Το μυαλό μας αρκετές φορές παίζει παιχνίδια με τη μνήμη μας, άλλοτε επειδή έχει περάσει καιρός και δεν τα θυμόμαστε όλα σωστά κι άλλοτε επειδή εμείς οι ίδιοι θέλοντας και μη, τείνουμε να διαγράφουμε και να κρατάμε ό,τι μας βολεύει ή ό,τι θα θέλαμε να ισχύει. Όπως και με τους ανθρώπους. Μια συνθήκη που μας πλήγωσε πολύ δύσκολα θα μας φέρει μια καλή μνήμη, αν όμως τρέφουμε συναισθήματα αγάπης, μπορεί, με τον καιρό και την απουσία να χαραχτεί στη μνήμη μας μια καλή ανάμνηση πολύ πιο ισχυρή από οτιδήποτε αρνητικό. Η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία εύκολα μπορεί να πέσουμε, είναι αυτή του να δίνουμε περισσότερη βαρύτητα στις αναμνήσεις από ό,τι στο πραγματικό συμβάν, παραμορφώνοντάς το, ως και τελείως.
Ο βασικότερος λόγος που συχνά οι αναμνήσεις είναι καλύτερες από το τι πραγματικά συνέβη, είναι πως οι άνθρωποι τείνουμε να έχουμε επιλεκτική μνήμη και μας είναι ευκολότερο να εστιάσουμε σε κάτι που μας προκάλεσε χαρά, έστω και για λίγο, από το να αναλογιστούμε τα αρνητικά. Κάπως έτσι θυμόμαστε το part που δε μας στεναχωρεί, διαγράφοντας το υπόλοιπο. Μια ανάμνηση εύκολα αλλάζει όταν ο εμπλεκόμενος είναι κάποιος για τον οποίο ενδιαφερόμαστε, κάτι σαν τους γονείς που όταν φέρνουν τα παιδιά τους στο μυαλό τους πολύ δύσκολα αυτό που θα θυμηθούν είναι οι φορές που τους στεναχώρησαν, αλλά την ευτυχία που τους δώσανε.
Ωστόσο, το να ωραιοποιούμε καταστάσεις απλώς και μόνο γιατί μας δώσανε κάτι καλό να θυμόμαστε, μπορεί εύκολα να γίνει παγίδα, να επηρεάσει αρνητικά τον τρόπο που σκεφτόμαστε παρακινώντας μας να κάνουμε λάθος κινήσεις και να πάρουμε λάθος αποφάσεις. Ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που αισθάνονται συναισθηματικά δεμένοι με μια ανάμνηση, υπάρχει περίπτωση ως και ν’ αλλάξουν τόσο πολύ τη ροή των γεγονότων μέσα τους φτάνοντας να διαγράψουν όσα θα έπρεπε να θυμούνται για να προστατευθούν, να είναι περισσότερο αντικειμενικοί, αλλά και προσγειωμένοι.
Το θέμα είναι πως πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι καλές πράξεις πρέπει να είναι μέχρι έναν βαθμό αμοιβαίες, μα από εκεί και πέρα δε χρωστάμε ευτυχία σε κανέναν. Αν κάποιος σ’ έχει πληγώσει ξανά και ξανά, δε θα τον κρατήσεις στη ζωή σου αφήνοντάς τον να σε φθείρει απλώς και μόνο επειδή σου έκανε κάποτε δυο ωραίες αγκαλιές και πήγατε κι ένα ταξίδι. Το θυμάσαι πιο όμορφο από ό,τι ήταν κι αυτό γιατί το μυαλό σου σε προστατεύει από τον πόνο.
Κι είναι κι εκείνες οι φορές που οι αναμνήσεις που μας στοιχειώνουν, δεν αφορούν απαραίτητα άλλους ανθρώπους. Καμιά φορά νοσταλγούμε τη ζωή μας έτσι όπως ήταν κάποτε και συγκρίνοντάς τη με το τώρα βλέπουμε πως δε διασκεδάζουμε το ίδιο πια. Βάσει λογικής, είναι απίθανο να μην είχε συμβεί στο παρελθόν τίποτα άσχημο, τίποτα που να μη μας είχε ταράξει ή στεναχωρήσει. Απλώς το μυαλό μας θέλησε να κρατήσει τα καλά γιατί είναι η αυτοάμυνά μας.
Συνεπώς την «τέλεια» ζωή δεν την ορίζουν κάποιες καλές στιγμές, μα σίγουρα υπάρχουν συναισθήματα που βιώσαμε που μας έκαναν να νιώθουμε τέλεια εκείνη τη στιγμή. Δε σημαίνει πως δεν μπορείς να περνάς τέλεια στο παρόν σου, επειδή άλλαξαν οι συνθήκες, ούτε να λατρεύεις ένα παρελθόν που βλέπεις μέσα από φίλτρο. Το ότι τις θυμάσαι είναι κάτι όμορφο, όσο είσαι φυσικά χαρούμενος, μα δε χρειάζεται να μελαγχολείς. Αφήνοντας ανοιχτό το μυαλό σου κι απολαμβάνοντας τη στιγμή, θα έρθουν εξίσου καλές και καλύτερες ακόμη στιγμές.
Να σκέφτεσαι πως οι φορές που θυμόμαστε πράγματα δεν αξίζει να ακολουθούνται από τις φορές που υπέρ-αναλύουμε υποθετικά σενάρια, ούτε τις φορές που συγκρίνουμε το τότε με το τώρα σ’ ένα παιχνίδι που θα κερδίζει για πάντα το παρελθόν. Οι αναμνήσεις μας υπάρχουν μόνο για να μας κάνουν να χαμογελάμε και να μας θυμίζουν τα λάθη μας, έτσι ώστε να μην τα επαναλάβουμε. Μην εξιδανικεύεις όσα πέρασαν, γιατί αδικείς όσα θα έρθουν.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
