Μία διαχρονική ελληνική κωμική σειρά, που ξεκίνησε το 1991 κι ολοκληρώθηκε το 1993, με την προβολή ενάμιση κύκλου, ένα πρόγραμμα που θα μας μείνει αξέχαστο κι οι ατάκες του είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρες, αυτοί είναι «Οι Απαράδεκτοι».
Έχει δοθεί στη σειρά ο χαρακτηρισμός κωμική κι όντως ήταν, αλλά μέσα απ’ την καυστικότητα και το γέλιο έθιγε θέματα πολιτικά, οικογενειακά, σχεσιακά, φιλικά κι όχι μόνο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν «Τα Φιλαράκια» της ελληνικής τηλεόρασης, αλλά πραγματευόταν πιο ρεαλιστικές καταστάσεις.
Ακόμη και σήμερα, λοιπόν, καθόμαστε στο YouTube και βλέπουμε -οριακά με τον ίδιο ενθουσιασμό– τα επεισόδιά της, κι αν κι οι λόγοι που εξακολουθούμε να την επιλέγουμε (και, κατά πώς φαίνεται, δεν παίζει ποτέ να την βαρεθούμε) είναι πολλοί, αν θέλαμε να τους συνοψίσουμε στους 10 πιο χαρακτηριστικούς, θα λέγαμε πως η επιτυχία αυτή οφείλεται στα παρακάτω:
1. Οι ατάκες τους είναι μοναδικές
Απ’ το «Τι έγινε, ρε παιδιά;» του Σπύρου μέχρι το σχεδόν ειρωνικό «Καλά, με συγχωρείς» του Βλάση, το «Σπύρο, μ’ αγαπάς;» της Δήμητρας και το «Λοιπόν, εγώ το βρίσκω αηδία, ντεμοντέ και μπανάλ» του Γιάννη. Κι αυτές είναι ψήγματα σε όσες μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη. Άφθαρτο χιούμορ, κυριολεκτικά.
2. Τα στόρι τους είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρα
…αλλά και πολύ προοδευτικά, ταυτόχρονα. Τέσσερις βασικοί ήρωες, τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, μας έμαθαν ότι δε χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα για να συνυπάρχουμε πολιτισμένα.
3. Οι ίντριγκες έδιναν κι έπαιρναν
Κάτι το οποίο φάνταζε απλό στην αρχή, έφτανε στο σημείο να ‘χει κάνει άνω-κάτω τους ήρωες και να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς η ιστορία κατέληξε εκεί.
4. Βλέπουμε χαρακτήρες ανθρώπων που τους συναντάμε ακόμη και σήμερα -καλώς ή κακώς
Τον άντρα τον μορφωμένο τον πολλά βαρύ, τη γυναίκα που δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της, τον γκομενιάρη κολλητό, τον ομοφυλόφιλο φίλο μας που έχει ψυχή μικρού παιδιού με κοφτερή γλώσσα, τον κουτσομπόλη γείτονα που θέλει να ξέρει τα πάντα και τη γυναίκα που εξαιτίας της ομορφιάς της θεωρείται στερεοτυπικά χαζή.
5. Είναι κάτι παραπάνω από μια απλή σειρά
Είναι ένα σύμβολο φιλίας. Ένα καμπανάκι που μας χτυπάει και μας θυμίζει πως η αληθινή ζωή είναι ενδιαφέρουσα κι αδιάφορη ταυτόχρονα.
6. Για τη σκηνή στην Πορτογαλία
Με τη Δήμητρα και τον Σπύρο να τρέχουν ν’ αγκαλιαστούν στην ακροθαλασσιά∙ αυτή και μόνο η σκηνή μπορεί να σημαδέψει ολόκληρη γενιά!
7. Ο πουριτανισμός απουσιάζει παντελώς από αυτή τη σειρά
Με αποτέλεσμα να την κάνει ενδιαφέρουσα και διδακτική, καθώς μάθαμε να κρυβόμαστε πίσω από ταμπέλες και «πρέπει».
8. Γιατί τα επετειακά επεισόδια
Ακόμα κι αυτά έβγαζαν γέλιο, μπρίο και κέφι. Μαζί με προβληματισμό για τη ζωή.
9. Όλοι μας βρίσκουμε κομμάτια δικά μας στους χαρακτήρες
Είτε μιλάμε για σήμερα είτε για την εποχή που πρωτοπροβλήθηκε, ένα μικρό κομματάκι απ’ τον καθένα μας ή από κάποιο άτομο που γνωρίζουμε είναι μέσα σ’ αυτή τη σειρά.
10. Αγάπη διαχρονική
Όσα χρόνια κι αν πέρασαν μπορούμε άνετα να καθίσουμε να δούμε 49 επεισόδια σερί.
Γιατί, τελικά, μόνο «Απαράδεκτοι» δεν ήταν. Ήταν απ’ τα καλύτερα που έχει προσφέρει η ελληνική τηλεόραση, τόσο που με δυσκολία θα επαναληφθεί κάτι παρόμοιο. Γιατί δε φτάνει μόνο να μας κάνει να γελάμε. Οι «Απαράδεκτοι» κατάφεραν να μας διασκεδάζουν αφήνοντάς μας μια γλυκόπικρη γεύση κάθε φορά που τελείωνε κάποιο επεισόδιο. Ένα συναίσθημα κυριολεκτικά του «τι έγινε, ρε παιδιά;» προσπαθώντας να μας αφυπνίσει με έξυπνες ατάκες μέσω τραγελαφικών καταστάσεων.
Όλοι ψάχνουμε τις «φαρφάλες» μας στο τέλος!
Συντάκτης: Σοφία Σοφιανίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
