Στις πιο σκοτεινές σου ώρες, ποιόν κατηγορείς;

Ποιος είναι υπεύθυνος για τις εμπειρίες σου, τα συναισθήματα σου, τις αντιδράσεις σου, τις σκέψεις σου, τη στάση σου απέναντι σε ανθρώπους, καταστάσεις, στην ίδια σου τη ζωή;

Έπεσα πάνω σε ένα γράμμα που έστειλε ο Harry Browne (1933-2006), Αμερικάνος πολιτικός και φιλόσοφος, στην κόρη του όταν εκείνη ήταν 16 χρονών. Το γράμμα ήταν το δώρο του για τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς. Διαβάζοντάς το, η απλή και τόσο ωμή αλήθεια του είναι ταρακούνημα αλλά και παράλληλα απελευθερωτική.

Αναφέρει: «Αν μπορούσα να σου δώσω μόνο ένα πράγμα, θα ήθελα να είναι μια απλή αλήθεια που μου πήρε χρόνια να μάθω. Αν την μάθεις τώρα, μπορεί να εμπλουτίσει τη ζωή σου με εκατοντάδες τρόπους. Και μπορεί να σε προστατέψει από το να αντιμετωπίσεις πολλά προβλήματα που έχουν πληγώσει ανθρώπους που ποτέ δεν την έχουν μάθει.

Αυτή η αλήθεια είναι απλή: Κανείς δεν σου χρωστάει τίποτα»

Κανείς, ούτε η μάνα σου ούτε ο πατέρας σου ούτε κανένας. Ό,τι σου δίνει κάποιος είναι επειδή εσύ έχεις κάνει κάτι ιδιαίτερο, επειδή εσύ είσαι κάτι ιδιαίτερο, που θα κάνει τον άλλο να θέλει να σου δώσει κάτι. Δεν υπάρχει καμία συνθήκη εκεί έξω που να υποχρεώνει κανέναν να είναι αληθινός, πιστός, ειλικρινής, ευθύς, αγαπησιάρης μαζί σου. Καμία!

Αυτή η βασική αλήθεια, απελευθερώνει γιατί μόνο τότε καταλαβαίνουμε τις προσδοκίες που βάζουμε πάνω στους ανθρώπους της ζωής μας περιμένοντας από εκείνους να καλύψουν τα δικά μας κενά, να μυρίσουν να νύχια τους, να ξέρουν τι μας λείπει και να μας το δίνουν.

Θα δώσω γιατί θέλω, όχι γιατί στο χρωστάω. Aν μπω στην σφαίρα της υποχρέωσης τότε έχει χαθεί η ουσία της σχέσης. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σε αγαπήσει. Αν το κάνει, είναι γιατί εσύ έχεις κάνει κάτι που τον κάνει να θέλει να σε αγαπάει, γιατί βλέπεις το να σε αγαπάει του δίνει ευχαρίστηση, ευτυχία, νόημα.

Μου λες ότι θέλεις να αγαπηθείς, αλλά πόσο αξιαγάπητος είσαι;

Αν κάποιος κάνει πράγματα για σένα, είναι γιατί έχει βρει κάτι σημαντικό σε σένα, και θέλει να το κάνει, όχι γιατί σου το χρωστάει. Το ίδιο ισχύει και όταν αρέσεις σε κάποιον. Αρέσεις γιατί εσύ και μόνο εσύ, έχεις προκαλέσει αυτά τα συναισθήματα στον άλλο. Του αρέσεις γιατί του είναι ευχάριστο, και όχι γιατί σου το χρωστάει.

Μου λες ότι οι άνθρωποι που λαχταράς, φεύγουν. Εσύ τι έχεις κάνει για να τους κρατήσεις;

Το χρωστάς στον εαυτό σου να είσαι ο καλύτερος δυνατόν άνθρωπος, γιατί μόνο τότε οι άλλοι θα θέλουν να είναι μαζί σου, και να σου προσφέρουν αυτά που έχεις ανάγκη.

Μερικοί άνθρωποι θα επιλέξουν να μην είναι μαζί σου, για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με σένα, αλλά με εκείνους. Όταν αυτό συμβεί, μην κάνεις τα προβλήματα των άλλων δικά σου. Ψάξε αλλού να βρεις αυτά που θέλεις.

Μου λες ότι οι άλλοι δεν σε σέβονται. Εσύ σέβεσαι την αρχή ότι ο σεβασμός ξεκινάει από σένα πρώτα;

Πόσοι από εμάς έχουμε πραγματικά καθίσει με τον εαυτό μας να σκεφτούμε κάτι τέτοιο;

Είμαστε τόσο καλωδιωμένοι να απαιτούμε και να περιμένουμε, λες και η αυτόματη προσφορά αγάπης είναι αξίωμα επειδή…(συμπληρώστε το κενό εδώ με ο,τι σας ταιριάζει).

Η αγάπη και ο σεβασμός δεν είναι δικαιωματικά δικά μας, τα κερδίζουμε. Και γι’ αυτό δεν τα παίρνουμε ως δεδομένα. Όταν το κάνουμε, θα τα χάσουμε. «Όταν μάθεις ότι πρέπει να κερδίσεις την αγάπη και τον σεβασμό των άλλων, μόνο τότε δεν θα περιμένεις το αδύνατο, και δεν θα απογοητεύεσαι» συνεχίζει ο Browne.

Μου λες ότι οι άλλοι δεν σε καταλαβαίνουν. Εσύ μπήκες ποτέ στη διαδικασία να τους καταλάβεις πραγματικά ή απλώς ακούς για να απαντήσεις;

Παίρνουμε ποτέ το χρόνο να μπούμε στη θέση του άλλου, να καταλάβουμε τον κόσμο του, να δούμε αν μπορούμε να ταιριάξουμε σε εκείνον τον κόσμο; Αν είμαστε ευπρόσδεκτοι; Μόνο τότε μπορούμε να αποφασίσουμε αν θέλουμε να είμαστε κομμάτι αυτής της άλλης ζωής και αυτή δικό μας κομμάτι. Απαιτούμε να είμαστε, χωρίς να το έχουμε κερδίσει.

Μου λες ότι θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου. Αλλά είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το τίμημα για να το πετύχεις;

Τα πάντα που θέλουμε στη ζωή έχουν και ένα τίμημα. Υπάρχει ένα τίμημα που θα πληρώσεις αν θέλεις να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη, ένα τίμημα αν θέλεις να την αφήσεις ως έχει, ένα τίμημα για τα πάντα.

Είναι δική σου επιλογή.

 

 

Συντάκτης: Μαρία Αγοραστού