Είναι παράξενο το πώς κάποιοι άνθρωποι εμφανίζονται ξαφνικά στη ζωή μας και ανατρέπουν κάθε δεδομένο. Ρυθμοί και συνήθειες που έμοιαζαν ακλόνητοι, ξαφνικά χάνουν τη σημασία τους μπροστά σε ένα βλέμμα ή ένα χαμόγελο ή μια κουβέντα που μένει ολημερίς χαραγμένη στο μυαλό. Μερικές φορές, ακόμα και η ίδια η λογική μοιάζει αδύναμη να εξηγήσει το πώς κάποιος άγνωστος μπορεί να αρχίσει να αποκτά μεγάλη σημασία τόσο γρήγορα. Ίσως να είναι η ενέργεια που αποπνέει, ίσως ο τρόπος που γελάει ή που σε κοιτάζει με εκείνο το υπέροχο και παιχνιδιάρικο βλέμμα. Ό,τι κι αν είναι, προκαλεί αυτή τη σπίθα που πίστευες ότι δε θα ερχόταν τόσο σύντομα. Νιώθεις πως κάθε λεπτό που περνάει μετράει διαφορετικά από τη στιγμή της γνωριμίας και έπειτα. Η καρδιά χτυπά λίγο πιο γρήγορα!
Πέρα όμως από τη χαρά της γνωριμίας, υπάρχει και μια σκιά που δεν μπορώ να αγνοήσω. Ο καιρός περνά, και ξέρω πως σύντομα θα πρέπει να φύγεις για σεζόν, αφήνοντας πίσω στιγμές που μόλις ξεκίνησαν να γίνονται αναμνήσεις. Υπάρχει μέσα μου μια μάχη ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα — ανάμεσα στο να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν φυσικά ή να παλέψω για ό,τι νιώθω. Λαχταρώ να σου πω πόσο πολύ θέλω να είμαι δίπλα σου, αλλά φοβάμαι μήπως όλα αυτά είναι μια όμορφη αυταπάτη που θα χαθεί με τον χρόνο και μήπως σε τρομάξω συναισθηματικά.
Το μυαλό μου γεμίζει με σκέψεις για αναζητήσεις αεροπορικών και ακτοπλοϊκών εισιτηρίων που είναι ικανά να μειώσουν για λίγο την απόσταση. Ίσως όμως δεν πρέπει να σκέφτομαι και τόσο πολύ το μέλλον. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να σου μιλήσω τώρα γι’ αυτό. Ο κόσμος μοιάζει λίγο καλύτερος μετά από κάθε πρωινό ξύπνημα δίπλα σου.
Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που θέλω πολύ να σου πω.
Θέλω ακόμη λίγο χρόνο μαζί σου. Είναι τόσο απλό και τόσο δυνατό ταυτόχρονα. Λέξεις που ίσως φοβάμαι να ξεστομίσω, αλλά ξέρω ότι είναι αληθινές. Ωστόσο, παλεύω με τη λογική μου, η οποία πάντα με προσγειώνει.
Να είναι τόσο δύσκολο άραγε; Αν κάτι αξίζει μένει, λένε, κι ας είναι δύσκολο. Εγώ είμαι εδώ, ό,τι κι αν συμβεί. Ίσως ο χρόνος και η απόσταση δοκιμάσουν πολλά. Μα η αλήθεια είναι πως δε με νοιάζει τίποτα άλλο πέρα από το να διεκδικήσω αυτό που θέλω. Αν κάτι το θέλεις αρκετά, όλο το σύμπαν συνωμοτεί άλλωστε, έτσι δε λένε;
Σε κάθε χαμόγελό σου σχηματίζεται αυτόματα και το δικό μου. Το χαμόγελο αυτό μου φτιάχνει την ημέρα. Είμαι εδώ για σένα.
Μην κληθούμε μια μέρα να λογοδοτήσουμε για όσα δε ζήσαμε, αυτό φοβάμαι. Αν ένα πρωί ξυπνήσουμε και μετανιώσουμε για τη βόλτα που δεν πήγαμε, το κρασί που δεν ανοίξαμε, την Κυριακή που δε φάγαμε έξω και ό,τι στερήσαμε από τον εαυτό μας στην αναμονή για κάτι καλύτερο.
Ζω για το τώρα, γιατί η ίδια η ζωή το απαιτεί. Ίσως κάθε ανθρώπινη σχέση πρέπει να περνάει από κύματα και δοκιμασίες για να αντέξει, όπως το αεροπλάνο που απογειώνεται κόντρα στον άνεμο.
Συντάκτης: Guest Pillowfighter
