Όλοι μας, σχεδόν καθημερινά, κάνουμε ευχές. Είτε μέσα μας είτε και φωναχτά. Ευχόμαστε, όμως, έτσι απλά για να ευχηθούμε ή πραγματικά πιστεύουμε σ΄ αυτό που εκείνη την ώρα λέμε; Έχει περάσει κάποια στιγμή απ΄ το μυαλό σας ο λόγος για τον οποίο ευχόμαστε; Δεν αναφέρομαι μόνο στις εθιμοτυπικές ευχές, τύπου χρόνια πολλά, να ζήσετε, περαστικά, όπως κι άλλες πολλές, ανάλογα βέβαια με τις καταστάσεις που κάποιος ή πολλοί μαζί βιώνουν τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτές θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε και τυπικές ευχές.

Υπάρχουν όμως κι οι ευχές που κάνουμε όταν βρισκόμαστε σε μια δυσάρεστη -κατά τη γνώμη μας- συγκυρία που θέλουμε ν΄ αλλάξει ή όταν επιθυμούμε να συμβεί κάτι ή ακόμη κι όταν θέλουμε κάποιον. Υπάρχουν κι εκείνες οι κακές ευχές που είτε τις ξεστομίζουμε ευθαρσώς είτε απλώς τις σκεφτόμαστε σιωπηλά. Παρ’ όλο, όμως, που το κακό δεν ταιριάζει με την ευχή, επειδή η λέξη ευχή έχει πρόθεμα ευ-, που σημαίνει καλό, εμείς οι άνθρωποι πολλές φορές τελικά το ταιριάζουμε!

Αυτό που αρκετοί, όμως, δε γνωρίζουμε ή απλά δεν έχουμε σκεφτεί, είναι η δύναμη της ευχής, είτε καλής είτε κακής. Τη στιγμή της ευχής ο νους κι η καρδιά μας είναι ανοιχτά. Αγγίζουν το σύμπαν με τρόπο που συντονίζονται μαζί του, έχοντας τη δύναμη να μεταφέρουν την ευχή στην πραγματικότητα. Πιο απλά, όταν ευχόμαστε με όλη τη δύναμη της καρδιάς και της ψυχής μας, η έλξη αυτού που επιδιώκουμε είναι τόσο ισχυρή, που κάποτε αυτό θα μας συμβεί ή θα συμβεί σε κάποιον που απευθυνόμαστε. Επειδή εμείς οι ίδιοι οδηγούμε τις ευχές μας προς την κατεύθυνση που θέλουμε. Το μυαλό μας είναι αυτό που τους δείχνει -ασυνείδητα πάντα- την πορεία προς το αποτέλεσμα που επιδιώκουμε. Είμαστε σαν ένας μικρός μαγνήτης, που έλκει με δύναμη προς το μέρος του αυτό που τελικά ευχόμαστε.

Γι΄ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε τι ακριβώς ευχόμαστε. Επειδή όταν το γνωρίζουμε, είναι βέβαιο ότι μόλις αυτό πραγματοποιηθεί, θα ταιριάζει ακριβώς στη δική μας πραγματικότητα και συνεπώς θ΄ ανταποκρίνεται στα δικά μας θέλω. Όταν όμως, τίποτα απ΄ όλα όσα ευχηθήκαμε δε συμβαίνει, τότε πιθανότατα δε γνωρίζαμε το αληθινό γιατί, την πραγματική αιτία που κρυβόταν πίσω από την ευχή μας. Κι εκεί δημιουργούνται οι πλάνες. Τελικά αυτό που ευχόμαστε τι είναι πραγματικά; Μήπως πρόκειται απλώς για μια φαντασίωση ή μια ανώφελη επιθυμία;

Για παράδειγμα ας υποθέσουμε ότι κάποιος εύχεται να βρει τη δουλειά που θα του αποφέρει πολλά περισσότερα χρήματα, απ΄ αυτήν που τώρα έχει. Όντως αυτό κάποια στιγμή συμβαίνει, όμως το περιβάλλον κι οι άνθρωποι που συνεργάζεται στη νέα του αυτή εργασία είναι εντελώς καταπιεστικοί κι αγενείς. Παρ’ όλ΄ αυτά όμως η ευχή του για πολλά περισσότερα χρήματα πραγματοποιήθηκε, με κόστος όμως την ηρεμία του στο χώρο εργασίας.

Βλέπετε το σύμπαν δεν έχει συναίσθημα αλλά ούτε και κρίση. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν, με τη βοήθεια της δικής μας δύναμης, που μόνο η σκέψη μας εκπέμπει, το σύμπαν μπορεί να πραγματοποιήσει όσα ευχόμαστε, αλλά ταυτόχρονα θα το κάνει με κάθε κόστος ή κι απώλεια. Είτε για εμάς τους ίδιους είτε για τους άλλους ανθρώπους γύρω μας. Όταν λοιπόν δεν αντιλαμβανόμαστε τη βαθιά αιτία για την οποία ευχόμαστε κάτι, τότε χειραγωγούμαστε απ΄ την πλάνη του μυαλού μας.

Μπορούμε όμως να κάνουμε μια κουβέντα με τον εαυτό μας, πριν μπούμε στη διαδικασία να ευχηθούμε κάτι για εμάς ή για κάποιον άλλον. Ν΄ αναρωτηθούμε ποιοι είμαστε και τι κρύβεται πίσω από την ευχή μας. Πρόκειται για μια επιθυμία χωρίς βάθος; Είναι μήπως μια φαντασίωση; Μπορείτε να γράψετε σ΄ ένα κομμάτι χαρτί όλες τις ευχές σας, χωρίς κάποια ιδιαίτερη σειρά προτίμησης, μαζί με τα συναισθήματα που καθεμιά απ΄ αυτές σας δημιουργούν. Επειδή αργότερα όταν τις διαβάσετε ξανά, θ΄ αντιληφθείτε άλλες, διαφορετικές αυτή τη φορά αιτίες, που κρύβονται πίσω από αυτές σας τις ευχές. Ίσως και ν΄ ανακαλύψετε μέσω αυτών κι άλλες ευχές. Ίσως αντιληφθείτε κι έναν άλλο εαυτό, που κρατούσατε μέχρι εκείνη τη στιγμή βαθιά κρυμμένο.

Αλήθεια εσείς τι θα ευχηθείτε απόψε;

 

Συντάκτης: Ελίζα Κωνσταντινίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου