Μπορεί να βρίσκεσαι σε μια σχέση ή έναν γάμο για αρκετό καιρό και να νιώθεις ότι δεν τραβάει άλλο αλλά να μη βρίσκεις το θάρρος να βάλεις ένα τέλος και να προχωρήσεις. Ενώ, όμως, γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις εξαντλήσει όλες τις προσπάθειες για να παραμείνεις με αυτό τον άνθρωπο, κάτι μέσα σου σε εγκλωβίζει και δε σε αφήνει να πεις «θέλω να χωρίσουμε». Είναι φυσιολογικό να υπάρξει φθορά στη σχέση με την πάροδο του χρόνου και ο καθένας να επιθυμεί πλέον διαφορετικά πράγματα, αλλά γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να βγούμε από μια τέτοια σχέση που δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα πια;

Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική κι έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες, υπολογίζοντας τις κοινωνικές πεποιθήσεις, τη φάση ζωής και την ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου. Γι’ αυτό και οι λόγοι που μπορεί κάποιος να παραμένει σε μια τελματωμένη σχέση διαφέρουν, όμως κρατούν μια κοινή βάση.

 

1. Συνηθίζει ο ένας τον άλλον ακόμα κι αν δεν περνάμε καλά

Ένας από τους συχνότερους λόγους που δεν παίρνει την απόφαση να χωρίσει κάποιος είναι η συνήθεια της συμβίωσης. Ένα ζευγάρι, όταν συμβιώνει, μοιράζεται έκτος των άλλων και τις υποχρεώσεις που έχει ένα σπίτι. Ίσως, να έχουμε βολευτεί κάπως με αυτή τη συνθήκη και να μας είναι δύσκολο να ξεκινήσουμε να ψάχνουμε για έναν καινούριο προσωπικό χώρο. Ξέρουμε τον χώρο που είμαστε, έχουμε μάθει μια ρουτίνα με τον άνθρωπό μας, ακόμα και τα θέματα που έχουμε μεταξύ μας, όσο κι αν μας πονούν, γνωρίζουμε ποια είναι. Δεν είναι εύκολη διαδικασία το «σβήσε και πάμε απ’ την αρχή», αλλά με έναν καλό προγραμματισμό ή τη βοήθεια κάποιων φίλων, θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε.

 

2. Αίσθημα υποχρέωσης

Θεωρούμε ότι έχοντας επενδύσει τόσα πολλά σε αυτή τη σχέση όλον αυτό τον καιρό, οφείλουμε να προσπαθήσουμε κι άλλο κι ας μην έχουμε το αντίκρυσμα που θέλουμε. Πολλές φορές, μάλιστα κι ενώ έχουμε αποφασίσει ότι δεν επιθυμούμε να συνεχίσουμε τη σχέση αυτή, έχουμε μια ενοχική, σχεδόν δουλοπρεπή συμπεριφορά, αφού θεωρούμε πως πάμε να κάνουμε μια κίνηση που θα ακυρώσει το ταίρι μας.

 

3. Ποιος αντέχει τη μοναξιά;

Έπειτα, πέφτουμε στην παγίδα νιώθοντας ότι το να μείνει κανείς μόνος του, χωρίς κάποια σχέση στη ζωή του, είναι κάτι τρομερό. Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που μεγαλώνοντας διογκώνεται στο μυαλό μας γιατί ενισχύεται από τον φόβο του θανάτου, επομένως, οριακά δεν αντέχεται. Τι να το κάνεις όμως να είσαι με κάποιον που το μόνο που σας δένει είναι η συγκατοίκηση; Ίσως αυτό να είναι και το χειρότερο είδος μοναξιάς.

 

4. Δεν αντέχεις να το πεις σε γονείς και φίλους

Όσο και να έχουν περάσει τα χρόνια και ο κόσμος να εξελίσσεται, κάποιες πεποιθήσεις μένουν βαθειά χαραγμένες στο μυαλό μας και δε μας αφήνουν ήσυχους. Γιατί σκεφτόμαστε τι θα πει ο κόσμος και η οικογένειά μας στην περίπτωση που θα ανακοινώσουμε τον χωρισμό μας. Γιατί «πρέπει» να δίνουμε αναφορά στην κύρια Σούλα από απέναντι για το τι θα κάνουμε στην προσωπική μας ζωή. Γιατί «πρέπει» να αποδείξουμε πως δεν αποτύχαμε στους φίλους μας.

 

5.  Ο χωρισμός θέλει αυτοπεποίθηση

Η χαμηλή αυτοπεποίθηση μπορεί να ενέχει πολλούς κινδύνους και να μας ωθεί σε λάθος συμπεράσματα. Όπως επίσης, έχει τη μαγική ικανότητα να δίνει παράταση χρόνου σε τελειωμένες σχέσεις. Μας κάνει να αισθανόμαστε λιγότεροι, αδιάφοροι, μη επιθυμητοί, και μας φτάνουν σε εκείνο το «ποιος άλλος θα με θελήσει» που τελικά αναβάλει τον χωρισμό.

Η ζωή μας είναι γεμάτη εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες· σημασία έχει να αφήνουμε πίσω μας ό,τι μας χαλάει και να προχωράμε μπροστά χωρίς φόβο και με εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τις ανάγκες του. Ένας χωρισμός που έχουμε αποφασίσει, κάποια στιγμή θα συμβεί. Το θέμα, όμως, είναι ως τότε, να μην έχουμε χάσει χρόνο για το τίποτα.

Συντάκτης: Ειρήνη Φιλανδριανού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου