Καθώς μεγαλώνουμε, βλέπουμε πολλά πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα να αλλάζουν. Μπαίνουμε σιγά-σιγά σε μια άλλη φάση της ζωής μας, στην ωρίμανση. Ο χώρος εργασίας μας, είναι το δεύτερο σπίτι μας πλέον -αν όχι το πρώτο- και πρέπει να έχουμε όσο γίνεται καλές σχέσεις με τα άτομα μες στο «σπίτι». Όμως, οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάστατα όντα. Δεν είναι πάντα εύκολο να συνεργαστούμε μ’ άτομα που δε γουστάρουμε, δεν ταιριάζουμε ή απλά δεν επικοινωνούμε.
Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθεια επιβάλλεται. Όταν τα άτομα που συνεργάζονται σ΄ έναν εργασιακό χώρο γνωριστούν καλύτερα, μπορεί να μη γίνουν κολλητάρια, αλλά θα νιώσουν πιο υγιή τον ανταγωνισμό ανάμεσά τους κι η συνεργασία τους θα βελτιωθεί αισθητά. Η φάση όμως της γνωριμίας, είναι ένα άλλο δύσκολο κομμάτι. Γι’ αυτό βρήκαμε λύση.
Το να οργανώσεις μια έξοδο, για φαΐ, για έναν καφέ ή ποτό με όλους τους εργαζομένους, δεν είναι πάντα εύκολο, ειδικά αν τα άτομα τα οποία δουλεύουν σε μια επιχείρηση είναι πάνω από δέκα. Είναι όμως το βήμα για να γίνει η αρχή. Καθώς έρχεσαι με κάποιο τρόπο πιο κοντά στον άλλον, γνωρίζεις πράγματα για εκείνον, μαθαίνεις τις ιδέες του και το πώς είναι στην προσωπική του ζωή -ένα κομμάτι έστω.
Γιατί, αυτό που ξεχνάμε τις περισσότερες φορές είναι ότι η προσωπική ζωή, διαφέρει πάρα πολύ από την εργασιακή. Μπορεί να έχουμε δείγματα για τον άλλον από το πώς συμπεριφέρεται στη δουλειά, αλλά αυτό δε λέει και τόσα για το ποιος είναι πραγματικά. Όταν αποφεύγουμε λοιπόν έναν άνθρωπο από το εργασιακό μας περιβάλλον απλά επειδή κάτι μας στραβώνει στο πώς εργάζεται, δείχνουμε ότι είμαστε προκατειλημμένοι. Φανερώνουμε την άποψη, πως όσοι δουλεύουν μαζί μας πρέπει να είναι «ελαττωματικοί», «στραβοί», «βαρετοί». Κομματάκι άδικο, δε νομίζετε;
Με το να βγεις έξω με συναδέρφους, οι σχέσεις γίνονται πιο δυνατές κι υπάρχουν και πλεονεκτήματα. Καθώς γνωρίζεις τον άλλον, μπορείς να χρησιμοποιήσεις στοιχεία του χαρακτήρα του στη δουλειά ώστε η εργασία να γίνει πιο ευχάριστη και σύντομη. Μαθαίνεις πότε ενοχλείτε ο άλλος, πότε δουλεύει καλύτερα, πότε αποδίδει τέλεια. Να θυμάσαι όμως πως πρέπει να προσέχεις τι είδους πληροφορίες μοιράζεσαι, μέχρι πραγματικά να νιώσεις κάποιον κοντά σου.
Ναι, άλλοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να δοκιμάσουν μια νέα σύσφιξη σχέσεων στον χώρο εργασίας. Το θεωρούν ανούσιο και χάσιμο χρόνου. Και μπορεί έτσι να φαίνεται, σαν χάσιμο χρόνου, αλλά όσο περνάει ο καιρός, μόνο χάσιμο χρόνου δεν είναι. Μπορεί να μην ταιριάξουν τα χνώτα τους, μπορεί να συνεχίζουν να μη συμφωνούν ο ένας με τον άλλον, αλλά τουλάχιστον τώρα θα φαίνεται πιο καθαρά ο λόγος και το πώς μπορούν να το αντιμετωπίσουν μεταξύ τους μες στον εργασιακό χώρο.
Όλοι έχουμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μας, ειδικά στον χώρο εργασίας. Εκεί παίζονται και άλλα συμφέροντα και πιο πολύ το αίσθημα της επιβίωσης. Το θέμα είναι όλο αυτό να γίνει πιο βιώσιμο, γιατί πρέπει να καταλάβουμε πως ο ένας χρειάζεται τον άλλον. Παίζουμε μαζί και άμυνα και επίθεση. Το να παρακάμπτουμε κάποιον, επειδή δε μας αρέσει ή επειδή θωρούμε πως δε θα τα καταφέρει ανήκει στις λάθος κινήσεις που μας βγάζουν εκτός. Σε μια ομάδα παίζουν ρόλο όλα τα μέλη -ναι, κι αυτά που αντιπαθούμε.
Σε μια επιχείρηση όλοι προσπαθούμε για κάποιους κοινούς στόχους. Το να βγει η δουλειά, το να χτίσουμε καλό όνομα, το να έχουμε κερδοφόρα αποτελέσματα. Γιατί μόνο έτσι η επιχείρηση ή και εμείς πάμε μπροστά. Τα προσωπικά που αποκτάμε μες στη δουλειά, είναι δικό μας θέμα. Δεν πρέπει όμως, να ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Για αυτό το λόγο, οι χαλαροί έξοδοι με τα άτομα από τη δουλειά, μπορεί να χαμηλώσει τους τόνους και να φέρει, έστω, μια προσωρινή «ανακωχή» για ανασυγκρότηση και αναπροσδιορισμό.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
