Μην πιέζεις τις καταστάσεις

Ένας μεγάλος έρωτας πάντα αφήνει κατάλοιπα κι αναμνήσεις. Τα σημάδια πάντα θα υπάρχουν στην ψυχή για να σου θυμίζουν τις στιγμές που έζησες. Δεν είσαι προκατειλημμένος για όλα αυτά που σου επιφυλάσσει το αύριο. Είσαι δυναμικός και ξέρεις πως να πας παρακάτω. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο για σένα, έμαθες πολλά και δε θα επιτρέψεις ξανά  στον εαυτό σου να ζήσει τις ίδιες ή παρόμοιες καταστάσεις.

Κάπως έτσι απολαμβάνεις τις χαρές της ζωής. Εκτιμάς πράγματα, καταστάσεις κι ανθρώπους που συνυπήρχαν δίπλα σου, όταν εσύ απουσίαζες στο ροζ συννεφάκι σου. Νιώθεις ευτυχής, χαρούμενος και συγκροτημένος. Έχεις αποβάλει καθετί αρνητικό, έχεις εξαλείψει όλους σου τους φόβους και τα αφήνεις όλα να εξελιχθούν ομαλά. Έτσι όπως η ίδια η ζωή κυλάει, έτσι με μεγάλη αγάπη και λαχτάρα αποδέχεσαι τις καθημερινές προκλήσεις.

Τι ειρωνεία όμως; Εκεί στο απόγειο της δικής σου ευτυχίας, η ζωή θα σου το σκάσει το απρόοπτο. Έρχεται σαν ξωτικό στη ζωή σου, ένας νεοφερμένος άνθρωπος για να σου ανατρέψει τα δεδομένα. Στην αρχή είσαι ψύχραιμος γιατί έχεις περάσει από αυτό το στάδιο και γνωρίζεις πως δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Το αντιμετωπίζεις με ωριμότητα, θεωρείς πως το ‘χεις. Πολύ σωστή εκτίμηση, αλλά δεν υπολόγισες ένα πράγμα. Αυτό που σαν τρόμπα φουσκώνει και ξεφουσκώνει -και δεν είναι κάτι άλλο από την καρδιά.

Σου αρέσει, σε ταξιδεύει, σε αγγίζει εσωτερικά. Οι στιγμές είναι ονειρικές και θέλεις να έχει συνέχεια και προοπτική. Αρχίζεις να νιώθεις και να διεκδικείς περισσότερο χώρο και χρόνο απ’ τον ενδιαφερόμενο. Πέφτεις με τα μούτρα στην καινούρια σου ασχολία. Είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα από όλα αυτά που αντιμετωπίζεις καθημερινά. Το θες διακαώς και δίχως να το καταλάβεις έχεις ήδη αρχίσει να το πνίγεις.

Σιγά- σιγά ξεκιναει μια ελαφριά ανησυχία, πού είναι, πού βρίσκεται, τι κάνει; Ένα μικρό νάζι, ένα παράπονο εξωτερικεύεται κι εκεί αρχίζουν οι σκέψεις. Άρχισες κιόλας να το καλλιεργείς μέσα σου, να το διογκώνεις, να σου γίνεται εμμονή. Μαζί με αυτό βγαίνουν στην επιφάνεια κι όλα τα υπόλοιπα που είχες θάψει για καιρό, μήνες, χρόνια. Δε θέλει πολύ για να συμβεί αυτό όταν ο άλλος απέναντί σου δε σου δίνει αυτό που επιθυμείς.

Δε σου το δίνει γιατί δεν είναι πάντα απόλυτο ότι κι ο άλλος νιώθει το ίδιο. Το ιδανικό θα ήταν να είναι στην ίδια κατάσταση με σένα, πράγμα δύσκολο γιατί ο καθένας μας έχει τη δική του ιστορία και τα δικά του βιώματα. Σημαντικό όμως είναι να ξέρει κι ο άλλος τι θέλει από σένα και κατά πόσο είναι ξεκάθαρος απέναντί σου. Αν όμως έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του, να ξέρεις ότι όλα είναι της φαντασίας σου κι εκεί είσαι εσύ ο υπόλογος των πράξεών σου.

Τότε είναι που βλέπεις την αυτοπεποίθησή σου να σβήνει ενώ η ανασφάλεια κι ο φόβος κυριεύουν την καθημερινότητά σου. Γαλήνη δε βρίσκεις πουθενά, μια έντονη σκέψη κι ένα όνομα με μεγάλη σημασία σε ισοπεδώνουν. Δεν είσαι εσύ, δεν μπορείς να το ελέγξεις. Είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις σου, νιώθεις αδύναμος και σε ρίχνει. Τη μία νευριάζεις, την άλλη σου λείπει κι ολοένα μουρμουράς και σκέφτεσαι. Τα βάζεις με τον εαυτό σου, πώς είναι δυνατόν να σου συμβαίνει το ίδιο πράγμα. Ανεπίτρεπτο, αλλά γίνεται. Δεν το θες κι όσο δε θες να συμβεί, τόσο το προκαλείς. Παραμιλάς στο δρόμο, λειτουργείς μηχανικά. Ξεχνάς, δε δίνεις σημασία σε σημαντικά και ασήμαντα πράγματα. Ζεις στον δικό σου κόσμο κι αργά ή γρήγορα συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι στα λογικά σου.

Ξέρεις την αιτία και προσπαθείς να τη διαχειριστείς. Μάταιο να το διαχειριστείς, είναι μεγάλο το συναίσθημα και δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ τα δεσμά του. Προσπαθείς να ξεχαστείς με διάφορα, δοκιμάζεις στιγμές, εκδρομές, βόλτες αλλά αυτό παραμένει εκεί και φουντώνει συνεχώς. Αυτό είναι έρωτας και το γνωρίζεις πολύ καλά πως δε θα φύγεις εύκολα από αυτόν.

Έρχεσαι αντιμέτωπος για μία ακόμη φορά με αυτό που φοβόσουν, τον πόνο! Ο πόνος πάντα θα υπάρχει κι όταν τον έχεις νιώσει πολλάκις, να ξέρεις από ένα σημείο και μετά παθαίνεις ανοσία στην ψυχή. Η ψυχή είναι η όλη ουσία και όταν αυτή πληγωθεί ή αν έστω της έχεις προκαλέσει ένα ξύπνημα από μια βαθιά θαμμένη ανάμνηση, δε γίνεται, δεν υπάρχει γιατρικό για τη λύτρωσή της.

Έχεις φύγει και κράτησε αυτές τις όμορφες στιγμές με αξιοπρέπεια. Βαλ’ τες στο κρυστάλλινο βάζο του μυαλού σου κι αν τις λαχταράς πάρε το ξεσκονόπανο και καθάριζέ τες πού και πού -έτσι, βρε αδερφέ, για να θυμάσαι ότι υπήρξαν κι αυτές οι όμορφες στιγμές. Ότι υπήρξε ένας άνθρωπος μετά τον έρωτα της ζωής σου, που είχε τις προϋποθέσεις να σε ταξιδέψει. Μην αναλώνεσαι, ασ’ το να φύγει, υπήρχε λόγος που έφυγε κι ο χρόνος μια μέρα θα σου πει το γιατί.

Τίποτα δε μένει μετέωρο, να είσαι σίγουρος θα μάθεις, αλλά για να μάθεις θα πρέπει πρώτα να ξεχάσεις. Τότε που θα ζεις μια άλλη κατάσταση, τότε θα έρθει και θα κουμπώσει το τελευταίο κομμάτι του παζλ, απλά μην το προσδοκάς, μην το περιμένεις για να γίνει σωστά. Άφησε το, για να γίνει.