Τρίδυμα: Μια μαμά μας λύνει απορίες για την κύηση έως την απαιτητική καθημερινότητα

Συνέντευξη στην Εύη Τσαμπικάκη, μαμά τριδύμων:

1. Πώς αντέδρασες όταν έμαθες ότι κυοφορείς τρία μωράκια;

Νομίζω ότι το περίμενα…

Αυτή η κύησης ήταν αποτέλεσμα μέσω εξωσωματικής διαδικασίας , Είχαμε τρία πολύ καλά γονιμοποιημένα έμβρυα και ο γιατρός μετέφερε και τα τρία. Θα έλεγα πως το μεγαλύτερο ξάφνιασμα ήρθε όταν ο γιατρός μου, μου είπε πως θα μεταφέρει και τα τρία. Θυμάμαι έλεγα από μέσα μου “πλάκα θα ‘χει…”

Μέρα με την μέρα από εκείνη την στιγμή καλλιεργούσα όλο και περισσότερο την ιδέα των τριδύμων μέχρι που ήρθε η μέρα της πρώτης χοριακής όπου οι τιμές μαρτυρούσαν πως κάτι μεγάλο επρόκειτο να συμβεί…!

2. Θεωρείται πάντα εγκυμοσύνη υψηλού κινδύνου;

Θα έλεγα πως ναι! Έτσι λένε τουλάχιστον διότι εγώ όλο αυτό το κατάλαβα πολύ αργότερα…. Την κύηση αυτή την έζησα με άγνοια κινδύνου μέχρι τον 6ο μήνα. Ήμουν πολύ δραστήρια, δουλειά, παραλίες ,βόλτες… Εννοείται σωστή διατροφή ,τις προβλεπόμενες εξετάσεις και την απαραίτητη ξεκούραση. Αυτό βέβαια με βοήθησε πολύ να βιώσω μια εγκυμοσύνη ως τότε χωρίς καθόλου στρες .

Στον 6ο μήνα από λάθους χειρισμούς της γιατρού εδώ, έφυγα εσπευσμένα στην Αθήνα όπου ο γιατρός μου ο κ. Δασκαλάκης μου έκανε εισαγωγή στο Αλεξάνδρα λόγω έλλειψη αμνιακού υγρού. Τα νεφρά των μωρών δεν λειτουργούσαν σωστά και έπρεπε να με παρακολουθεί στενά. Παρεμπιπτόντως είχα από πριν αποφασίσει πως δεν θα γεννούσαν στην Ρόδο, δεδομένου του ότι αν χρειάζονταν το οτιδήποτε τα μωρά, θα έπρεπε να γίνει αεροδιακομιδή . Είχα ήδη βρει και μιλήσει με τον κ. Δασκαλάκη ο οποίος ασχολείται με υψηλού κινδύνου κυήσεις.

Όταν μπήκα πια στο νοσοκομείο και άρχισα να ακούω και άλλα περιστατικά με μονές ή δίδυμες κυήσεις άρχισα να καταλαβαίνω τους κινδύνους…

3. Πόσο μηνών γέννησες; Χρειάστηκαν νοσοκομειακή περίθαλψη

Έμεινα στο Αλεξάνδρα περίπου δυόμισι εβδομάδες. Ξημερώματα

13-09-25 έσπασαν τα νερά… Ήμουν στη 32,5 εβδομάδα….γέννησα με καισαρική και τα μωρά μπήκαν άμεσος στην ΜΕΝΝ του Αλεξάνδρα η μία και στη ΜΕΝΝ του Παίδων Αγλαΐα Κυριακού τα άλλα δύο ,…λόγω έλλειψη θέσεων έπρεπε να χωριστούν. Ο άντρας μου εκείνο το βράδυ δεν θα το ξεχάσει ποτέ!!! Ήταν όλα τόσο στρεσογόνα στο τόσο μικρό διάστημα που έπρεπε να γίνουν όλα!!!!

Κι εκεί στις ΜΕΝΝ πια κατάλαβα για τα καλά ποσό υψηλού κινδύνου κύηση είναι μια τρίδυμη, πόσο τυχεροί ήμασταν παράλληλα, που με τους σωστούς γιατρούς αντιμετωπίσαμε το οτιδήποτε και πόση δύναμη μπορεί να κρύβετε σε μια χούφτα μωρό – μαχητή !!! Κι όταν λέω χούφτα το εννοώ ,1.530 κ. γεννήθηκε το αντράκι μας, 1.790κ η μία η σουσού και 1.870κ. η άλλη .

4. Πώς ήταν οι πρώτες μέρες στο σπίτι; Υπήρξε βοήθεια;

Οι πρώτες μέρες στο σπίτι….

Τα μωρά μετά από έναν μήνα όρχησαν να έρχονται σταδιακά στο σπίτι από την ΜΕΝΝ . Ως τότε ήμασταν όσο περισσότερο μπορούσαμε μαζί τους στην μονάδα . Εδώ να πω πως όταν τα δύο μωρά τακτοποιήθηκαν στην μονάδα του Παίδων ζητήσαμε να μεταφερθεί και το τρίτο εκεί …

Πρώτη ήρθε η μία η μικρή μας , μετά από δύο ημέρες ήρθε ο μικρός και ακολούθησε η τρίτη μετά από τέσσερις ημέρες . Αφενός ο σταδιακός ερχομός των μωρών μας έδινε την δυνατότητα να προσαρμοστούμε όλοι μαζί , αφετέρου όμως δημιουργούσε και πρακτικά θέματα … Έπρεπε να είμαστε σε δύο μέρη ταυτόχρονα. Υπήρχε ένα γλυκόπικρο συναίσθημα … ενώ είχαμε μωρό – α στην αγκαλιά κάτι έλλειπε!

Όταν ολοκληρωθήκαμε όρχησαν τα όργανα !!! Τα μωρά έπρεπε να τρώνε κάθε τρεις ώρες για να πάρουν βάρος .Αυτό σήμαινε πως μαζί με αλλαγές πάνας , μπάνιο ,ανησυχίες , παλινδρομήσεις κτλ η ώρα για το επόμενο γεύμα ερχόταν στο πι και φι . Ουσιαστικά μέρα – νύχτα δεν κάναμε τίποτε άλλο από την συνεχόμενη κυκλική διαδικασία «μαμ , κακά και νάνι!» Νάνι για τα μωρά γιατί εμείς κάναμε πολλά χρόνια να κοιμηθούμε ξανά. Νομίζω μετά τα 3,5 τους άρχισα να κοιμάμαι περισσότερο τα βράδια .

Εννοείται πως υπήρξε βοήθεια . Είχαμε επιστρατέψει τις γιαγιάδες. Η μαμά μου είχε ανέβει στην Αθήνα μαζί μου πριν γεννήσω και όταν βγήκαν τα μώρα από την μονάδα ήρθε και η άλλη γιαγιά . Φυσικά δεν παραλείπω να πω την σημαντική βοήθεια του άντρα μου τόσο στο κομμάτι της καθημερινότητας των μωρών όσο και στην ψυχολογική και συναισθηματική στήριξη μου .

5. Πόσο διαφέρουν μεταξύ τους; Υπάρχει αυτή η μαγική σύνδεση; Πέφτει το ένα και πονάνε όλα;

Από την πρώτη στιγμή καταλάβαμε πόσο διαφέρουν! Από τον τρόπο που ο καθένας διεκδικούσε ως μωρό τις ανάγκες του.

Μεγαλώνοντας το εμπεδώσαμε !!! Καταλάβαμε πως έπρεπε να είχαμε κάνει σπουδές στη διπλωματία !!! Προσπαθούμε πάντα με γνώμονα το δίκαιο για όλους, να υπάρχει ισορροπία . Δεν είναι πάντα εύκολο όταν έχεις τον θηλυκό Ταρζάν μέσα στο σπίτι που θέλει να πειράζει τους πάντες και τα πάντα , μια κυρία τον βορείων προαστίων που θέλει την ησυχία της και ένα αγόρι να μεγαλώνει με 5 κορίτσια (δεδομένου ότι μεγαλώνουν μαζί με τις συνομήλικες ξαδέρφες τους) που ψάχνει απεγνωσμένα κάποιο ενδιαφέρον χτυπώντας μπάλες του τένις στον τοίχο με την ρακέτα του ολομερής .

Η διαφορετικότητά τους επίσης φαίνεται και στο τρόπο με τον οποίο μελετάνε τα μαθήματα τους . Υπάρχουν τρεις ταχύτητες … ο ένας θέλει να τελειώσει το γρηγορότερο δυνατό ώστε να χει χρόνο για παιχνίδι , η άλλη πρέπει να τα κάνει όπως τα θέλει οργανωμένα και τακτοποιημένα και η τρίτη … “δεν πειράζει θα τα κάνω αργότερα”

Η μαγική σύνδεση μεταξύ τους είναι το “μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε” !!! Χαρακτηριστικά θυμάμαι όταν ήταν πιο μικράκια το αγόρι είχε κάνει μια αταξία εις βάρος των κοριτσιών και πήγαν στον άνδρα μου να βρουν το δίκιο τους . Τότε υπήρξε συνέπεια να καθίσει στην γωνία της σκέψης για λίγο . Αυτό που ακολούθησε ήταν να κλαίνε και αυτές για τον αδερφό τους που μπήκε τιμωρία….

6. Στο σχολείο τα χωρίζουν στα τμήματα;

Όχι δεν χρειάστηκε να συζητηθεί πότε αυτό και ευτυχώς για μένα !

Δεν ξέρω μάλλον θα μου φαινόταν δύσκολο. Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν κάποιο παιδί δεν αφήνει το άλλο να αναπτύξει την προσωπικότητά του , να αποφευχθούν συγκρίσεις ή να κάνουν ξεχωριστές φιλίες .

Πάντα τους βλέπαμε ως ξεχωριστές προσωπικότητες όχι ως τρίδυμα και αυτό απαιτούσε η συνθήκη της διαφορετικότητας του χαρακτήρα τους , οπότε μάλλον έτσι βοήθησε στο να μη χρειαστεί .

Σε μας από τον παιδικό σταθμό, που το συζητούσα ,πάντα είχαν διαφορετικούς φίλους και ήταν ανεξάρτητοι ενώ παράλληλα ο ένας νοιαζόταν για τον άλλον. Τώρα που μπαίνουν στην προεφηβεία βέβαια δεν το παραδέχονται πως νοιάζονται για τα αδέρφια τους ….

7. Από ποια ηλικία και μετά ένιωσες περισσότερη ελευθερία κινήσεων κλπ;

Η πρώτη φάση ελευθερίας ήρθε όταν τα παιδιά μπήκαν στον παιδικό σταθμό . Είχαν κλείσει τα δύο έτη. Είχα ένα τετράωρο τα πρωινά όπου μπορούσα να δουλέψω, να συναντήσω φίλους ,να τακτοποιήσω το σπίτι , να κάνω εξωτερικές δουλειές και γενικά να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα τα δύο πρώτα χρόνια ως μαμά . Σίγουρα μετά τα 3,5 με 4 άρχισα να νιώθω λίγο ακόμα πιο ελεύθερη και ήταν η στιγμή που ξαναμπήκα πιο δυναμικά στη δουλεία μου . Βεβαία από τη στιγμή που αποκτάς παιδιά παύεις να νιώθεις ελεύθερη. Η έννοια της ελευθερίας είναι με άλλους όρους . Όταν έχεις μέσα στο σπίτι 3 παιδιά με ίδιες ταυτόχρονες ανάγκες εκ τον πραγμάτων τα ίδια τα παιδία θα αρχίσουν να αυτοεξυπηρετούνται νωρίτερα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει 24 ώρες να είσαι σε εγρήγορση και σε συνδυασμό με το εάν είσαι εργαζόμενη μητέρα θέτεις πάντα προτεραιότητες και κατ επέκταση η ελευθερία σου έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

8. Και είσαι και εργαζόμενη, πες μας λίγα λόγια για τη δουλειά σου που είναι τόσο δημιουργική …πώς τα συνδύασες; Χρειάστηκε να μείνεις εκτός;

Θεωρώ πως είναι ευλογία να κάνεις την δουλειά που αγαπάς ! Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ να κάνω κάτι διαφορετικό . Αυτό για μένα είναι και το μυστικό της ισορροπίας .Όταν είμαι στην δουλειά δεν νιώθω ότι δουλεύω απλά περνάω καλά ! Ως διακοσμήτρια βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν απαιτήσεις αντιθέτως είναι μια δουλεία που απαιτεί αφοσίωση , συνέπια, καθαρό μυαλό για να μπορείς να είσαι δημιουργικός . Η δουλεία μου δεν έχει ωράριο, το καθορίζω κατά κάποιον τρόπο εγώ ανάλογα τις συνθήκες . Συνήθως το πρωί οικοδομή , τα απογεύματα με τους πελάτες σε ραντεβού και τα βράδια στον υπολογιστή . Μέσα σε όλα αυτά διαβάσματα , υποχρεώσεις του σπιτιού και δρομολόγια για τις δραστηριότητες των παιδιών . Λίγο – πολύ όλες μας τα ίδια κάνουμε ! Στο δικό μας οικογενειακό σχήμα βέβαιαγια όλα τα παραπάνω δεν είμαι μόνη . Είναι βασική η βοήθεια του συζύγου τόσο στο σπίτι όσο και με τα παιδιά Ξέρω πως αν χρειαστεί να καθυστερήσω στη δουλειά θα γυρίσω και τα παιδιά θα είναι τακτοποιημένα διαβασμένα, ταϊσμένα κτλ . Επίσης να αναφέρω ένα άλλο σημαντικό ,το γεγονός πως η μητέρα μου μένει στην ίδια οικοδομή με μας και μας φροντίζει.

Σίγουρα τα πρώτα δύο χρόνια από τότε που γεννήθηκαν τα τρίδυμα έμεινα έκτος εργασίας . Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά δεδομένου ότι ήταν προτεραιότητα μου τα μωρά και δεν ήμουν συνεπής σε οποιοδήποτε project και να αναλάμβανα . Σταδιακά και δειλά μετά τα δύο τους άρχισα να παίρνω δουλείες και μετά τα τριάμισι τους και αφού είχαν στρώσει λίγο με τον ύπνο τους με ότι αυτό συνεπάγετε ξαναμπήκα πιο δυναμικά .

9. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία σου μέχρι τώρα;

Ο χρόνος …. Δεν φτάνει ποτέ !!!

Εννοείται πως και οι στιγμές που περάσαμε στην ΜΕΝΝ ήταν δύσκολες με την αγωνία της καθημερινής ενημέρωσης των γιατρών , τα μεγάλα διαστήματα χωρίς ύπνο που ένιωθες το νευρικό σου σύστημα να διαταράζεται και να σε πιάνει τρέμουλο . Με έναν μαγικό τρόπο όμως το σώμα και το μυαλό τις διαγράφει και σου μένουν απλά σαν μια ανάμνηση γιατί είσαι μάνα και πρέπει να πας μπροστά …

10.Τι συμβουλή θα μας έδινες; 

Η συμβουλή δεν θα έλεγα ότι είναι μία … είναι αλυσίδα για να έρθει η ισορροπία .

 Ο πάνω – πάνω κρίκος θα έλεγα πως είναι ο σύντροφος σου . Σίγουρα η στάση του τόσο στα πρακτικά όσο και στα συναισθηματικά θέματα επιδρά στην καθημερινότητα του σπιτιού.

Επόμενος κρίκος η εκτόνωση της μαμάς .Είναι σημαντικό μέσα σε ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα που έχουμε να υπάρχουν κενά που να γεμίζουν τις μπαταριές μας και αδειάζουν το μυαλό μας . Αυτό μπορεί να είναι από ένα καφέ με μια φίλη , άσκηση ή άπλα να κοιτάς το ταβάνι. Ό,τι γεμίζει την καθεμία .

Και τέλος δεν υπάρχει τέλειο !!! Δεν είναι δυνατόν να μπορούμε να τα κάνουμε όλα και να τα κάνουμε και καλά ! Κυνηγώντας την τελειότητα πολλές φορές χάνουμε το νόημα . Αγχωνόμαστε , νευριάζουμε που δεν προλάβαμε , ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τα παιδία και το σύζυγο.

Δεν πειράζει να μείνει και ξέστρωτο το κρεβάτι ή μερικά πιάτα μέσα στο νεροχύτη . Ίσως έτσι ξεκλέβουμε περισσότερο χρόνο για τα παιδιά μας!