Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».
Γράφει η Μελίνα.
Πληκτρολογεί…
«Τι κάνεις;». Μπα… Βαρετό και συνηθισμένο. Για ακόμη μια φορά άφησα τη φαντασία μου ελεύθερη και δημιούργησα. Άντε να πεις ένα «καλά, εσύ;» ή αν δεν το πάρεις μεταφορικά να μου απαντήσεις πού είσαι και με τι καταπιάνεσαι. Αλήθεια, ψέματα, καλή τη πίστη, θα κάνω πως το πιστεύω, αλλά τι νόημα θα ‘χει από εκεί και πέρα η κουβέντα μας; Άντε να πούμε τα νέα μας και στο τσακίρ κέφι να ανταλλάξουμε και κάνα δυο κουβέντες για τα κοινωνικά δρώμενα. Όχι, δεν είναι αυτό που θέλω.
Πληκτρολογεί (προσπάθεια νούμερο 2)…
«Ξέρεις, σε σκεφτόμουν». Α, πα, πα, πα. Συναισθηματική με το καλημέρα. Μ’ αρέσει που είπα πως θα κρατήσω χαρακτήρα. Και, ναι, ξέρω θα σε κομπλάρει ο αυθορμητισμός μου και καθόλου απίθανο να απαντήσεις κάτι άσχετο που θα τσιτώσει το νευρικό μου σύστημα τη στιγμή που θα ξέρω πως το είδες και δεν το σχολίασες. Το ‘χω πάρει απόφαση, δε θα εκτίθεμαι μόνο εγώ, ούτε θα σου ανοίγομαι αν δε σκοπεύεις να κάνεις το ίδιο. Κουνήσου και κάνε κι εσύ κάνα βήμα.
Πληκτρολογεί (προσπάθεια νούμερο 3)…
«Δες τι ωραία που είναι…». Και μόλις ξέθαψα μια φωτογραφία -που πιθανότατα τραβήχτηκε μέρες πριν και όχι live. Μπορεί το σκηνικό να ‘ναι ρομαντικό ή η θέα αξιοθαύμαστη, μπορεί να σου δείχνω απλώς την κούπα με τον καφέ μου σ’ ένα τραπέζι που φαίνεται πως κάθονται άλλοι 3. Μιας και μέχρι τώρα δε μου βγήκε με λέξεις, είπα να δοκιμάσω την τύχη της εικόνας. Ένα reaction να πάρω στην καλύτερη και μια απάντηση του στιλ «τι ωραία, καλά να περνάς». Κι ακόμα κι αν το χαρώ που θα σ’ αφήσω ν ‘αναρωτιέσαι πού είμαι και τι κάνω -την ώρα που μάλλον αράζω στο κρεβάτι μου ακούγοντας μουσική-, το να σου δείξω πόσο καλά περνάω και χωρίς εσένα, πρώτον δεν είναι ο στόχος και δεύτερον δεν είναι αλήθεια.
Πληκτρολογεί (προσπάθεια νούμερο 4)…
«Έχω μια απορία. Θα με βοηθήσεις;». Για δες που έπεσα στην ανάγκη σου και τώρα σου ζητάω βοήθεια. Και -όχι-, δε με βοήθησε ούτε η αναζήτηση στο google, ούτε τα φιλαράκια στην ομαδική. Το πρόβλημα εδώ είναι πως πρέπει να σκαρφιστώ κάτι αρκετά έξυπνο, κάτι που να ανήκει στο πεδίο των ενδιαφερόντων σου και να φανεί πως εγώ δεν έχω ιδέα. Τι τις θέλω τις αφορμές, αφού πιθανότατα η απάντηση που θα πάρω -εφόσον έχεις προθυμοποιηθεί να με βοηθήσεις- θα είναι «δεν ξέρω», και θα σε κάνω κι από πάνω να νιώσεις άσχημα που δε μου απάντησες σε κάτι που μάλλον γνώριζα ήδη.
Πληκτρολογεί (προσπάθεια νούμερο 5)…
«Μου λείπουν οι στιγμές μας και μαζί κι εσύ». Τώρα αν το έκανα καλύτερο ή χειρότερο δεν ξέρω, όμως στο τέλος κι αυτό θα το σβήσω, γιατί δεν έχω τα κότσια να στα πω έτσι χύμα. Ή μάλλον κότσια έχω, την απάντησή σου είναι που φοβάμαι, μήπως και δε μ’ αρέσει, μήπως και με κάνει να δω πώς έχουν τα πράγματα. Εξάλλου, αν είμαστε τόσο εγωιστές κι οι δύο που καθένας τα κρατάει για τον εαυτό του, καλά να πάθουμε, μας αξίζει να είμαστε χώρια.
Δεν πληκτρολογεί (σενάριο νούμερο 6)…
Θα περιμένω, λοιπόν, να στείλεις εσύ. Αν και όποτε, θυμηθείς. Πάρε και καμιά πρωτοβουλία επιτέλους. 10 δεύτερα θέλει ένα μήνυμα κι αν εσύ ζορίζεσαι να βάλεις κάτι γράμματα σε τάξη, δε θα σου δίνω εγώ συνέχεια την ικανοποίηση να ακούς τον ήχο στο κινητό σου και να βλέπεις το όνομά μου στην οθόνη. Θα περιμένω. Πόσο δεν ξέρω, σήμερα όμως σίγουρα μπορώ να κάνω λίγη υπομονή, να ασχοληθώ με άλλα πράγματα, να μη στείλω.
Πληκτρολογεί (προσπάθεια νούμερο 7)… Αποστολή…
«Τι λέει;». Αυτό θα στείλω τελικά. Ευφάνταστο σίγουρα δεν το λες κι ας μου πήρε τόσο χρόνο να το συντάξω. Όμως είναι μια ευκαιρία να αναρωτηθούμε ποιος έχει να πει τι και ποιος δε λέει όλα εκείνα που κατά βάθος θα ήθελε. Μια πάσα θα σου δώσω και αξιοποίησέ την όπως θες. Ρώτα με ό,τι έχεις στο μυαλό σου, πες ένα σκέτο «καλά», γράψε μου εκείνο το κατεβατό που μέρες τώρα ψάχνεις την ευκαιρία. Κουράστηκα να (σε) σκέφτομαι τόσο. Κουράστηκα ν’ αναρωτιέμαι τι θα γίνει με εμάς. Πάρε ένα μήνυμα κι ό,τι είναι, ας έρθει. Σιγουράκι, εξάλλου, δεν έχουμε τίποτα, οπότε μια χαμένη παρτίδα, ποιον θα πειράξει;
