Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζεις λίγο πριν τον ύπνο για να χαλαρώσεις. Κι υπάρχουν κι εκείνα που ξεκινάς «να ρίξεις μια ματιά», να διαβάσεις μερικά κεφάλαια και ξαφνικά ξημερώνει, το ρολόι δείχνει 04:37, ενώ εσύ γυρνάς την επόμενη σελίδα, κι έχεις αποφασίσει να πίνεις διπλούς καφέδες όλη την επόμενη μέρα για να τα βγάλεις πέρα με τις υποχρεώσεις σου. Το «Μια νύχτα ακόμη» του Κώστα Κρομμύδα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Και πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο– και την αϋπνία.
Αν βαρέθηκες τα προβλέψιμα μυθιστορήματα που ξέρεις το τέλος από το τρίτο κεφάλαιο, εδώ θα έχεις πρόβλημα. Ο Κρομμύδας ξέρει να σε «δουλεύει»: τη μία στιγμή λες «α, μάλιστα, κατάλαβα τι θα γίνει», και πέντε σελίδες μετά βρίσκεσαι να μονολογείς «τι; πώς; γιατί;». Αν θες λοιπόν ένα βιβλίο που να σε κρατάει σε αγωνία, χωρίς να χρειάζεται να βάλεις Netflix, μόλις το βρήκες.
Ο συγγραφέας δεν έφτιαξε απλώς χαρακτήρες, φτιάχνει ανθρώπους που αν τους συναντήσεις στον δρόμο, θα τους αναγνώριζες. Ίσως, μάλιστα, να έχεις ήδη γνωρίσει κάποιον σαν κι αυτούς – τον εργοδότη σου, τον γείτονα, την κολλητή σου, τον φίλο από τη σχολή. Και εδώ είναι το ωραίο: ενώ θες να τους φωνάξεις «μην το κάνεις αυτό, θα το μετανιώσεις!», εκείνοι συνεχίζουν, λες και σε αγνοούν επίτηδες. Νευριάζεις, γελάς, συγκινείσαι. Με λίγα λόγια, περνάς καλά. Ταυτίζεσαι μαζί τους.
Ναι, το βιβλίο έχει αγάπη. Όχι όμως εκείνη την αγάπη που βλέπεις σε διαφημίσεις με σοκολατάκια και κασκόλ σε χιονισμένα τοπία. Εδώ έχουμε έρωτα που πονάει, που σε κάνει να ιδρώνεις, να τσακώνεσαι, να ξενυχτάς. Είναι ρεαλιστικός, αληθινός και γι’ αυτό σε αγγίζει περισσότερο. Άλλωστε, ποιος θέλει ένα love story που θυμίζει γυαλιστερή διαφήμιση; Εδώ θα βρεις συναίσθημα με σάρκα και οστά.
Στην καρδιά της ιστορίας βρίσκεται η ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη, ελπίδα και συγχώρεση. Ο Κρομμύδας καταφέρνει να πλάσει χαρακτήρες αληθινούς, με αδυναμίες και όνειρα, που θυμίζουν τους ανθρώπους γύρω μας – ή ακόμη και εμάς τους ίδιους. Ο αναγνώστης αναγνωρίζει κομμάτια της δικής του ζωής στις σελίδες, κι αυτό κάνει το ταξίδι ακόμη πιο προσωπικό.
Το βιβλίο θέτει ερωτήματα που όλοι κάποτε έχουμε σκεφτεί: Τι θα έκανα αν είχα μια ακόμη ευκαιρία; Μπορεί μια νύχτα να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή; Πόσο δυνατή είναι η αγάπη όταν δοκιμάζεται από τις συνθήκες;
Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του «Μια νύχτα ακόμη» είναι ότι δεν τελειώνει όταν κλείνεις το εξώφυλλο. Οι χαρακτήρες του συνεχίζουν να σε συνοδεύουν, οι σκέψεις που γεννά παραμένουν στο μυαλό, και πολλές φορές βρίσκεις τον εαυτό σου να επιστρέφει σε αποσπάσματα ή εικόνες που σε άγγιξαν. Αυτό είναι το σημάδι ενός καλού βιβλίου: να γίνεται κομμάτι της μνήμης σου.
Αν σκοπεύεις να κοιμηθείς νωρίς, μην ξεκινήσεις το «Μια νύχτα ακόμη». Σοβαρά τώρα, μην το κάνεις. Αλλά αν θες να περάσεις μερικές ώρες σε ένα ταξίδι γεμάτο συναισθήματα, αγωνία και ανατροπές, τότε αυτό είναι το βιβλίο σου.
Και το καλύτερο; Όταν το τελειώσεις, θα θες «απλώς μια νύχτα ακόμη» για να το ξαναδιαβάσεις.
Συντάκτης: Μαρίνα Παναγοπούλου
