Τα ετερώνυμα έλκονται ή βαδίζουν σε δύο άκρα ενός σχοινιού που υπάρχει πιθανότητα  να σπάσει. Είναι δύο διαφορετικές απόψεις σχετικά με το αν μπορούν να αντέξουν στον χρόνο ζευγάρια που έχουν αρκετές διαφορές μεταξύ τους, με θερμούς υποστηρικτές και στις δύο πλευρές.

Το πιο σημαντικό ερώτημα σε αυτήν την υπόθεση είναι αν μπορείς να δεχτείς και να συνεχίσεις με έναν άνθρωπο διαφορετικό από εσένα ή αν προσπαθείς να επιλέγεις αυτόν που θα καθρεφτίζει τον ίδιο σου τον εαυτό. Κάπου εδώ συναντάμε εκείνους που θεωρούν ότι για να μπορείς να συμβιώνεις με έναν άνθρωπο είναι απαραίτητη προϋπόθεση το να ‘στε σχεδόν ίδιοι σε πολλούς τομείς, αφού το αντίθετο μόνο προστριβές καβγάδες και σύγχυση θα φέρει.

Οι διαφορές σε ένα ζευγάρι μπορεί να κυμαίνονται σε ένα ευρύ φάσμα θεματικών κι εντάσεων∙ μπορεί να διαφέρουν λίγο σε πολλά ή ακραία πολύ σε λίγα. Το να ‘σαι με έναν άνθρωπο καιρό και πέρα από εραστές να νιώθετε και φίλοι, δε σημαίνει αυτόματα ότι δεν έχετε διαφορές ως άνθρωποι και πως μετατρέπεστε σταδιακά σε κλώνοι ο ένας του άλλου. Είστε δύο αλλιώτικοι χαρακτήρες, με προσωπικές επιθυμίες, ενδιαφέροντα κι απόψεις. Καλείστε να ενώσετε δύο ξεχωριστά μονοπάτια και να δημιουργείστε έναν κοινό δρόμο, μπλέκοντας τα μοναδικά λιθαράκια σας.

Με βάση, λοιπόν, το γεγονός πως ακόμα κι άτομα που μοιάζουν σε πάρα πολλούς τομείς, έχουν σίγουρα σημεία αντίθετα που τους διακρίνουν–έστω και λίγα– αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια κατάσταση. Γιατί όσο και να θέλεις να το αποφύγεις, δεν αποκλείεται ή μάλλον είναι σχεδόν βέβαιο πως θα το συναντήσεις.

Είναι γνωστό πως οι σχέσεις χτίζονται μέσα απ’ τον χρόνο που μπορείς να διαθέσεις σε αυτές και τις κοινές στιγμές κι εμπειρίες που περνάς με τον άνθρωπό σου. Έτσι, ένα υγιές ζευγάρι προσπαθεί να μοιράζεται πολλές ασχολίες και να ‘χει όσο το δυνατό πιο συχνή επικοινωνία. Τι γίνεται, λοιπόν, όταν πρέπει να ακολουθήσεις το ταίρι σου σε ένα μαγαζί που υπό άλλες συνθήκες δε θα σύχναζες, να ανεχτείς μία παρέα φίλων που δε συμπαθείς ή να κάνεις μία δραστηριότητα που δε σε ευχαριστεί εσένα, απλά για να ‘σαι δίπλα στον σύντροφό σου;

Η στάση που κρατάς σε μία τέτοια στιγμή, ποια μπορεί να ‘ναι; Θα δεχόσουν αυτή τη διαφορετικότητα σαν μια πρόκληση για να γνωρίσεις ίσως κάτι καινούριο κι έξω απ’ τα νερά σου, δοκιμάζοντας στέκια κι εμπειρίες που δεν είχες φανταστεί για σένα; Αρκετοί θα το έκαναν, ίσως σκέφτονταν ότι με αυτό τον τρόπο σέβονται τον άνθρωπο που έχουν επιλέξει δίπλα τους και πως αυτή τους η υποχώρηση είναι μια απόδειξη πως τον αποδέχονται και τον αγαπάνε ακριβώς για αυτό που είναι.  Εξάλλου, αμοιβαία λειτουργούν αυτά, ένα βήμα πίσω ο ένας κι ένα αντίστοιχο ο άλλος.

Μήπως, όμως, εσύ ανήκεις στην κατηγορία που πιστεύει πως τις διαφορετικές επιλογές σας πρέπει να τις ζείτε χώρια και πως δεν πρέπει κανείς να καταπιέζεται να ακολουθήσει τον άλλον σε κάτι που ο ίδιος δεν επιθυμεί 100%; Άλλωστε, με το ζόρι δεν κερδίζεις τίποτα κι ο έρωτας πρέπει να ‘ναι ελευθερία, όχι συμβιβασμός.

Ένα ακόμη δίλημμα, λοιπόν, απ’ αυτά που γλυκά μας παιδεύουν σε μια σχέση και που σίγουρα χρειάζονται προσεχτικούς χειρισμούς. Πριν αποφασίσουμε να στρατοπεδεύσουμε σε μία απ’ τις αντικριστές όχθες και δράσουμε ανάλογα, καλό είναι να σκεφτούμε πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίσει εμάς το ταίρι μας και να πράξουμε αντίστοιχα, μιας και κάποια στιγμή είναι βέβαιο πως οι ρόλοι θα αντιστραφούν στο παιχνίδι που ονομάζεται «σχέση».

 

Συντάκτης: Μαρία Βίγλα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη