Την απόρριψη πολλοί την έχουμε ταυτίσει με υποτίμηση της αξίας μας. Ειδικά όταν μιλάμε για ερωτική απόρριψη, νιώθουμε θλίψη, ενοχές και ταυτόχρονα ότι είμαστε λίγοι για τον άλλο άνθρωπο και δεν επαρκούμε για να καλύψουμε τις επιθυμίες του. Την φοβόμαστε την απόρριψη και γινόμαστε δειλοί μπροστά στα συναισθήματα και την αξιοπρέπειά μας αντί να τα αντιμετωπίσουμε. Ωστόσο αν το κοιτάξει κανείς διαφορετικά θα δει ότι χωρίς την απόρριψη η αποδοχή θα είχε πολύ μικρή σημασία και θα χανόταν η αξία της.  Ενώ τώρα…

Όλοι λίγο-πολύ έχουν βιώσει το αίσθημα της απόρριψης. Τη στιγμή εκείνη όλα δείχνουν να είναι εναντίον σου και νιώθεις σαν να ΄σαι κλεισμένος σε δωμάτιο σκοτεινό παλεύοντας με τις ανασφάλειές σου και φτιάχνοντας σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Αναπάντητα τα ερωτήματα, ποιο ήταν το φταίξιμο σου, αν θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι διαφορετικά ή μήπως έκανες λάθος και έκανες το βήμα. Τα βάζεις με εσένα πρώτα και μετά με τον άνθρωπο που σε απέρριψε.

Η απόρριψη όσο σκληρή κι αν φαίνεται, όση θλίψη και αν φέρνει, έχει κι άλλο σκοπό. Πιο βαθύ, με λιγότερο πόνο και μεγαλύτερη σοφία και πιο προσεκτικές επιλογές. Το να μπορείς να διακρίνεις πάει να πει να μπορείς να καταλάβεις ποιοι άνθρωποι είναι για σένα, σου προσφέρουν χαμόγελο και σε κάνουν καλύτερο και ποιοι δεν προορίζονται να βρίσκονται δίπλα σου, οι δρόμοι σας δεν έχουν κοινή πορεία και το βλέπεις ή το νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά.

Κάποιες φορές είμαστε πεπεισμένοι ότι ορισμένοι άνθρωποι προορίζονται για εμάς, χωρίς να δίνουμε πραγματικό χώρο στα συναισθήματά μας. Πιέζουμε τους εαυτούς μας να νιώσουμε. Στην ιδέα του έρωτα και μόνο παραδινόμαστε στο πρώτο πρόσωπο που θα βρεθεί στον δρόμο μας, εκθέτουμε όλο τον συναισθηματικό μας κόσμο χωρίς πολλή σκέψη και τότε έρχεται η απόρριψη.

Έχει πολύ μεγάλη σημασία από ποιον άνθρωπο δεχόμαστε την απόρριψη. Αν ο άλλος ζητάει εντελώς διαφορετικά πράγματα από εμάς, δεν έχει τις ίδιες ανάγκες και δεν μπορεί να μας καταλάβει, τότε η απόρριψη είναι καλοδεχούμενη και απαραίτητη. Και όσο πιο σύντομα γίνεται, τόσο το καλύτερο για να μη χάνεται ο χρόνος σε ανθρώπους που δεν έχουν μεταξύ τους κοινά σημεία και κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Σε κάθε μας πρώτο ραντεβού, φεύγοντας λίγο-πολύ γνωρίζαμε. Πριν την απόρριψη σχεδόν οι περισσότεροι το ξέραμε ότι θα έρθει. Το βλέπαμε, το νιώθαμε. Ένστικτο λέγεται και πού και πού πρέπει και να το εμπιστευόμαστε. Να εμπιστεύεστε περισσότερο τον εαυτό μας από οποιονδήποτε άλλο και να ζητάμε την αγάπη και την επιβεβαίωσή του. Στη συνέχεια θα έρθει και από τους άλλους και δε θα χρειαστεί να το ζητήσουμε, η αγάπη βρίσκει τον δρόμο της όταν έχουμε φροντίσει εμείς να είναι ανοιχτός.

Καθετί έχει πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις. Έτσι και η απόρριψη και ο σκοπός της μπορούν να αποτυπωθούν με πολλούς τρόπους και ένας από τους πιο εποικοδομητικούς είναι εκείνος της αποδοχής της. Με μια άλλη μάτια λοιπόν που έχει μέσα της περισσότερη σοφία, θα έβλεπε κανείς πως η απόρριψη υπάρχει για καλό σκοπό. Είναι το μέσο που κρατάει χώρια τους ανθρώπους που δε θα περνούσαν καλά μαζί. Είναι μια δοκιμασία για εμάς τους ίδιους, για να προσπαθήσουμε να κάνουμε καλύτερες επιλογές για τους εαυτούς μας. Να μπορούμε να βλέπουμε από την αρχή, πριν την απόρριψη, τι είναι για μας και τι όχι. Να μη μένουμε εκεί που δε μας εκτιμούν και να ψάχνουμε για το καλύτερο, εκεί που θα νιώθουμε ζεστασιά και ηρεμία.

Άλλωστε οι άνθρωποι δεν ταιριάζουν όλοι μεταξύ τους, αλίμονο αν γινόταν αυτό. Έχει και τα καλά της η απόρριψη κι ας νιώθουμε ένα σφίξιμο στο άκουσμα και μόνο της λέξης. Είναι εκεί για να ξεχωρίζεις τι θες από το τι δε θες. Στις ιστορίες μην ξεχνάμε να μπαίνουμε και στον ρόλο του θύτη, διαφορετικά πάντα θα είμαστε το θύμα -ακόμη και στην φαντασία μας- και στο τέλος θα το πιστέψουμε.

Η απόρριψη είναι λοιπόν το μέσο που κρατάει τους ανθρώπους χωριστά για να μπορούν να επικοινωνούν, να καταλαβαίνουν τι τους ταιριάζει και τι όχι, τι επιθυμούν και τι δε θέλουν. Όλα γίνονται για καλό αρκεί να είσαι ευγενικός/η στα λόγια και τις πράξεις σου. Αυτό που ζητάς να το λες και αυτό που σου ζητάει ο άλλος να το δέχεσαι!

Συντάκτης: Aggel
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.