Καθώς περνούν τα χρόνια και μεγαλώνουμε, οι ανάγκες μας για ηρεμία πληθαίνουν καθώς βλέπουμε πως δεν είναι πάντα εφικτή η παρουσία της στη ζωή μας. Οι ανάγκες μας για ηρεμία, ειδικά στον προσωπικό μας χώρο ξεκινάν από πολύ νωρίς. Σαν παιδιά είχαμε την ανάγκη να απομονωθούμε στο δωμάτιό μας για να διαβάσουμε, να κοιμηθούμε ή να κάνουμε ό,τι άλλο μας προκαλούσε ευχαρίστηση. Μα πάντα κάποιος έμπαινε μέσα με το έτσι θέλω, διαλύοντας αυτή μας την ανάγκη για απομόνωση. Τότε, ακούγαμε την κλασσική ατάκα «Από τι κουράστηκες μικρό παιδί; Από ποιον να ηρεμήσεις;». Κι αυτό γιατί εκείνος που εισέβαλε στον χώρο μας δεν κατανοούσε πως ό,τι ηλικία και να έχει κάποιος, πάντα έχει την ανάγκη για ανασυγκρότηση και ηρεμία. Καθώς περνούν τα χρόνια όμως, όλοι καταλαβαίνουν πως η ανάγκη για ηρεμία και προσωπικό χώρο και χρόνο, είναι αγαθά που χρειάζονται όλοι, ανεξαρτήτου ηλικίας.
Η αλήθεια είναι πάντως πως δε σέβονται όλοι με τον ίδιο τρόπο το προσωπικό χώρο του άλλου. Οι γονείς, σαν γονείς έχουν την ανάγκη να δηλώνουν την παρουσία τους κάθε μας στιγμή, λέγοντας «είμαι εδώ για σένα». Όμως, δεν είναι πάντα κατανοητό πως, καθώς μεγαλώνει το άτομο, το δικαίωμα αυτής της εισβολής μικραίνει. Έτσι, όταν υπάρχει μια αντίστοιχη αντίδραση από το παιδί, τα αποτελέσματα δεν είναι τα ίδια με αυτά που περίμενε κι αντίστοιχα, όταν το παιδί μεγαλώσει,οι γονείς σπάνια αντιλαμβάνονται την ανάγκη του παιδιού για περισσότερη απομόνωση. Υπάρχουν πολύ τρόποι με τους οποίους μπορεί κάποιος να εκδηλώσει την ενόχλησή του σε τέτοιες περιπτώσεις, είτε είναι στους οικείους του, είτε σε κάποιον άλλον.
Μπορεί το άτομο να επιλέξει να το πει με πιο διακριτικό τρόπο -as known as δικαιολογίες. Για παράδειγμα, «Ασχολούμαι με κάτι άλλο, δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή». Ένα νεύμα ή ένας μορφασμός μπορεί επίσης να δηλώσει αυτή την παραβίαση. Και ναι, μπορεί ο όρος «παραβίαση» να φαίνεται πολύ αυστηρός ή σκληρός για μια τέτοια περίπτωση, αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς, ναι είναι παραβίαση.
Όταν εισερχόμαστε στον προσωπικό μας χώρο, δε θέλουμε να ακούμε ή να βλέπουμε τίποτε άλλο, εκτός από εκείνα που επιθυμούμε. Ταινίες, μουσική, άσκηση ή ό,τι άλλο μας κάνει να νιώθουμε άνετα οι προτεραιότητές μας για να περάσουμε χρόνο με τον εαυτό μας. Όταν οι συγκεκριμένες επιλογές διακόπτονται με όχι και πολύ ωραίο τρόπο ή με το έτσι θέλω, φυσικά μιλάμε για παραβίαση.
Ένας άλλος τρόπος λοιπόν για να δείξουμε τη δυσαρέσκειά μας είναι να την εκφράσουμε όσο πιο ήρεμα γίνεται. Όταν μας ενοχλεί κάτι, καλό είναι να το εκφράζουμε, να μιλάμε ανοιχτά. Όταν το εκφράζουμε μπορεί να μην είναι τόσο αποδεκτό από το ευρύ κοινό γιατί οι αποδοκιμασίες ή οι δικαιολογίες δίνουν και παίρνουν για διάφορους λόγους. Άλλα σε αυτές τις περιπτώσεις, όλες αυτές οι συζητήσεις γίνονται γιατί δεν υπάρχει κατανόηση. Γιατί δεν μπαίνουμε στη θέση του άλλου και αυτόματα είναι αδύνατο να καταλάβουμε τι συμβαίνει αι τι έχει ανάγκη.
Βέβαια πάντα, υπάρχουν κι οι πιο σκληροί, αυτοί που χρησιμοποιούν κατευθείαν τη «βαριά μέθοδο». Είναι εκείνοι που λένε «αν δεν κάνεις τον άλλον να νιώσει άσχημα, δε θα διορθωθεί ποτέ». Μπορεί αυτός ο τρόπος να μην είναι σωστός κι ευγενικός, όμως όντως κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν διαφορετικά.
Μιλάμε δηλαδή, για την περίπτωση που όταν μας ενοχλούν δε θα το εκφράσουμε με καθόλου ωραίο και κόσμιο τρόπο. Αντιθέτως, θα οδηγήσουμε το άλλον σε τέτοια κατάσταση που θα νιώσει τόσο άσχημα, ώστε να σκεφτεί γιατί δεν είναι πρέπον να μπουκάρει μέσα σ’ ένα δωμάτιο. Γιατί όταν εισβάλει στον προσωπικό μας χώρο, δείχνει ασέβεια απέναντι στο πρόσωπό μας.
Μετά από όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να προσπαθούμε πάντα να μπούμε στη θέση του άλλου. Το πώς θα πράξουμε στο τέλος είναι δικό μας θέμα, αλλά μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις ανάγκες του άλλου και με αυτό τον τρόπο να αποκτήσουμε τον σεβασμό που πρέπει απέναντί του. Γιατί ο σεβασμός είναι η αρχή και το τέλος σε όποια διαπροσωπική και μη σχέση αναπτύσσουμε. Είτε είμαστε συγγενείς, είτε απλοί γνωστοί.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Σία Πέρση
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
