Όσο μένουμε ενωμένοι όλα αντιμετωπίζονται

Το ιδανικό είναι συνώνυμο με το «τέλειο» στο μυαλό μας. Ψάχνουμε την ιδανική δουλειά –αυτή των ονείρων μας– και απογοητευόμαστε όταν αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι όπως τη φανταστήκαμε. Θέλουμε το ιδανικό ρούχο που θα καλύπτει κάθε μας ατέλεια, τους ιδανικούς γονείς που μοιάζουν υπεράνθρωποι και αλάνθαστοι και φυσικά την ιδανική σχέση, η οποία στο μυαλό μας είναι φτιαγμένη μέσα σε ροζ συννεφάκια. Λες και θα ζήσουμε σ’ ένα κάστρο και δε θα επηρεαζόμαστε από κανέναν και για τίποτα.

Τα όρια που θέτουμε στον σύντροφό μας νομίζουμε πως είναι πάντοτε ξεκάθαρα και δε θα χρειαστεί να επισημάνουμε τίποτε άλλο, όλα θα κυλούν μόνα τους, ακριβώς όπως και στα παραμύθια που μας διάβαζαν οι γονείς μας όταν ήμασταν παιδιά. Οι τσακωμοί είναι ανύπαρκτοι και πάντα ο σύντροφός μας είναι εκεί για να αποδεχτεί όσα εμείς έχουμε ονειρευτεί να ζήσουμε. Θεωρούμε πως έχει την ίδια νοοτροπία με εμάς, και σκέφτεται ακριβώς ό,τι κι εμείς ενώ δεν προβάλλει αντίσταση σε τίποτα.

Για παράδειγμα, προθυμοποιείται να ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο μαζί μας, να αποδεχτεί τα ωράρια της δουλειάς μας, να συμπαθεί τους φίλους και την οικογένειά μας γιατί έτσι πρέπει, έτσι βολεύει εμάς οπότε απαραίτητα θα δεχτεί κι εκείνος το δικό μας πρόγραμμα και τις δικές μας επιλογές. Λες και το έτερον ήμισυ δεν έχει προσωπικότητα και είναι υποχρεωμένο να συμβιβάζεται στο καθετί χωρίς δεύτερη σκέψη, απλώς επειδή το θέλουμε εμείς. Κάπως έτσι, λοιπόν, φανταζόμαστε την ιδανική σχέση κι όταν έρχεται μια σχέση στη ζωή μας, απογοητευόμαστε από τα πρώτα κιόλας βήματα επειδή την έχουμε εξιδανικεύσει στο μυαλό μας.

Κι η ζωή τελικά δεν είναι όπως μας την έμαθαν οι γονείς μας μέσα από τα παραμύθια. Η ζωή είναι διαφορετική απ’ την εξιδανικευμένη φαντασία μας. Και υποχωρήσεις θα κάνουμε, και θα απογοητευτούμε όταν αυτές δεν πιάσουν τόπο, και πάλι απ’ την αρχή θα ξεκινήσουμε, και θα κάνουμε τα ίδια λάθη και θα πάρουμε κι άλλες εμπειρίες.

Μπορεί να μην είμαστε συγκαταβατικοί και να έχουμε μάθει να μας κάνουν τα χατίρια, όμως θα πρέπει να αποδεχτούμε πως και ο άλλος άνθρωπος που προχωράει πλάι μας έχει και εκείνος τις δικές του ανάγκες. Να τον κατανοήσουμε και να σεβαστούμε τα δικά του όνειρα. Καλό θα ήταν πού και πού να μπαίνουμε στη διαδικασία να ακούσουμε όσα κι εκείνος νιώθει, γιατί αλλιώς πολύ σύντομα αυτή η σχέση θα κουράσει κι ίσως φτάσει και στο σημείο να διαλυθεί.

Το ιδανικό, λοιπόν, είναι να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και να σεβόμαστε τις επιθυμίες του συντρόφου μας. Να συζητάμε όταν εμφανίζεται κάποιο πρόβλημα και να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις για να το διορθώσουμε. Κατά τη διάρκεια αυτής όμως της διαδικασίας πρέπει να είμαστε έτοιμοι, και οι δυο πλευρές, για υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Να αφουγκραστούμε την ανάγκη του συντρόφου μας, πριν καν μας την εκδηλώσει. Γιατί εκεί είναι που θα κάνουμε τη διαφορά.

Η υπερβολή της φαντασίας θα δώσει τη θέση της στην κατανόηση της πραγματικότητας και εκείνη με τη σειρά της στην εμπιστοσύνη που χρειάζεται να υπάρχει ώστε η σχέση να συνεχίσει ομαλά επιδιώκοντας αμοιβαία ένα ιδανικό αποτέλεσμα και για τους δυο. Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό σε μια σχέση από την αμοιβαία εμπιστοσύνη;

Ας μην υποτιμάμε την εμπιστοσύνη, λοιπόν, και να προσπαθήσουμε να την εντάξουμε στη σχέση μας. Τα μικρά πράγματα είναι που ξεχωρίζουν και κάνουν τη σχέση ιδανική. Όχι τέλεια, αλλά ιδανική. Να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, χωρίς να μεταφέρουμε όλα τα «θεματάκια» που προκύπτουν στον σύντροφό μας. Έχει κι εκείνος τα δικά του, οπότε καλύτερα να τα συζητήσουμε από κοινού παρά το ζύγι να γέρνει μόνο προς τη μία πλευρά.

Η επικοινωνία είναι το κλειδί που θα ξεκλειδώσει κάθε αντίστασή μας και θα μας χαρίσει στιγμές ευημερίας. Θα μας δώσει την ικανότητα, ακόμα και αν διαφωνούμε μεταξύ μας, να βρούμε μια λύση από κοινού και να πορευτούμε μαζί, με ειλικρίνεια και αμοιβαιότητα. Αν δε μάθουμε ν’ ακούμε ο ένας τον άλλον και να προσπαθούμε να μπούμε στη θέση του, πώς θα κατανοήσουμε τις ανάγκες του αγαπημένου μας;

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, τον σύντροφό μας κι ας του δώσουμε τον απαραίτητο χώρο που ζητά για να εξελιχθεί.  Ας εμπιστευτούμε τις επιλογές και τα «θέλω» του κι ας κάνουμε και μια υποχώρηση παραπάνω, αρκεί να ξέρουμε πως αξίζει επειδή στο τέλος θα τον δούμε πραγματικά χαρούμενο. Και θα είναι χαρούμενος, επειδή σταθήκαμε πλάι του, όπως προφανώς κι εκείνος με τη σειρά του στάθηκε σε εμάς.

Ας μιλήσουμε ανοιχτά κι έτσι θα ξεπεράσουμε παρέα κάθε πιθανή δυσκολία που θα βρεθεί στον δρόμο μας. Τότε πραγματικά μετά απ’ όλα αυτά θα έχουμε δημιουργήσει την ιδανική και για τους δυο μας σχέση.