Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Μου ‘χες πει πως ήθελες να βγούμε ένα βράδυ τα δυο μας. Να γνωριστούμε λίγο καλύτερα, να μάθεις ποια είμαι και πέρα απ’ το εργασιακό περιβάλλον. Να δεις με τι γελάω όταν βγαίνω με τους φίλους μου και πώς πίνω το ποτό μου. Σε τι στέκια προτιμάω να συχνάζω και ποια μέρη αποφεύγω και δε θέλω ούτε απ’ έξω να περνάω.
Είχες δηλώσει το ενδιαφέρον σου ξεκάθαρα, μου ‘χες προτείνει κάμποσες φορές, άλλοτε πλαγίως κι άλλοτε άμεσα, να τολμήσω εκείνο το ραντεβού μαζί σου που δε θα είχε ερωτική χροιά, μα ανθρώπινη, φιλική. Να σου δώσω την ευκαιρία να μου μιλήσεις κοιτάζοντάς με στα μάτια την ίδια στιγμή που θα ‘μαι για σένα κάτι παραπάνω από συνάδελφος.
Να μου πεις για τα παιδικά σου χρόνια, για τ’ αδέλφια σου, για το πώς περνάτε τα Σάββατα στο σπίτι και εκείνες τις μέρες που έχεις ρεπό και δεν εμφανίζεσαι στο γραφείο μ’ εκείνο το χαμόγελο στα χείλη. Ήθελες να ανοιχτείς, να με αφήσεις να σε γνωρίσω, να κάνεις χώρο στην καθημερινότητά σου και ν’ αποκτήσουμε μια σχέση που δε θα ‘ναι καθαρά συνεργατική.
Κι εγώ τ’ απέρριπτα. Όχι μόνο μια φορά, αλλά πολλές. Άλλοτε πνιγόμουν στη δουλειά κι άλλοτε κάποια φίλη μου είχε προτεραιότητα που δήθεν μου το ‘χε πει από μέρες και δεν ήθελα να τη γειώσω τελευταία στιγμή. Ξέραμε κι οι δυο πως όλα αυτά δεν ήταν παρά δικαιολογίες, γιατί δεν έχω μάθει να μπλέκω τα επαγγελματικά, τα φιλικά και τα ερωτικά και να τα κάνω άνω κάτω.
Ανένδοτη διαρκώς κι ευγενική παράλληλα, συνέχιζα να αποφεύγω κάθε πιθανή πρόταση να βρεθούμε χωρίς την παρουσία τρίτων. Πες το ιδιαιτερότητα, πες το παραξενιά, ήθελα να ‘χω ξεκάθαρα τα πράγματα στη ζωή μου, να μπορώ να τα βάλω σε κουτάκια να μη χρειαστεί να ψάχνω την άκρη του νήματος για να ξεμπλέξω ένα κουβάρι.
Λίγες μέρες πριν απ’ το γραφείο έφυγα. Έφερα την παραίτησή μου κι ένα κουτί γλυκά για αποχαιρετιστήριο. Μια νέα θέση, κάπου αλλού, εμφανίστηκε μπροστά μου κι αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία. Το πού θα βγάλει δεν το ξέρω, αν θα ‘ναι καλύτερα ή χειρότερα, μα εδώ θα ‘μαστε να το δούμε. Τώρα όμως συνειδητοποίησα ότι εσένα δε θα μπορώ να σε βλέπω. Ότι δε θα είσαι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μου, ότι οι δρόμοι μας πιθανόν και να μην ξανασυναντηθούν. Δε μ’ άρεσε αυτή η σκέψη και τώρα καταλαβαίνω πως απολάμβανα τις συζητήσεις μας στο γραφείο, εκείνες που για τους τύπους κρατούσα σε καθαρά επαγγελματικό επίπεδο.
Τώρα πια που δε μας συνδέει κοινό εργασιακό περιβάλλον, που δεν είμαστε τίποτα παρά δυο πρώην συνάδελφοι, θέλω να σε πάρω τηλέφωνο να σου ζητήσω εγώ μια ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα. Σου χρωστάω εξάλλου ένα ποτό που ποτέ οι δυο μας δεν ήπιαμε. Ουίσκι χωρίς πάγο το δικό μου. Θα σε περιμένω στο στέκι μου και θα σου στείλω με μήνυμα τη διεύθυνση του μαγαζιού. Θα κάνω και μια μαντεψιά μήπως και πετύχω το ποτό σου.
Το βράδυ στις 10, θα ‘μαι εκεί. Θα ‘ρθεις για εκείνο το ποτό που ακόμα σου χρωστάω;
