Αμέτρητες οι φορές που πήρα ένα κομμάτι χαρτιού από κάποιο παρατημένο τετράδιο και ξεκίνησα να γράφω σημεία της ιστορίας μας, κάθε φορά σε μια προσπάθεια να καταφέρω να κρεμάσω τελικά μια ταμπέλα σε αυτό που ζήσαμε. Να αποφασίσω αν ήταν «σωστό ή λάθος» και να βγάλω τελικά ένα πόρισμα που να μπορώ να χρησιμοποιώ. Γιατί, κοίτα να δεις ειρωνεία, οι δύο έννοιες που όλοι έχουμε τόσο ξεκάθαρες στα κεφάλια μας και που ανά πάσα στιγμή είμαστε έτοιμοι χρησιμοποιήσουμε για πράξεις άλλων, γίνονται τελικά τόσο αόριστες όταν κοιτάμε τα δικά μας τα καμώματα. Αυτός μάλλον είναι κι ο λόγος που κάθε, μα κάθε, φορά κατέληγε το χαρτάκι να σκάει με δύναμη σε κάποιον τοίχο του δωματίου, εξίσου τσαλακωμένο με τα νεύρα που δημιουργούνταν κάθε που πάλευα να λύσω τον άλυτο αυτό γρίφο.

Ακόμη κι αν ήτανε λάθος πάντως δε μας ρίχνω ευθύνες, ένστικτα ακολουθούσαμε, ένστικτα που μας έλεγαν να πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλον με την ίδια ορμή που πέφτει ο καταρράκτης στη λίμνη από είκοσι μέτρα ύψος. Ένστικτα όμως που τεχνηέντως παρέλειψαν να μας πουν ότι καμιά φορά κάτω από το νερό κρύβονται και βράχια, βράχια που μπορούν να πονέσουν διαολεμένα αν πέσεις πάνω τους άτσαλα. Κι εμείς, σαν λάτρεις της αδρεναλίνης που είμαστε, πηδήξαμε και πήραμε φυσικά παραμάζωμα νερά, βράχια και παρέα την καθημερινότητά μας η οποία αναγκάστηκε να μπει σε μια παρτίδα άτυπου και σχεδόν παιδικού κρυφτού.

 

 

Αν μας ρώταγες τότε από ποιους κρυβόμασταν θα απαντάγαμε από τον κόσμο κι από όλους εκείνους που ποτέ δε θα καταλάβαιναν, τώρα που το σκέφτομαι όμως και κοιτάω με λίγο πιο καθαρό μάτι τις ζωές μας αναρωτιέμαι, πότε άλλοτε φοβηθήκαμε μωρέ εμείς οι δύο τον κόσμο για να τον φοβηθούμε κι εκείνη τη στιγμή; Μια ζωή κόντρα δεν του πηγαίναμε; Από πάντα δεν το καμαρώναμε ότι τον έχουμε και λιγάκι γραμμένο; Από τις συνθήκες κρυβόμασταν τελικά κι ας κωλώνουμε λιγάκι να το παραδεχτούμε, από τις ξεχωριστές πραγματικότητές μας που αν τις κοιτάγαμε κατάματα θα έπαιζαν το ρόλο του μπαμπούλα κι εμείς, λες και είμαστε παιδιά, θα τρομάζαμε και θα τρέχαμε σε αντίθετες κατευθύνσεις για να σωθούμε. Πάνω-κάτω δηλαδή όπως τελικά έγινε.

Βασικά, όχι, μη γίνομαι κι άδικη, δεν έγιναν τα πράγματα ακριβώς έτσι, εσύ από κανέναν μπαμπούλα δεν έτρεξες τελικά να σωθείς. Πάνω μου το παίρνω όλο το τελείωμά μας, εγώ που το αποφάσισα, εγώ που το ανακοίνωσα εγώ και ο κάφρος που θύμωσε όταν δεν πήρε για ανταπόκριση τα μεγαλύτερα συχαρίκια και τα μπράβο. Λες και για κάποιο λόγο μου χρώσταγες κι ευχαριστώ από πάνω που τα διέλυσα όλα. Λες και σε έβγαλα από τη δύσκολή τη θέση να το πεις εσύ, βλέπεις ούτε που χώραγε τότε στο μυαλό μου αυτό που τόσο ξεκάθαρα μου έλεγες, πως μπορεί δηλαδή εσύ να μη γούσταρες να ρίξουμε έτσι τους τίτλους τέλους μας, δικαιολογίες μου ακούγονταν κι εγωισμοί για να μην παραδεχθείς πως έκανα πρώτη εγώ τη «σωστή» την κίνηση. Και κάπου εδώ μάλλον είναι η στιγμή που βλέπω ότι χρωστάω και μια συγγνώμη. Τότε δε την είπα, τώρα όμως έστω και λίγο καθυστερημένα, την αφήνω εδώ να βρίσκεται. Τώρα θα μου πεις, καλύτερα δε θα ήταν να την πάω κατευθείαν στον άμεσα ενδιαφερόμενο και να την πω κατά πρόσωπο; Μπα, όχι, τα λόγια τα βάζει άλλωστε στη βαλίτσα του ο χρόνος και τα κάνει να φαντάζουν ανύπαρκτα. Όπως περνάει αυτός περνούν κι αυτά και μερικά απλώς σβήνονται. Τα γραπτά όμως μένουν. Σε γραπτό προτιμώ λοιπόν να καταθέσω τη συγγνώμη μου.

Τώρα λοιπόν που ξεμπερδέψαμε με τα αρνητικά χρωστούμενα, μπορώ να πω ότι από τη δική μας ιστορία αυτό που μένει δεν ήτανε το τέλος αλλά η μέση. Εκείνη που μας χάρισε ένταση μεγαλύτερη κι από πέναλτι στο 90′ και μας πρόσφερε περισσότερη αδρεναλίνη κι από την πιο έντονη κατάβαση βουνού με μηχανή. Και ίσως να μην κατάφερα ούτε τώρα να βάλω τελικά την πολυπόθητη ταμπελίτσα του σωστού ή λάθους, να σου πω όμως κάτι; Άχρηστη θα ήτανε έτσι κι αλλιώς. Ένα βάρος που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα έκοβε από την ιστορία και θα προδιέθετε συγκεκριμένα για αυτό που θα ακολουθούσε. Και θα ήταν κρίμα. Προτιμώ λοιπόν να σκέφτομαι πως ήταν μια ιστορία ούτε σωστή ούτε λάθος. Απλώς αληθινή και για εμάς τους δύο αξεπέραστη.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!