Πονηρά γελάκια, χυδαία υπονοούμενα και δήθεν απελευθέρωση

Λέξεις∙ ο τρόπος έκφρασης επιθυμιών, αισθημάτων, διαταγών, σκέψεων. Όλος ο κόσμος μας είναι γεμάτος λέξεις. Το πώς μιλάει ο καθένας μας δείχνει πολλά για την ενσυναίσθηση, την εκπαίδευσή του, την παιδεία και την ψυχολογία του ακόμα, κάποιες φορές.

Υπάρχουν άνθρωποι τόσο ευγενικοί που απορείς μήπως σε κοροϊδεύουν. Ακόμη, είναι εκείνοι οι λιγομίλητοι και μυστηριώδεις ή οι πολυλογάδες που προσπαθούν να πουν όσα περισσότερα προλάβουν, μπας και καλύψουν όλες τις αμήχανες σιωπές. Είναι οι ντροπαλοί κι επίσης οι αθυρόστομοι.

Νοιάστηκαν από όταν ήμασταν παιδιά να μας μάθουν να μη λέμε «κακές λέξεις» και κάποτε συνοδευόταν απ’ την τρομακτική απειλή μιας κουταλιάς πιπεριού στο στόμα. Μάλλον για να μας κάψει και να καταλάβουμε πόσο μπορούν να πονέσουν οι λέξεις μας. Σε κάποιους έμεινε και την κράτησαν και μεγαλώνοντας αυτήν την αρχή κι έτσι προσέχουν πάντα πώς εκφράζονται, φοβούμενοι μην κάψουν ή μην καούνε. Μπορείς, άλλωστε, πάντα να αμυνθείς, αλλά και να επιτεθείς χωρίς να χρησιμοποιήσεις υβριστικές ή χυδαίες εκφράσεις.

Είναι, όμως, και μία κάπως πιο τσαχπίνικη κατηγορία ανθρώπων που πάει την κουβέντα μονίμως στο κρεβάτι, το γυρίζουν με κάθε ευκαιρία στα προστυχόλογα και το θεωρούν μάλιστα και κατόρθωμα. Είναι αυτά τα πονηρά μυαλά που λέμε, αφού δεν υπάρχουν στην ουσία πονηρές λέξεις.

Δε θα πουν, λοιπόν, «δες μια κούκλα (ή έναν κούκλο) που περνάει», θα πουν αντιθέτως με καμάρι κι ύφος μοιραίου εραστή «πάρε μάτι μια καύλα». Θα γελάσουν με όσους τολμήσουν να πουν μπροστά τους πως «κάνουν έρωτα» αφού μόνο σεξ υπάρχει και μάλιστα είναι ό,τι πιο σημαντικό στον μικρόκοσμό τους. Θα σου κλείσουν το μάτι πονηρά επειδή απλά τεντώθηκες να πιάσεις κάτι, θα πιαστούν από οποιαδήποτε λέξη σου θα μπορούσε να παραφραστεί σε σεξουαλικό υπονοούμενο και θα σε κάνουν να ντραπείς, ακόμα κι αν δεν κοκκινίζεις εύκολα.

Νομίζουν πως με αυτόν τον τρόπο φαίνονται πιο απελευθερωμένοι και πιο σίγουροι, αλλά η παραδοχή πως τα φαινόμενα απατούν συνήθως βρίσκει αντίκρισμα πάνω τους. Συχνά είναι τόσο ανασφαλείς που προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να τραβήξουν τα βλέμματα πάνω τους, ακόμα και για όλους τους λάθος λόγους. Χαίρονται να βλέπουν τους γύρω τους να χαμηλώνουν το βλέμμα, γιατί αισθάνονται πως έτσι ανυψώνονται οι ίδιοι.

Στην πραγματικότητα, δεν είναι μαγκιά να μιλάς επιτηδευμένα και παντού πρόστυχα, ούτε το να προσπαθείς διαρκώς να γυρνάς τα πάντα στο κρεβάτι. Μαγκιά είναι όταν έχεις φτάσει στο κρεβάτι να μη θέλει ο παρτενέρ σου να σηκωθεί από εκεί. Ακόμα κι αν επιμείνουμε να διακρίνουμε τον έρωτα ως πιο τρυφερό, αργό κι αισθησιακό σε αντίθεση με το σεξ που είναι πιο ωμό, δυνατό και γρήγορο, στην ουσία κάνουμε το ίδιο πράγμα κι ανάλογα τα κέφια εναλλάσσουμε την ένταση. Η ίδια η επαφή οφείλει να περιέχει ένα δυναμισμό κι ένα πάθος. Όλοι μας εκείνες τις στιγμές (θα έπρεπε να) νιώθουμε πιο ελεύθεροι, δεν προσπαθούμε για κάτι, δεν προσποιούμαστε, απλά αφηνόμαστε. Γινόμαστε όσο πρόστυχοι κι όσοι χυδαίοι, εμείς κι ο παρτενέρ μας φυσικά, θέλουμε.

Άλλωστε το σεξ από μόνο του σε κάνει να ξεγυμνώνεις το σώμα, την ψυχή και τις σκέψεις σου. Τι σημασία έχει να μιλήσουμε πονηρά σε κάποιον στο δρόμο, αν το βράδυ μας βρίσκει μόνους μπροστά σε έναν υπολογιστή; Κι επειδή κατέβασε το βλέμμα του ο άλλος ως απάντηση σ’ αυτό που είπες για να τον πικάρεις ή έκανες το συνομιλητή σου να αισθανθεί άβολα, τι κέρδισες; Νιώθεις λίγο περήφανος για τον εαυτό σου και την ανετίλα σου κι αυτό κρατάει πόσο, μια-δυο στιγμές;

Για πολλούς το θέμα σεξ και κρεβάτι αποτελεί ακόμα και σήμερα ταμπού, γι’ άλλους είναι απλά η πιο προσωπική τους υπόθεση. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να απαντήσουν στα υπονοούμενα και το πονηρό γελάκι σου κι είναι και δικαίωμά τους να μη θέλουν στο κάτω-κάτω. Όταν κλείνει η πόρτα του δωματίου σου, πες και κάνε ό,τι θέλεις. Έξω, όμως, σκέψου λίγο πως δε βλέπουν όλοι τον κόσμο με τα δικά σου μάτια και σεβάσου το.

Ο έρωτας εξάλλου (όσο πρόστυχη ή χυδαία κι αν επιλέγουν δύο άνθρωποι να ‘ναι η εκτόνωσή του) δεν είναι ποτέ άσεμνος, εσύ γιατί επιμένεις να τον κάνεις;