Γράφει η Έλενα Παπά.
Θέλω να μιλήσω σε σένα, όποιος και αν είσαι εσύ, με όποια ιδιότητα βρίσκεσαι στη ζωή μου, είτε είσαι ο σύντροφος μου, είτε είσαι φίλος μου.
Να θυμάσαι πως τη δυνατότητα να είσαι δίπλα μου σε αυτό το ταξίδι που λέμε ζωή, σου την έχω δώσει εγώ. Φαντάσου πως είμαι ένα τρένο που έχω προορισμό το γύρο της ζωής, κι εσύ όπως και όλοι όσοι είναι δίπλα μου, είσαι ένας επιβάτης που θέλεις να έρθεις μαζί μου.
Εσύ λοιπόν διάλεξες αυτή τη διαδρομή κι εγώ σε επέλεξα γιατί πίστεψα σε σένα, πίστεψα πως μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε, να ζήσουμε και να μάθουμε όλα όσα μας προσφέρει αυτό το ταξίδι.
Ευχάριστα ή δυσάρεστα δεν έχει σημασία, θα περπατήσουμε πλάι ο ένας στον άλλον, όχι ο ένας μπροστά και ο άλλος πίσω. Δίπλα-δίπλα για να ξεπερνάμε τα εμπόδια μαζί, με ένα σάλτο.
Το ταξίδι μας θα είναι μεγάλο, ο καιρός δε θα είναι πάντα με το μέρος μας, θα περάσουμε από δύσκολα μονοπάτια, θα συναντήσουμε βουνά, θάλασσες, αλλά πάνω από όλα θα είμαστε μαζί.
Το τρένο πατάει γερά πάνω στις ράγες, μη φοβηθείς από την ταχύτητα, κάποιες φορές θα πηγαίνουμε γρήγορα και κάποιες άλλες πιο σιγά.
Δεν θα είμαστε πάντα μόνοι, στο τρένο υπάρχουν κι άλλοι επιβάτες, μερικοί από αυτούς θα μείνουν μαζί μας μέχρι το τέλος, κάποιοι άλλοι θα κατέβουν σε κάποια στάση είτε γιατί κουράστηκαν, είτε γιατί είναι δειλοί ή ακόμα γιατί μπορεί να επιλέξω να το κάνω εγώ η ίδια.
Θέλω όμως να ξέρεις τους κανόνες του ταξιδιού πριν ανέβεις, έτσι για να είμαστε εντάξει.
Αν έρθεις μαζί μου τελικά, θέλω να προσπαθήσεις να φτάσεις μέχρι το τέλος. Θέλω να ανέβεις όπως είσαι, χωρίς αποσκευές, χωρίς τίποτα.
Να με εμπιστευτείς. Να με αντέχεις. Να με αγαπάς.
Όταν περάσει ο καιρός, και σε εμπιστευτώ, θα σου δώσω τη δυνατότητα να οδηγήσεις κι εσύ το τρένο, να ξεκουραστώ κι εγώ λιγάκι. Κι εγώ θέλω να με ξεκουράζεις εσύ.
Κι αν κάτι αλλάξει κι αν κουραστείς από το ταξίδι και θελήσεις να κατέβεις, θέλω να το ξέρω.
Μην κρυφτείς πίσω από δικαιολογίες, να έρθεις να σταθείς μπροστά μου, να εξαργυρώσεις το εισιτήριό σου και να κατέβεις όπου εσύ θελήσεις. Με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα.
Σου δίνω τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε μαζί, να δούμε τον κόσμο, να γελάσουμε, να κλάψουμε, να στεναχωρηθούμε ή να χαρούμε, να χορέψουμε και να αγκαλιαστούμε. Να μεγαλώσουμε και να γεράσουμε μαζί, να γίνουμε όπως εκείνοι οι δύο απίθανοι τύποι στο muppet show o Στάτλερ και ο Γουόλντροφ.
Γι’ αυτό θέλω να το σκεφτείς καλά πριν ανέβεις, ο χρόνος είναι λίγος κι εγώ έχω πολλά που θέλω να δω, πριν φτάσω στον προορισμό μου.
