναι τέλειο. Αλλά γιατί είναι αληθινό. Και ίσως αυτή να είναι η πιο δυνατή εικόνα που είδαμε εδώ και χρόνια. Μια γυναίκα που δε ζητά την άδεια κανενός για να υπάρξει στον χώρο του αθλητισμού. Υπάρχει επειδή το θέλει. Και αυτό το θέλει είναι πιο όμορφο από οποιοδήποτε φίλτρο. Η δύναμη δε χρειάζεται φίλτρα. Χρειάζεται μόνο εσένα. Για αυτό να αγαπάς το σώμα σου. Γιατί; Γιατί όλες μας μπορούμε!
Συντάκτης: Νικόλ Τ.
