Εκείνη η ερωτική επιστολή που κάποτε τόλμησες κι έστειλες. Ή εκείνη που έμεινε αποθηκευμένη σε κάποια πρόχειρα να τη σκονίζουν οι αμφιβολίες. Αυτόματες καταγραφές ή δομημένες εξομολογήσεις, είναι τα δικά σας αληθινά ερωτικά γράμματα και τα θέλουμε. Τόλμησε να τα μοιραστείς μαζί μας και με το πρόσωπο που απευθύνονται. Τα περιμένουμε στο info@ pillowfights.gr με τίτλο «Συστημένα».

 

Γράφει η Τζένη.

 

Δε σου γράφω σήμερα για να σε προβληματίσω, ούτε σου γράφω για να σε προϊδεάσω για κάτι. Όχι. Σ’ αγαπάω το ίδιο πολύ με χθες. Μη σου πω και λίγο παραπάνω, απλώς να, κάποιες φορές πρέπει να πατάμε τα πόδια μας γερά στη γη και να ξέρουμε πως η πραγματικότητα δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα ακόμη κι αν έχεις τα χέρια σου γεμάτα.

Δε σου γράφω για να σου πω πως πλησιάζει το και το δικό μας happy end, σου γράφω γιατί ξέρω ότι κάποια στιγμή κάτι θα μας χωρίσει. Θες να το πούμε χρόνο; Θες ρουτίνα; Βάλε ένα όνομα, λίγη σημασία έχει. Το τέλος θα έρθει. Σου γράφω λοιπόν γι’ αυτό, για το τέλος μας, γιατί όλες οι αρχές και οι κατά τη διάρκεια διαδρομές είναι όμορφες, -δύσκολες μεν- αλλά όμορφες. Κι επειδή θα ΄θελα να γραφτεί κάποια στιγμή κάτι όμορφο για ένα τέλος, παίρνω το θάρρος να σου γράψω για το δικό μας. Πριν σταματήσουμε να κοιτάμε ο ένας με πόθο τον άλλον, πριν γίνει λίγο αδιάφορη η ανάγκη μας για ένα βλέμμα στα κλεφτά, πριν γίνει ο έρωτάς μια τυπική διαδικασία.

Θέλω να ξέρεις κάποια πράγματα για μας πριν φτάσουμε στο σημείο που θα εκνευρίζεσαι όταν φοράω το μπλουζάκι σου, που θα θυμώνω όταν κοιμάσαι στη μεριά μου. Πριν έρθει η νύχτα που θα ξαπλώσουμε με απόσταση ανθρώπου ανάμεσά μας θέλω να ξέρεις πως η ανάσα που μας χωρίζει αυτή τη στιγμή, μου είναι αδύνατον να την κρατήσω. Κι εσύ το ξέρεις γιατί με αρπάζεις και με φιλάς λες και θέλεις να ρουφήξεις κάθε σταγόνα του κορμιού μου. Καν’ το.

Κάν’ το και πριν γίνουν όλα αυτά, θέλω να ξέρεις πως μαζί σου θέλω να ταξιδέψω τον κόσμο. Δε με νοιάζει πού θα πάμε, ούτε για πόσο, με νοιάζει να ‘σαι εσύ ο συνταξιδιώτης μου. Με νοιάζει να αποκοιμηθώ στον δικό σου ώμο σε εκείνο το πολύωρο αεροπορικό ταξίδι. Με νοιάζει να κρατάς το χέρι μου όταν θα διασταυρώνουμε τον δρόμο της πλατείας της χώρας που θα ‘ναι  ο προορισμός μας.

Πριν κλείσουμε το βιβλίο μας, να θυμάσαι πως εκείνη τη μέρα που σου είπα να πάμε για παγωτό στο κέντρο δεν ήταν επειδή είχα λιγούρες, μα επειδή ήθελα να ζήσω 20 λεπτά ευτυχίας στο πλάι σου. Γιατί μου αρέσει να σε βλέπω να χαίρεσαι σαν μωρό παιδί όταν σου δίνουν το χωνάκι και με τρελαίνει να σε βλέπω να το τρως με τόση απόλαυση· κάθε φορά φαντάζομαι πως μετά θα είναι η σειρά μου.

Σημείωσε επίσης πως, προτού γράψουμε την τελευταία μας σελίδα, θέλω να κάνουμε έρωτα παντού κι ας μην κάνουμε στην πραγματικότητα. Θα μου αρκεί το βλέμμα σου που θα μου λέει πως αν επιτρεπόταν θα με κολλούσες σε εκείνο τον τοίχο και θα παραδινόμουν σε κάθε σου άγγιγμα.

Πριν παίξουμε και το τελευταίο μας φύλλο, θέλω να θυμάσαι πως ποτέ μου δε γκρίνιαξα για μια Δευτέρα από εκείνο το βράδυ της Κυριακής που μας βρήκε μαζί το πρωί. Δε με τρομάζει καμιά Δευτέρα και δεν αδημονώ για καμιά Παρασκευή γιατί όλες οι μέρες είναι το ίδιο όμορφες για μένα, ακόμη κι αν δεν πήγαν όλα καλά στον δρόμο, στη δουλειά ή στο σουπερμάρκετ.

Αν ποτέ ολοκληρώσουμε τον κύκλο μας θέλω να έχω προλάβει να σου διαβάσω όλα όσα έχω γράψει για σένα, γιατί έχω γράψει πολλά. Από τότε που απορούσα ακόμα αν υπάρχεις κάπου στον κόσμο. Ξέρεις, ίσως όλοι οι στίχοι μου ή και τα κείμενά μου να ήταν αυτά που σε έφεραν κοντά μου. Λες κι ήταν το ερωτικό κάλεσμα που χρειαζόμουν κι ας μην ήξερε κανένας από μας τότε πως εσύ ήσουν ο παραλήπτης τους.

Λίγο πριν πάψουμε να βάζουμε άνω τελείες και κόμματα θέλω να ξέρεις πως κάθε φορά που φτάναμε στο τέλος τρόμαζα κι ας σου γράφω σήμερα γι’ αυτό. Πιο πολύ απ’ όλα όμως, τρομάζω στο σενάριο να κοιταζόμαστε δίχως έρωτα. Γίνεται αυτό;

Κι όμως αγάπη μου όλα γίνονται. Κι αν γίνει αυτό, –που θα γίνει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- θα ‘θελα τουλάχιστον να ξέρεις όλα αυτά που σου είπα. Το μόνο που ελπίζω είναι κάποια στιγμή να τα διαβάσεις γιατί έτσι έμαθα να ζω τον έρωτα. Κρατώντας ένα στυλό, αν όχι το χέρι σου.