Betty Grumble: Μια queer περσόνα μας μεταφέρει από το τραύμα στον οργ@σμό

Η γυναικεία σ3ξουαλικότητα και απόλαυση ακόμη και σήμερα αποτελούν θέματα ταμπού-η πατριαρχία φαίνεται ότι καλά κρατεί-για τα οποία είτε δε μιλάμε καθόλου είτε όταν μιλάμε για αυτά το κάνουμε με τρομερές ενοχές-σκέψου μόνο πόσο λίγο μιλάμε για τη γυναικεία αυτοϊκανοποίηση. Οι καλλιτέχνες πολλές φορές έχουν χρησιμοποιήσει την τέχνη ως ισχυρό «όπλο», για να θίξουν θέματα που υπό άλλες συνθήκες θα φοβόμασταν ή διστάζαμε να αγγίξουμε. Μια θεατρική performance είναι αρκετή για να σπάσει τα ταμπού χιλιάδων ετών; Κι όμως ναι! Τρανό παράδειγμα η παράσταση “Betty Grumble’s Enemies of Grooviness Eat Shit”, που παίζεται στο Εδιμβούργο αυτές τις μέρες.

**Warning context: το κείμενο περιέχει αναφορές σε σ3ξουαλική β1α και τραύμα που έχει υποστεί η καλλιτέχνιδα.

Η performer Emma Maye Gibson μετέτρεψε την τραυματική εμπειρία κακ0ποίησης από το σύντροφό της σε μια -άκρως-απελευθερωτική παράσταση που σπάει τα στερεότυπα. Η ίδια η Gibson αυτοαποκαλείται ως “sex clown” και μέσα από τις παραστάσεις της θίγει το θέμα της σωματικής έκφρασης και απελευθέρωσης. Όπως έχει αναφέρει, έχει επηρεαστεί βαθιά από τη μεντόρισσά της, τη θρυλική στριπτιζέζ Elizabeth Burton-ναι μη σοκάρεσαι και μια στριπτιζέζ μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για κάποιον- η οποία δε βρίσκεται πλέον στη ζωή. Τα λόγια της Burton όμως χαράχτηκαν βαθιά μέσα στην καρδιά της. Μεταξύ άλλων της είχε πει ότι ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να υπενθυμίζει στους ανθρώπους να είναι καλοί με τον εαυτό τους. Η performer λοιπόν, κρατώντας τα λόγια αυτά προσπάθησε να είναι κοντά σε ανθρώπους που μιλούν για τη φροντίδα προς τον εαυτό, αλλά και τον σεβασμό προς το ανθρώπινο σώμα. Η μητέρα της, επίσης καλλιτέχνιδα και bodybuilder συνέβαλε εξίσου στη διαμόρφωση της αισθητικής της. Και τώρα όλα βγάζουν απόλυτο νόημα, όπως παραδέχτηκε και η ίδια η Gibson.

Ας μιλήσουμε όμως για την παράσταση που δεν έχει σκοπό να σοκάρει, αλλά να απενοχοποιήσει τη γυναικεία ηδονή. Η Gibson ενσαρκώνει την Betty Grumble στην παράσταση “Betty Grumble’s Enemies of Grooviness Eat Shit”. Πρόκειται για μια queer performance που σύμφωνα με την καλλιτέχνιδα συνδυάζει την ποίηση, το burlesque στοιχείο και τη σεξουαλικότητα. Περιγράφεται ως μια εξαιρετικά τολμηρή, αλληγορική και σκόπιμα προκλητική παράσταση, που στοχεύει στο να δώσει μια γερή γροθιά στην πατριαρχία, που εδώ και αιώνες έχει καταπιέσει -και συνεχίζει να το κάνει με μεγάλη επιτυχία- τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Στο αποκορύφωμα της παράστασης η Betty αυτοϊκανοποιείται, φτάνοντας στην κορύφωση (aka σε οργασμό). Για εσένα που έχεις μείνει με το στόμα ανοιχτό-ναι και εμείς οι γυναίκες αυτοϊκανοποιούμαστε και μάλιστα μπορούμε να φτάσουμε σε οργασμό απολύτως μόνες μας. Μέσα από αυτή την παράσταση η Emma Gibson επεξεργάζεται και μιλάει ανοιχτά για τραύματα που έχει βιώσει-τον χαμό ενός πολύ καλού της φίλου και της σεξουαλικής κακοποίησης που έχει βιώσει- και την έχουν επηρεάσει βαθιά.

Φαίνεται ότι η τέχνη μπορεί να φέρει στην επιφάνεια και παράλληλα να καυτηριάσει-με το δικό της μοναδικό τρόπο-κοινωνικά θέματα, όπως η καταπίεση των γυναικών, οι πατριαρχικές αντιλήψεις και η έκφραση της γυναικείας σεξουαλικότητας. Η Gibson, μέσω της ηρωίδας της, καταρρίπτει πολλά στερεότυπα και φέρει στην επιφάνεια θέματα ταμπού, όπως η ηδονή και η εξερεύνηση της σεξουαλικότητας.

Μπορεί η παράσταση να παίζεται κάπως μακριά από εδώ, η ύπαρξη της όμως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να θίξουμε στερεότυπα και ταμπού, για τα οποία ως ελληνική κοινωνία δεν μιλάμε και πολύ η αλήθεια είναι.

Δεν πιστεύεις ότι έχει έρθει η ώρα να σπάσουμε αυτά τα ταμπού και να μιλάμε ανοιχτά, και -κυρίως- χωρίς ενοχές για τέτοια θέματα;