Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Αρχές Μαΐου
Κι η επικοινωνία μας άνθιζε μέρα με τη μέρα, με καλημέρες και καληνύχτες, ποτίζοντας τα 24ωρα με ένα αμοιβαίο κτητικό «μου», μην αφήνοντας περιθώριο χωρίς λέξεις, χωρίς έκφραση, χωρίς σύνδεση, χωρίς σκέψη. Κι αναπτύσσαμε μια συναισθηματική συμβατότητα, μια μοναδική έλξη, εγκεφαλική και πνευματική, μέσα από τη φωνή και τον λόγο μας, μέσα από τα τραγούδια και την ποίηση, μέσα από εμένα κι εσένα.
Κόκκινο. Μια σπίθα μέσα στη μουντή καθημερινότητα, ένα φωτάκι στη γήινη σκοτεινιά, ένα πράσινο μικρό και φωσφοριζέ φύλλο που ξεφύτρωσε μέσα από το τσιμέντο του τοίχου. Αεί για το πάντα και θάλλω για το ανθίζω, μου είπες- αειθαλές θα μείνει ό,τι νιώθουμε. Πάντα να ανθίζεις τη σκέψη μου, σου γύρισα. Μου γεννούσες την επιθυμία να θέλω να σε μυρίζω, να αγγίζω τα δάχτυλά σου, να γεύομαι τον λαιμό σου, να βλέπω το ζωηρό χρώμα στις κορυφές των μαλλιών σου κι αυτή η επιθυμία ρίζωνε βαθιά μέσα μου.
Όταν ο Μάης έφτασε στα μισά του, με συνάντησες. Με συνά-ντυσες με φιλιά σε ένα μ(έρως) παραθαλάσσιας αοριστίας. Εκείνο το αντάμωμα ήταν υγρό, πολύ υγρό, ωσάν υγρότοπος. Ένας καρπός μυστικός. Εκείνη η μέρα είχε βροχή, ιδρώτα, αστερόχυση μόνο γιατί με άγγιξες, μόνο γιατί μου χαμογέλασες, μόνο γιατί με πότισες με φιλιά. Όταν τα κορμιά μας μαγνητίστηκαν, κόλλησαν, έκριναν ταχύρρευστα, όπως οι κορμοί των δέντρων τη ρητίνη, συνδέθηκα με τους αγωγούς σου, συγκοινώνησα με τα αγγεία σου και τους ποταμούς σου. Χάραξες στο κορμί μου τα αρχικά σου και σε κάθε φωτοσύνθεση αναβλύζω το όνομά σου, συλλαβιστά.
Ο Μάης ολοκλερωτρόπησε τόσο, όπως ο αέρας τις φυλλωσιές, όπως η βροχή το χώμα, όπως ο ήλιος την θάλασσα, όπως το κύμα το βότσαλο, όπως το ουράνιο τόξο τη συννεφιά κι απότοκος του Μάη έγινε ένα φυτό που ονομάστηκε έρωτας ή χαϊδευτικά, ερωτάκι.
Στα τέλη Μαΐου, όταν ο Μάης μεγάλωσε πια και δεν είχε τη δύναμη να αγκαλιάσει τις αδυναμίες από το ερωτάκι, το φυτό μαράθηκε. Προσπαθήσαμε να το φροντίσουμε, αλλά εγώ το περιόρισα σε μια γλάστρα και στο δέλτα του ποταμού μας, μάς πήρε η ροή.
Γι’ αυτό ο έρωτας είναι ποώδες φυτό, μαλακό και πάντα μικρής έως μέτριας ανάπτυξης. Χαρακτηριστικό του έρωτα είναι τα όμορφα και πολλά λουλούδια που δημιουργεί σε ποικίλους χρωματισμούς, όπως επίσης και τα όμορφα και λαμπερά του φύλλα. Τον έρωτα τον βρίσκουμε συνήθως στα μέσα της άνοιξης. Κι ύστερα τον καίνε οι καύσωνες του Αυγούστου.
Ευχαριστώ τον Μάη που τον άνθισε για εμάς.
