Θέλοντας και μη, έρχεται μια στιγμή μέσα στη ζωή μας που συνειδητοποιούμε ότι τελικά, μοιάζουμε με τους γονείς μας. Είτε το κάνουμε συνειδητά είτε όχι, είτε προσπαθούμε να το αποφύγουμε είτε το κυνηγάμε, όλοι μας μπορούμε να αναγνωρίσουμε στους εαυτούς μας τις γωνίες και τις καμπύλες του χαρακτήρα μας που φαίνονται μάλλον οικείες. Και εδώ που τα λέμε δε φαίνονται απλώς, αλλά είναι. Το θέμα όμως είναι πως η επιρροή αυτή που ασκούν κατά τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας, είναι πολύ πιο ευρείες από ό,τι τείνουμε να νομίζουμε, όση αυτοεπίγνωση και να έχουμε. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ασχέτως της διαφορετικότητας και μοναδικότητας της κάθε περίστασης, ένας ψυχολόγος πάντα θα ασχοληθεί -και μάλιστα αρκετά- με την παιδική ηλικία ενός πελάτη του και το ρόλο που έπαιζαν οι γονείς του στη ζωή του από όταν ήταν μικρός.

Η Imago therapy μεταφέρει αυτό ακριβώς το ζήτημα του γονικού μοντέλου και της επιρροής του στον ερωτικό τομέα. Μας συστήνει πολύ απλά την εύλογη ιδέα πως και αυτό το κομμάτι της ζωής δεν έχει μείνει ανέπαφο από τις πρώτες αντιλήψεις, ιδέες, παρατηρήσεις και εικόνες που είχαμε μέσα στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Μόνο που στην προκειμένη, όλες αυτές οι ιδέες και εικόνες επικεντρώνονται στο θέμα της αγάπης και στους τρόπους με τους οποίους την κατανοούμε και την εσωτερικεύουμε από μικρό παιδί.

Η Imago therapy λοιπόν, με την ονομασία της να προέρχεται από το λατινικό imago που σημαίνει εικόνα, ανοίγει τα μάτια μας εμπρός του πασιφανούς: οι σύντροφοι που διαλέγουμε ανταποκρίνονται στην εικόνα που έχουμε δημιουργήσει για την αγάπη από όταν ήμασταν παιδιά και τον τρόπο με τον οποίο μας συμπεριφερόντουσαν τότε οι άνθρωποι που μας αγαπούσαν. Η αίσθηση της προσωπικής αξίας του καθενός μας χτίστηκε πάνω στα θεμέλια που έβαλαν αυτές οι συμπεριφορές και μέχρι σήμερα η οικειότητα την οποία θα μας προκαλέσει κάποιος φερόμενος αντίστοιχα, δεν είναι κάτι που μπορούμε ούτε να αρνηθούμε, μα συχνά ούτε να απορρίψουμε.

Φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο τη συμπεριφορά του συντρόφου. Eμείς οι ίδιοι θα ανταποκριθούμε σύμφωνα με αυτό το μοντέλο το οποίο έχουμε χτίσει μέσα μας. Ένας άνθρωπος π.χ. ο οποίος ήταν παραμελημένος ως παιδί από τους γονείς του και οι μόνες περιπτώσεις στις οποίες αυτοί φαινόντουσαν να τον προσέχουν, να τον φροντίζουν, να εκδηλώνουν την αγάπη τους ήταν όταν αρρώσταινε, χτύπαγε ή σε παρόμοιες περιστάσεις, δεν είναι καθόλου περίεργο μεγαλώνοντας να μάθει να ζητά την αγάπη βάζοντας τον εαυτό του σε ρόλους θύματος. Αυτό όμως μπορεί να προκαλέσει μεγάλες δυσκολίες μέσα σε μια σχέση ειδικά εφόσον, όπως είναι φυσικό, δεν υπάρχει μόνο το μοντέλο ή η εικόνα του ενός, αλλά και των δύο συντρόφων με αποτέλεσμα τα πράγματα να μπλέκονται ακόμη παραπάνω.

Κι εδώ έρχεται η Imago therapy που προσδιορίζει όχι μόνο ως εύλογο αυτό το γεγονός, αλλά προτείνει στο ζευγάρι το οποίο συμμετέχει να αντιμετωπίσει την ανάδυση και αναγνώριση αυτών των εικόνων και συμπεριφορών, όσο προβληματικών κι αν φαίνονται, ως μια ευκαιρία επούλωσης των παλιότερων πληγών και ως μέθοδο βαθύτερης κατανόησης του συντρόφου.

Εντός του πλαισίου της θεραπείας αυτής το ζευγάρι καλείται να συζητήσει ενεργά, ακούγοντας με κατανόηση ο ένας τον άλλον. Οι ίδιοι είναι οι πρωταγωνιστές της κάθε συνεδρίας, καθώς πράγματι μονάχα οι ίδιοι μπορούν να χαρακτηριστούν ως ειδικοί πάνω στο θέμα της σχέσης τους. Ο ψυχολόγος λαμβάνει απλώς το ρόλο του ενδιάμεσου, βοηθώντας τους συντρόφους να εξερευνήσουν με ενσυναίσθηση, καθαρότητα και συγκέντρωση τη σχέση τους, ανακαλύπτοντας τους εαυτούς τους και ο ένας τον άλλον εντός ενός περιβάλλοντος συνεργατικότητας και θετικής προδιάθεσης.

Όντας δημιουργημένη από τον Harville Hendrix και την Helen LaKelly Hunt, κλινικούς οι οποίοι είχαν και οι δύο διαζευχτεί στο παρελθόν, μπορούμε να πούμε πως η imago therapy ανακαλύφθηκε από δύο ανθρώπους που σκοντάψαν στα χνάρια της αλήθειας και της αυτογνωσίας, ακολουθώντας ό,τι τους δίδαξε το δικό τους προσωπικό ιστορικό στο θέμα της αγάπης και της ερωτικής σχέσης. Μαθαίνοντας λοιπόν από τα ίδια τους τα λάθη, παρατηρήσαν τις εικόνες που κουβαλούσαν μέσα τους, οι οποίες τους βοήθησαν να κάνουν τα επόμενα βήματα στη ζωή τους, πλησιάζοντας περισσότερο στο στόχο. Δε φαντάζει καθόλου παράλογο συνεπώς πως η έρευνα και η μέθοδος θεραπείας που δημιούργησαν έχει τη δυνατότητα να καθοδηγήσει προς τη σωστή πορεία, έχοντας πράγματι βοηθήσει πολλά ζευγάρια και σχέσεις μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν τη δημιουργία της.

Συντάκτης: Ξαν Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη