Ο έρωτας ενός ζευγαριού και η δημιουργία οικογένειας μοιάζουν ιδανικές βάσεις για να αρχίζει ένα ζευγάρι την κοινή του ζωή και φυσικά στις αρχές κανείς δε σκέφτεται το διαζύγιο. Κι όμως τα διαζύγια είναι μια σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και ένα αρκετά συχνό φαινόμενο. Εν τούτοις, παρά τη συχνότητα του γεγονότος, πολλοί γονείς και παιδιά δυσκολεύονται να βρουν νέους ρυθμούς  καθημερινότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ανάγκη των παιδιών για σταθερότητα και ηρεμία να μένει ανικανοποίητη, προκαλώντας ακόμη περισσότερα προβλήματα, τόσο στον ψυχισμό κάθε παιδιού όσο και στην κοινωνική υπόσταση και αφομοίωσή του. Εκτός από το γεγονός ότι οι γονείς δε θέλουν να είναι πια μαζί, κάθε παιδί έχει να αντιμετωπίσει την απομάκρυνση ενός γονιού από το σπίτι ή την εγκατάσταση σε νέο σπίτι. Κάπου εδώ, ένα νέος τρόπος διαζυγίου υιοθετείται πλέον από πολλά ζευγάρια για την ομαλότερη προσαρμογή των παιδιών στη νέα κατάσταση, το birdnesting.

Το birdnesting πήρε το όνομά του από τον τρόπο που τα πουλιά φροντίζουν τα μικρά τους. Τα παιδιά συνεχίζουν να παραμένουν στο ίδιο σπίτι που μεγάλωσαν και ο υπεύθυνος κηδεμόνας μένει μαζί τους κατά τη διάρκεια της συμφωνημένης περιόδου κηδεμονίας. Αν για παράδειγμα, κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο τα παιδιά μένουν με τον πατέρα, δεν μετακινούνται αυτά στο καινούριο σπίτι του αλλά ο πατέρας μετακομίζει προσωρινά στο σπίτι του, με τη μητέρα να πρέπει να μείνει κάπου αλλού μέχρι να περάσει το Σαββατοκύριακο.

Έρευνες έδειξαν ότι αυτό που προκαλεί «κατάθλιψη», στεναχώρια ή πόνο στα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας, είναι οι διαφωνίες μεταξύ των γονιών και οι τσακωμοί κι όχι το διαζύγιο αυτό καθ’ αυτό. Συνεπώς, οποιεσδήποτε μέθοδοι co-parenting που εξασφαλίζουν ήρεμο και φιλικό περιβάλλον μεταξύ των γονιών, αναμφίβολα βοηθούν στην ψυχική υγειά των παιδιών.

Αν και το birdnesting παραμένει ένας καινούριος τρόπος co-parenting, παρατηρείται αυξητική τάση υιοθέτησής του στην Ολλανδία, την Αμερική και την Αυστραλία. Έρευνα που διεξήχθητε από το Coop Legal Service στο Ηνωμένο Βασίλειο έδειξε ότι 11% των ερωτηθέντων διαζευγμένων το δοκίμασαν. Μιας και αποτελεί φαινόμενο των τελευταίων χρόνων δεν υπάρχουν αρκετές έρευνες που να αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητά του. Εν τούτοις, οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι επιτρέπει στα παιδιά να διατηρούν πολλές από τις παλιές τους συνήθειες και τη ρουτίνα τους, προσφέροντας μια δόση σταθερότητας στη δύσκολη κατά τ ’άλλα διαδικασία του διαζυγίου. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι προκαλεί περισσότερη σύγχυση στα παιδιά μιας και δε μοιάζει ξεκάθαρο αν πήραν διαζύγιο οι γονείς ή αν προσπαθούν να γίνουν πάλι ζευγάρι. Υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν πως με το να προσπαθούν οι γονείς να δημιουργήσουν «ροζ συννεφάκια» στη διαδικασία του διαζυγίου αποτρέπουν τα παιδιά από το να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικες που θα αντιμετωπίσουν τις μετέπειτα δυσκολίες. Υπάρχουν αρκετοί υποστηρικτές, λοιπόν, αλλά και πολλοί που τάσσονται εναντίον της καινούριας αυτής μεθόδου.

Για τους γονείς, η υιοθέτηση του birdnesting δημιουργεί την ανάγκη ενός χώρου καθαρά δικού τους, όπου θα μένουν για λίγες μέρες χωρίς τα παιδιά. Ο προσωπικός τους αυτός χώρος μπορεί να αποτελεί ένα «διάλειμμα» από τη ρουτίνα, παράλληλα όμως αυξάνει το κόστος διαμονής αν ο γονιός πληρώνει ενοίκιο.

Τα σύγχρονα ζευγάρια έχουν αντιληφθεί την ανάγκη της ομαλής συμβίωσης και συν-ανατροφής των παιδιών παρ’ όλες τις προσωπικές τους διαφορές. Αφού, λοιπόν, δεν υπάρχει ένας καθολικά «ορθός» τρόπος ανατροφής ενός παιδιού, γιατί να είμαστε αρνητικοί σε καινούριες μεθόδους;  Είναι μήπως το birdnesting ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης ενός διαζυγίου ή μια τάση που θα σβήσει σύντομα; Είμαστε έτοιμοι σαν κοινωνία να το δεχτούμε και να το δοκιμάσουμε;

Συντάκτης: Χριστίνα Τρακοσιή
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.