Άνοιξη, σου λέει. Πουλάκια τιτιβίζουν, τα λουλούδια ανθίζουν, η φύση βρίσκεται σε αναπαραγωγικό οργασμό. Αυτά μας μάθανε από μικρούς και πώς αλλιώς να μη θεωρούμε την εαρινή εποχή ως την πλέον ρομαντική; Μετά από τα κρύα, ο καιρός γλυκαίνει κι εσύ ξεχύνεσαι στους δρόμους αγκαζέ με το ταίρι σου, θεωρώντας πως τάχα εκτελείς το συντροφικό σου καθήκον με τον πλέον αισθαντικό τρόπο.
Κι όμως φίλε μου, ο πραγματικός ρομαντισμός βρίσκεται κρυμμένος μες στην καρδιά του χειμώνα. Ο ανόθευτος, που πηγάζει από μέσα μας και δε χρειάζεται τερτίπια, ούτε ήλιο, ούτε κοντομάνικα για να αναδειχθεί. Κι όσοι είναι στ’ αλήθεια ρομαντικοί, το ξέρουν καλά.
Θες οι χαμηλές θερμοκρασίες που κάνουν τις σφιχτές αγκαλιές περίπου αναγκαίες; Θες η βροχή που ταιριάζει μόνο με ζεστή σοκολάτα και πολλές, πάρα πολλές, κουβέρτες; Θες η ταλαιπωρία που τραβάει ο οργανισμός μας στην ψύχρα και βλέπει ένα αναμμένο τζάκι με λίγο κρασί στο πλάι, όπως ο διψασμένος την όαση στην έρημο; Ίσως είναι και θέμα ισορροπίας. Να φτιάχνουμε ζεστασιά στο μέσα μας για να αντιμετωπίσουμε την αδράνεια του ψύχους. Δεν ξέρω κι ούτε με νοιάζει. Όποια κι αν είναι η αιτία, αυτά και πολλά ακόμη, κάνουν τον χειμώνα την ιδανική εποχή για να μπούμε στο πιο τρυφερό και αισθηματικό μουντ όλου του χρόνου.
Αν σου φαίνεται περίεργο, είναι γιατί έχουμε έντονα παρεξηγήσει την έννοια του ρομαντισμού στις μέρες μας. Την ταυτίσαμε με το σίγουρο, το πολυφορεμένο. Ο ένας λογαριάζει για ρομαντικό ένα δείπνο με κεριά σε ένα χλιδάτο εστιατόριο κι ο άλλος θεωρεί πως επειδή γεμίζει κάθε μέρα τριαντάφυλλα το σπίτι, αρκεί για να τον ανακηρύξουμε σύντροφο του αιώνα.
Όμως η αληθινή έννοια του ρομαντισμού κρύβεται στα μικρά, στα απλά. Σε εκείνα τα καθημερινά που τα κάνεις με τον άλλον χωρίς να τα πολυσκεφτείς, που βγαίνουν από μέσα σου αυθόρμητα περίπου σαν ανάγκη.
Το κρύο μας κάνει όλους λίγο περισσότερο σπιτόγατους, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Πίτσες στο πάτωμα με ημίφως, επιτραπέζια με φίλους, λιώσιμο με την αγαπημένη σας σειρά κουκουλωμένοι ως τη μύτη. Αυτά δεν προσμένουμε όλοι με το που πέσουν οι πρώτες βροχές; Ή και τα σχέδια που κάνετε με τον παγωμένο αέρα που εκπνέετε. Γιατί μπορεί να έχει κρύο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα κλειστείτε στο σπίτι.
Οι πιο ρομαντικές βόλτες άλλωστε γίνονται κάτι απογεύματα του Γενάρη, όταν είστε κι οι δυο ντυμένοι σαν τα κρεμμύδια ρουφώντας τζούρες δροσιάς, αγκαλιά, κάτω από τον καθαρό χειμωνιάτικο ουρανό. Και αυτός ο τελευταίος, ο χειμωνιάτικος ουρανός είναι μία ακόμα πηγή ρομαντισμού. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο καθαρή που όλα φαίνονται πιο όμορφα από ποτέ. Τα φώτα της πόλης, των αυτοκινήτων, τα αστέρια, μοιάζουν όλα να λάμπουν, και είναι το ίδιο μαγευτικά είτε τα κοιτάζεις περπατώντας, είτε μέσα από το τζάμι, στριμωγμένοι στη γωνιά από το αγαπημένο σας στέκι.
Επιπλέον νυχτώνει νωρίς. Αυτό πού το πας; Δεν είναι καλοκαίρι που περιμένεις να πάει 10 για να βγεις για ένα ποτό. Το χειμώνα έχεις περίπου τη μισή μέρα για να κάνεις όλα εκείνα που στην αίσθηση της νύχτας δείχνουν αλλιώς. Η διάθεσή σου γίνεται πιο χαλαρή, πιο ερωτική. Τις νύχτες τις έχουμε συνδυάσει με τις πιο προσωπικές στιγμές του εικοσιτετραώρου, άρα αν εξαιρέσεις το σοκ των πρώτων ημερών, έχεις περίπου 5 επιπλέον ώρες για να εξαντλήσεις όλον το ρομαντισμό σου.
Και κλείνουμε με τη χειμωνιάτικη λιακάδα. Την ιερότερη στιγμή της εποχής αυτής. Που ούτε ιδρώνεις, αλλά ούτε και τουρτουρίζεις. Οι ζεστές ακτίνες του ήλιου στον μπλε συννεφιασμένο ουρανό, ξεγελούν για λίγο την παγωνιά και σε κάνουν να αντιληφθείς δύο πράγματα. Αρχικά την αξία όσων έχεις και θεωρούσες αυτονόητων και δεύτερον την αξία των δυσκολιών που μάλλον έχουμε ανάγκη ώστε να εκτιμήσουμε την ευλογία της ευκολίας. Χρειαζόμαστε το κρύο για να εκτιμήσουμε τη σπουδαιότητα του ήλιου και ο χειμώνας είναι η μόνη εποχή που μας επιτρέπει να το κάνουμε. Και κάπως μεταφυσικά η σκέψη μας αυτή επεκτείνεται και στο ταίρι μας. Δεν είναι τυχαία η συχνή προσωρινότητα των καλοκαιρινών ερώτων. Και δεν είναι επίσης τυχαίο, πως οι έρωτες που δημιουργήθηκαν ή άντεξαν στα κρύα, είναι έρωτες που μένουν.
Όσο αστείο κι αν σου φαίνεται, η σωματική προσαρμογή και οι ανάγκες «επιβίωσης» του ανθρώπου στις αντίξοες καιρικές συνθήκες του χειμώνα, επηρεάζει και το πώς αντιλαμβάνεται τη σχέση του. Αποφασίζει ποιον θέλει να έχει κοντά για να τον ζεσταίνει όταν εκείνος κρυώνει. Με ποιον θα μπλέξει τα πόδια του και ποιος θα του χαϊδεύει το μέτωπο όταν ανεβάζει πυρετό.
Και αυτό, πιστέψτε με, είναι η πιο ρομαντική εξομολόγηση που θα μπορούσες να κάνεις ποτέ στον έρωτά σου.
Συντάκτης: Αγγελική Κοντογιαννάτου
