Γράφει η Έφη Σπύρου.
Κάν’το με πάθος κι ας είναι και λάθος, λέμε και ξαναλέμε για να κρύψουμε βαθιά κάθε πράξη που απλά δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, που δεν θέλουμε να νιώσουμε τις τύψεις που θα μας προκαλέσει.
Υπάρχουν όμως και οι φορές που το κάνεις με πάθος αλλά δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω απο το δάχτυλό σου. Δεν μπορείς απλά να γυρίσεις απο την άλλη και να τ’ ονομάσεις παρελθόν.
Είναι οι φορές που έκανες το λάθος σου αλλά το γούσταρες και τώρα το επιζητάς.
Είσαι η λάθος επιλογή μου και σε γουστάρω. Κάτι τέτοιο σκέφτομαι συνέχεια. Δεν ξέρω ακόμη που κρύβεται μέσα μου το κουμπί των συναισθημάτων μου, ώστε να το βάλω στο αθόρυβο και να μην με νοιάζει. Αν όντως υπάρχει κάτι τέτοιο, θέλω να ξέρει πως το ψάχνω αγωνιωδώς και δεν το βρίσκω. Το χρειάζομαι για τέτοιες περιστάσεις, που θέλω κάτι που δεν μπορώ να έχω και χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο για να μου φύγει απο το μυαλό, αλλά πάλι γυρίζει πίσω. Γυρίζει και με στοιχειώνει σαν το φάντασμα που φοβόμουν πως θα βγει απο την ντουλάπα όταν ήμουν μικρή. Βλέπω την μορφή του να αγριεύει σιγά σιγά και με τρομάζει, αλλά ξέρω πως κρύβει μια γοητεία μέσα του και αυτήν επιζητώ.
Γιατί απλά δεν μπορώ να σε ξεχάσω; Το παλεύω με ποτό και τσιγάρα βαριά, αλλά η θύμησή σου ζωντανεύει παντού.
Δε σε γουστάρω γενικά, απλά το λάθος μας μου έδωσε την γεύση του απαγορευμένου που χρειαζόμουν για να ανάψει μια φλόγα περιέργειας και ενδιαφέροντος μέσα μου. Έτσι γίνεται με τις λάθος επιλογές, συνδυάζονται με το απαγορευμένο και μπορούν να σε τρελάνουν.
Όσο σκέφτεσαι πως δεν πρέπει άλλο τόσο ξέρεις πως το θες.
Αυτό το απαγορευμένο είναι που προσπαθώ μέσα μου να εξηγήσω. Γιατί το νιώθω και γιατί η αίσθησή του είναι τόσο δυνατή; Δε θέλω να μου απαγορεύεται τίποτα απο δω και πέρα. Μεγαλώσαμε με ένα απαγορεύεται που θέλουμε να το αναιρούμε.
Λογικά άτομα, λογικές πράξεις, λογικά αποτελέσματα. Δεν είμαι λογικό άτομο. Δε θα βάλω κάτω κάθε φορά τα ζητούμενα για να βγάλω τα σωστότερα αποτελέσματα. Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που απλά θα κάνω αυτό που θέλω χωρίς να το πολυσκεφτώ. Θα το πράξω, θα το ζήσω και μετά θα το λουστώ. Αυτή, όμως η ψυχρολουσία είναι η χειρότερη. Όταν ξυπνήσεις την άλλη μέρα και γυρίσεις να δεις το χθεσινό βράδυ. Μπορεί να μη θυμάσαι πολλά γιατί είχες πιεί, αλλά θυμάσαι τα βασικά. Βρίζεις για να νιώσεις καλύτερα και κάνεις βόλτες μέσα στο άδειο σου το σπίτι απο νευρικότητα. Μετά κάθεσαι κάτω και συνειδητοποιείς πως απο κάπου ξεπετάχτηκε το συναίσθημα που δεν ήθελες να έχεις.
Γαμώτο!
Αυτή η τρισύλλαβη λεξούλα τώρα θα σε ακολουθεί όπου κι αν πηγαίνεις. Θα την λες πίνοντας τον καφέ, τρώγοντας το μεσημέρι και αράζοντας με φίλους το βράδυ. Δεν γίνεται αλλιώς να ξεπεράσεις όσα έχεις μέσα σου. Απο την στιγμή που δεν μπορείς να τα μοιραστείς γιατί είναι και απαγορευμένα γαμώτο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα βρίζεις. Να τα βρίσεις μέχρι να τα εξευτελίσεις μπας και σταματήσεις να τα νιώθεις.
Απο πότε η ζωή σου έγινε μπάχαλο και ‘συ ρεμάλι, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Μεσολάβησε ένα μεθυσμένο βράδυ και μια λάθος επιλογή. Εσύ που ήσουν άτομο σωστό τώρα ισορροπείς σε σκοινί τεντωμένο και δεν ξέρεις απο που να κατευθυνθείς.
Θέλω να βάλω ένα pause στο μυαλό μου ή έστω ένα erase. Θέλω να σε διακόψω ή να διαγράψω. Γιατί μέσα στο λάθος μου δεν μπορώ να ζήσω αιώνια. Δεν μπορώ να τρώω τον εαυτό μου απο μέσα προς τα έξω κάθε ώρα και στιγμή.
Αφού δεν μπορώ να σε ζήσω, μάλλον καλύτερα να μην σε ‘χω.
