Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ξεκινήσει μία σχέση. Άλλοι γνωρίζονται μέσω διαδικτύου –στην εποχή της τεχνολογίας ζούμε, άλλωστε–, άλλοι πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον τυχαία στον δρόμο, άλλοι έρχονται κοντά μέσα από κοινές παρέες. Κάτι, όμως, διαχρονικό κι αρκετά συνηθισμένο είναι να γουστάρουμε το αδερφάκι του καλύτερού μας φίλου, ίσως λόγω τριβής κι οικειότητας, ίσως και λόγω της αίσθησης του απαγορευμένου.

Αν κι όχι σπάνια, παραμένει άβολη κατάσταση, κάπως ιδιόρρυθμη. Κι άντε, στα εφηβικά μας χρόνια το ζούμε λίγο στο μέσα στο μυαλό μας ή στα κρυφά, αν είναι αμοιβαίο, και δεν πάει πολύ μακριά συνήθως, γιατί υπάρχουν κάποιοι άγραφοι κανόνες μεταξύ φίλων που δε θέλουμε να τους κλονίσουμε. Τότε θεοποιούμε τη φιλία και τη βάζουμε πάνω απ’ όλα, ακόμα κι απ’ τον έρωτα.

Τι συμβαίνει, όμως, αν μας χτυπήσει την πόρτα μια τέτοια περίπτωση μεγαλώνοντας κι αν τα συναισθήματά μας είναι πολύ έντονα για να αγνοηθούν; Πρώτος και βασικός κανόνας είναι να μιλήσουμε αρχικά στο φιλαράκι μας, αν δούμε ότι υπάρχει αμφίδρομο ενδιαφέρον με το αδερφάκι του. Καλά τα μηνυματάκια και τα τηλέφωνα αλλά πριν προχωρήσουμε, καλύτερα να ξέρει τι συμβαίνει. Όχι για να πάρουμε άδεια, προφανώς, ενήλικες είμαστε, δικές μας οι αποφάσεις. Απλά να ‘μαστε ξεκάθαροι. «Εγώ νιώθω έτσι και νομίζω έχω ανταπόκριση.»

Ένα σοκ θα το πάθει το κολλητάρι μας, το δεχόμαστε. Αλλά, εντάξει, θα μας καταλάβει, γιατί είναι δικός μας άνθρωπος. Ξέρει ποιοι είμαστε και ξέρουμε πώς σκέφτεται για μας. Αρκεί, βέβαια, να μιλάμε για κάτι ειλικρινές και δυνατό, γιατί αν πρόκειται απλά για μία ξεπέτα, ε, τότε καλύτερα να το αφήσουμε. Τόσος κόσμος είναι εκεί έξω ελεύθερος, με το αδέρφι του φίλου μας πρέπει να ξεχαρμάνιασουμε; Δεν εγγυάται, φυσικά, κανείς ότι μια τέτοια σχέση θα πάει για γάμο ή θα κρατήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα, αλλά να υπάρχει τουλάχιστον μια προοπτική συνέχειας, να το θέλουμε πολύ, ώστε να μην πληγώσουμε τζάμπα ανθρώπους.

Έχεις σιγουρευτεί, λοιπόν, για τα αισθήματά σου, έχεις επιβεβαιώσει την αμοιβαιότητα κι έχεις ενημερώσει το φιλαράκι σου. Κι έρχεται η στιγμή που βρίσκεστε οι τρεις σας κι η αμηχανία χτυπάει κόκκινο -ή κι όχι. Απ’ τη μία εσύ, από την άλλη το κολλητάρι και στη μέση το αίσθημά σου, που είναι παράλληλα και το αδερφάκι του κολλητού σου. Την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα ίσως προσπαθήσει αρχικά να αποσυμφορήσει το φιλαράκι σου. Αυτός, δηλαδή, που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο δικούς του ανθρώπους και ξέρει πως ευθύνεται για όλο αυτό το άγχος σας. Κι η συνάντηση θα κυλήσει χαλαρά, με πειράγματα, κουβέντα και χαβαλέ, αρκεί να μην προκαλείτε με υπερβολικές εκδηλώσεις αγάπης -σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει το αίμα του να χαμουρεύεται μπροστά του.

Κι οι μέρες κυλούν και κάποια στιγμή μπαίνεις στο σπίτι τους, που μέχρι χθες ήσουν σαν να σε ‘χουν υιοθετήσει, με έναν άλλο πλέον ρόλο. Αυτόν του συντρόφου του ενός παιδιού της οικογένειας. Αυτό λειτουργεί περισσότερο σαν πλεονέκτημα, μιας κι έχει ήδη κερδίσει τη συμπάθεια όλων εκεί μέσα.

Το σημείο κλειδί είναι να προσέξεις τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε ‘σένα και τα δυο αδέρφια. Δηλαδή, να μοιράζεσαι θέματα της σχέσης σου με το κολλητάρι σου αλλά όχι και το τι κάνετε στο κρεβάτι σας. Να σέβεσαι πως το ταίρι σου είναι οικογένεια του άλλου, οπότε πρέπει να προσέχεις πώς το χαρακτηρίζεις όταν μιλάτε, αλλά να μην κρατήσεις από ανασφάλεια το φιλαράκι σου έξω απ’ τα προσωπικά σου.

Χρειάζεται πολλή προσοχή η ενδιάμεση γραμμή. Να μην το παίζεις διαιτητής, γιατί στο τέλος εσένα θα κατηγορήσουν ενωμένα τα αδέρφια αλλά ούτε κι αδιάφορος, γιατί είναι κι οι δύο πολύ κοντινά σου πρόσωπα. Όπως επίσης δε θα ήταν σωστό να γίνεσαι αιτία εντάσεων για τα αδέρφια. Ίσως ακούγονται πολλά και δύσκολα όλα αυτά, αλλά αν μπεις για λίγο στη θέση του κολλητού σου, θα καταλάβεις πως είναι πιο απλό απ’ όσο ακούγεται και πως αξίζει να οριοθετήσεις λίγο τις κινήσεις σου, για να μην έρθει κανείς σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Το σημαντικό είναι να είστε σίγουροι γι’ αυτή τη σχέση και να την υποστηρίξετε. Τότε όλοι θα σταθούν δίπλα σας, όπως και να έχει. Λίγη διακριτικότητα απ’ το ζευγάρι και λίγη άνεση απ’ το φιλαράκι-αδέρφι είναι τα βασικά συστατικά για να πετύχει αυτή η σχέση. Δεν είναι άβολο, αν δεν το αφήσουμε να ‘ναι, σωστά; Και πού ξέρεις, μπορεί ο άνθρωπος που μέχρι χθες θεωρούσες κολλητάρι σου να καταλήξει και κουνιαδάκι σου!

Συντάκτης: Ζωή Χατζησαλάτα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη