Το να ξέρεις να λες ανέκδοτα είναι θεόσταλτο δώρο, αποτελεί από τα πιο πρακτικά χρήσιμα ταλέντα και είναι από τα λίγα που διευκολύνουν τη ζωή σου.

Οι περισσότεροι άνθρωποι σε μια απόπειρα να αστειευτούν καταβάλλουν υπερπροσπάθεια και καταλήγουν να γίνουν προσβλητικοί ή κάνουν τους υπόλοιπους να απορούν. Σε αυτόν τον φίλο, όμως, βγαίνει εντελώς αβίαστα και απολύτως φυσικά, χωρίς να το πολύ σκεφτεί, έχει πετάξει οσκαρική ατάκα η οποία κάνει όλους όσοι τον άκουγαν να ξεραθούν στα γέλια. Όταν αυτό αρχίσει να γίνεται μοτίβο που επαναλαμβάνεται, ξαφνικά όλοι κρέμονται από τα χείλη του και περιμένουν αποσβολωμένοι να μιλήσει. Κάπως έτσι γίνεται η ψυχή της παρέας και είναι απαραίτητο να είναι παρών στις ομαδικές σας μαζώξεις, γιατί χωρίς αυτόν θα νιώθετε πως σε σχέση με την ενδεχόμενη απουσία οποιουδήποτε άλλου, η δική του είναι αισθητά εντονότερη.

Αυτός ο φίλος είναι ο ίδιος που σε εντυπωσιάζει κάθε φορά -σε κάθε «πατρικό του κήρυγμα»- με την αυτοπεποίθησή του. Τις ώρες που είναι σοβαρός και κάνεις κάποια βαθιά συζήτηση μαζί του, θα σου μιλάει σίγουρος για αυτά που λέει, με συνείδηση ψυχής και με κάνα δυο ταιριαστά αστεία να μη λείπουν από το τραπέζι. Πιστεύει στον εαυτό του, είναι συνειδητοποιημένος και ώριμος άσχετα που έχει χιούμορ. Το χιούμορ είναι ταυτόχρονα αίτιο κι αποτέλεσμα του «γνώθι σαυτόν», είναι έννοιες αλληλοεξαρτώμενες και συμπληρωματικές. Οπότε, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο συγκεκριμένος φίλος σου είναι ο πιο ολοκληρωμένος σαν προσωπικότητα.

Επίσης, όταν αντιμετωπίζεις μια στενάχωρη ή μια δύσκολη κατάσταση θα απευθυνθείς σε αυτόν. Είσαι σίγουρος πως θα σου συμπεριφερθεί με άκρως μεταδοτική ψυχραιμία. Θα το αναλύσετε, θα ψάξετε την πηγή του προβλήματος, θα πιείτε γι’ αυτό, θα σας βρει το ξημέρωμα γελώντας κι όταν θα βρείτε επιτέλους την πέτρα του σκανδάλου θα σαρκαστείτε μέχρι και γι’ αυτήν. Τον εμπιστεύεσαι. Είσαι σίγουρος πως δε θα σου αραδιάσει λόγια του αέρα και συμβουλές που δεν έχουν βάση σχετική με το πρόβλημά σου. Μετά από τον διάλογο μαζί του όχι μόνο θα καθησυχαστείς, αλλά θα νιώθεις έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο, αφού αυτή του η διάθεσή του για ζωή δε δύναται να μην έχει επιρροή πάνω σου.

Το άλλο που θα παρακαλούσες Θεούς και δαίμονες να σου μεταδώσει είναι αυτός ο αυτοσαρκασμός του μετά από την απόρριψη -οποιουδήποτε τομέα. Ας μιλήσουμε όμως συγκεκριμένα για αυτήν την πολυσυζητημένη ερωτική απόρριψη. Έχετε καθίσει με την παρέα σου ώρες ατελείωτες να πειράζετε κάποιον δικό σας που μόλις έφαγε άκυρο, με τον προαναφερθέν φίλο, όμως, δε χρειάζεται καν να ξεκινήσετε εσείς το πείραγμα, έχει αρχίσει ήδη να αυτοσαρκάζεται. Κι όταν σας εξηγήσει τη «φάση» εσείς θα κρατάτε νοερές σημειώσεις.

Για να «κάνεις καμάκι» δεν αρκεί να έχεις μόνο την εμφάνιση, αλλά πρέπει να έχεις και κάτι ενδιαφέρον να πεις για να «ακουστείς». Ο φίλος σου δεν ανησυχεί για την απόρριψη, γιατί μετά από τόσο καιρό ως ψυχή της παρέας ξέρει πως τα αστεία του θα πιάσουν τόπο. Κι αν δεν πιάσουν μπορεί πάντα να ελαφρύνει την απόρριψη αστειευόμενος γι’ αυτήν, οπότε να αφήσει το «πεδίο μάχης» έχοντας τουλάχιστον κάνει εντύπωση.

Τελικά, αυτός ο φίλος εκκολάπτεται σιγά-σιγά και στα πλαίσια της πλάκας θα βρίσκει κι αυτός τον κρυμμένο εαυτό του. Μήπως ν’ αρχίσεις κι εσύ να ψάχνεις το κρυμμένο σου ταλέντο και να σπάσεις επιτέλους το τσόφλι του αυγού στο οποίο σε κρύβεις;

 

Συντάκτης: Μαγδαληνή Μαρία Παπάζογλου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα