Η ελληνική κοινωνία του 2025 έχει κάνει — ή έτσι θέλαμε να πιστεύουμε — σημαντικά βήματα προς την ισότητα των φύλων, την αυτονόμηση της γυναικείας παρουσίας από τον οικογενειακό της ρόλο, και την αναγνώριση των γυναικών στον δημόσιο και πολιτικό λόγο ως αυθύπαρκτα πρόσωπα. Ωστόσο, περιστατικά όπως το σχόλιο του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρη Καλογερόπουλου, προς τη Μάρα Κουκουδάκη, διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, λειτουργούν σαν πικρά ξυπνήματα που μας υπενθυμίζουν πόσο βαθιά είναι ριζωμένα τα σεξιστικά στερεότυπα.
Το σχόλιο του βουλευτή, «Ήρωας είναι ο σύζυγός σας», ειπώθηκε στον αέρα της ΕΡΤ, κατά τη διάρκεια πολιτικής συζήτησης για την πρόταση σύστασης εξεταστικής επιτροπής σχετικά με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Με αφορμή τον περιορισμένο χρόνο τοποθέτησής του, ο κ. Καλογερόπουλος αντί να ασκήσει πολιτική επιχειρηματολογία, επέλεξε να υποτιμήσει τη συνομιλήτριά του με έναν ειρωνικό και άκρως προσωπικό χαρακτηρισμό, που παρέπεμπε στον ρόλο της ως σύζυγο. Όχι ως στέλεχος. Όχι ως πολιτικό προσωπο. Αλλά ως γυναίκα «κάποιου».
Διάχυτος ο εκνευρισμός στην ΝΔ. Κοιτάξτε εδώ τον βουλευτή της ΝΔ (τσ’ αντρικής σχολής μάλλον) Δημήτρη Καλογερόπουλο, να σκορπάει λίγο μισογυνισμό, σε πανελλαδική εμβέλεια μάλιστα! Οι μάσκες πέφτουν σε όλα τα επίπεδα σιγά σιγά pic.twitter.com/THPEnUeXfc
— PropagandaReport ®️☠️✏️ (@Prop__original) July 16, 2025
Η άμεση και αξιοπρεπής αντίδραση της κ. Κουκουδάκη («Αυτά τα σχόλια, ξέρετε… αυτοί που μας ακούν, μας κρίνουν») ήταν αρκετή για να δείξει ποιος πραγματικά εκτέθηκε. Ωστόσο, η βλάβη είχε ήδη γίνει: ένας δημόσιος διάλογος πολιτικού περιεχομένου μετατράπηκε, χάρη στον βουλευτή, σε χώρο αναπαραγωγής πατριαρχικών αντιλήψεων και φτηνών έμφυλων υπαινιγμών.
Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε θεσμικά, ζητώντας από τη Νέα Δημοκρατία να καταδικάσει επίσημα τη συμπεριφορά του βουλευτή της, σημειώνοντας πως η ελληνική κοινωνία «έχει πάψει εδώ και δεκαετίες να προσδιορίζει τη θέση της γυναίκας με βάση τον σύζυγό της». Και πράγματι: το να αποδίδεται η αξία μιας γυναίκας στον άντρα που έχει δίπλα της, είναι μια οπτική που δε χωρά ούτε στον δημόσιο λόγο, ούτε στις πολιτικές διαδικασίες του 21ου αιώνα.
Ήταν σεξισμός. Ήταν μια έμφυλη επίθεση που αποπειράθηκε να μειώσει μια γυναίκα επαγγελματία, υποβιβάζοντας τη δημόσια παρουσία της σε κάτι «δευτερεύον» πίσω από τη φιγούρα ενός άντρα. Το ότι τέτοια περιστατικά εκτυλίσσονται on camera, σε δημόσια τηλεόραση, με τηλεοπτικό κοινό, καταδεικνύει όχι μόνο το θράσος τέτοιων συμπεριφορών, αλλά και την ανοχή που συχνά τις περιβάλλει. Ο δημοσιογράφος Κώστας Λασκαράτος ορθώς επενέβη, ζητώντας την απόσυρση της προσβλητικής αναφοράς. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό.
Απαιτείται ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Ο σεξιστικός λόγος, όπου και αν εμφανίζεται, από όποιον και αν προέρχεται, δεν είναι ανεκτός. Δε μας κάνει κύριοι. Η πολιτική ζωή οφείλει να δώσει το παράδειγμα. Και κάθε κόμμα, κάθε οργανισμός, κάθε θεσμός πρέπει να καταγγέλλει με σαφήνεια και αποφασιστικότητα τέτοια φαινόμενα.
Αν θέλουμε οι νέες γενιές γυναικών να μεγαλώνουν σε μια χώρα όπου η φωνή τους θα ακούγεται χωρίς ειρωνείες, χωρίς υποτίμηση, χωρίς «ήρωες συζύγους» να καθορίζουν την αξία τους, τότε δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί μπροστά σε τέτοιες στιγμές. Ούτε να τις προσπερνάμε. Γιατί κάθε τέτοιο «σχόλιο» δεν είναι μεμονωμένο. Είναι το αποτύπωμα ενός συστήματος που ακόμα δυσκολεύεται να δει τις γυναίκες ως ισότιμες. Και αυτό, απλώς δε γίνεται άλλο να το ανεχόμαστε.
