Τι είναι άραγε αυτό που μας τραβάει στον κάθε άνθρωπο; Tι μας ωθεί στο να τον πλησιάσουμε και εν τέλει τι είναι αυτό που κάνει εμάς ξεχωριστούς; H απάντηση είναι απλή, η ομορφιά.
Πρόσεξε όμως δε μιλάμε μόνο για την εξωτερική εμφάνιση, δεν κάνουμε λόγο για μια επιφανειακή ομορφιά και μόνο. Όχι, λόγος γίνεται για κάθε ομορφιά που πηγάζει απ’ τον άνθρωπο, κάθε μικρή ύπαρξη οποιουδήποτε χαρακτηριστικού που εμφανίζει μια ομορφιά διάφορη απ’ τις άλλες και μας κάνει μοναδικούς. Μια ομορφιά που έχει τη δική μας στάμπα και το δικό μας λογότυπο.
Ακόμη και στην αρχαιότητα για έναν καλλιτέχνη σημασία δεν είχε να είναι στο σύνολο η μούσα του πανέμορφη, παρά να έχει πολλά, μικρά, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την έκαναν διαφορετική. Αν ήμασταν όλοι πανομοιότυπα όμορφοι τότε ουσιαστικά κανένας δε θα ήταν όμορφος, παρά θα βρισκόμασταν σε μια λαοθάλασσα κλώνων ομορφιάς, η οποία κάποια στιγμή θα έχανε και το ουσιαστικό της νόημα.
Στη ζωή, δικέ μου, δε χρειάζεται να είσαι όμορφος για να επιτύχεις, χρειάζεται απλώς να είσαι αληθινός. Σταμάτησε λοιπόν αυτόν τον υπερφίαλο ζήλο που σε ‘χει κατακλύσει με σκοπό την καταξίωση του τέλειου κι αψεγάδιαστου και βάλε καλά μέσα στο μυαλό σου πως κανείς δεν είναι άσχημος.
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε όμορφοι, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο. Πρέπει να σταματήσεις να θεωρείσαι άσχημος και να τα βρεις με τον εαυτό σου.
Η ομορφιά κρύβεται στα μικρά. Στον τρόπο που ξέρεις να μιλάς, ν’ ακούς και να συμπεριφέρεσαι. Γιατί ένας άνθρωπος αληθινός, ειλικρινής, που ξέρει ν’ αγαπά και να νοιάζεται, δε χρειάζεται φανταχτερό περιτύλιγμα. Πρέπει να μάθεις ν’ αγαπάς τον εαυτό σου.
Να λατρέψεις την ουλή που σου έμεινε απ’ το ατύχημα, το κάψιμο στο δέρμα. Ν’ αγαπήσεις τις φακίδες και τα μικρά σου χείλη. Το μεγάλο πιγούνι σου και τα μεγάλα φρύδια σου. Ν’ αγαπήσεις εσένα, διότι μέσω αυτού θα μάθουν να σε αγαπάνε κι οι άλλοι.
Σταμάτα να καταριέσαι που δε σε έκανε όμορφο ο Θεός. Διότι μπορεί αυτό που έδωσε σε σένα να μην το έδωσε σε κανέναν άλλο. Όλα εν σοφία εποίησεν.
Η δική σου ομορφιά μπορεί να κρύβεται στα καταγάλανα μάτια σου ή στα ίσια σου δόντια, στα σαρκώδη χείλη σου ή στο θεληματικό πιγούνι σου, στο υπέροχό σου ανάστημα ή στα έντονα ζυγωματικά σου. Είπαμε δικέ μου, η ομορφιά κρύβεται στα μικρά. Στον αέρα που εκπνέεις και στην αύρα που σε κάνει την καλύτερη παρέα και τον καλύτερο φίλο. Τον καλύτερο άνθρωπο.
Ξύπνα όμως και ταρακούνησε λίγο τον εγωισμό σου. Μη γίνεσαι έρμαιο του οποιουδήποτε προτύπου υποτυπώδους κι επιφανειακής ομορφιάς, αυτής που σχηματίζεται σε καλούπια μόδας και βασίζεται πάνω στους ώμους της ανορεξίας και της πρωτεΐνικής ντόπας.
Μάθε να σε θεωρούν όμορφο, γιατί είσαι αληθινός κι όχι πλαστικός. Μάθε ν’ αγαπάς εσένα πρώτα και να κάνεις αλλαγές μόνο για το δικό σου καλό κι όχι των άλλων. Η ομορφιά είναι υποκειμενική, η ανθρωπιά, φίλε μου, όχι. Αυτή είναι που αξίζει περισσότερο απ’ την κάθε τελειότητα που σου προτάσσουν.
Γιατί στο βωμό της φαινομενικότητας χάσαμε κάθε κύτταρο ανθρωπιάς και μάθαμε να μετράμε τους ανθρώπους λάθος, με likes στο instagram. Ξύπνα.
Επιμέλεια κειμένου Θεοδοσίου Ραβανού: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Θεοδόσιος Ραβανός
