Όσο πολιτισμένος, όσο ήρεμος ή αναμενόμενος είναι ένας χωρισμός, στο τέλος τη θλίψη και την πικρία του θα την αφήσει. Είμαστε έτσι κατασκευασμένοι οι άνθρωποι ώστε να βιώνουμε και να νιώθουμε κάθε είδους συναίσθημα. Έτσι, μένεις με μια αίσθηση ότι κάτι μέσα σου δεν ολοκληρώθηκε, ότι κάτι δεν προχώρησε, δε βγήκε κι αυτό από μόνο του φέρνει απογοήτευση. Λογικό, η καρδιά σου ίσως να μην πρόλαβε να πει όλα όσα ήθελε. Και μετά, όσο περνάει ο καιρός, και οι μέρες γίνονται εβδομάδες και οι εβδομάδες μήνες, έρχεται ξανά στο επίκεντρο των σκέψεων η εξής απορία: «Θα αγαπήσω ξανά; Κι αν ναι, πώς θα ξέρω ότι αυτή τη φορά αξίζει;»
Φυσικά, για να φτάσει κάποιος σε αυτό το σημείο, πρέπει να είναι πραγματικά έτοιμος, ώστε να δοθεί ξανά, να αγαπήσει και να είναι έτοιμος να αγαπηθεί και φυσικά να μπορεί να επενδύσει χωρίς να υπάρχουν αγκάθια από προηγούμενες σχέσεις. Και κάθε άνθρωπος έχει το δικό του ρολόι και προχωράει ανάλογα με τον ίδιο στη ζωή του. Είναι εκείνοι που θέλουν τον χρόνο τους μετά από έναν χωρισμό, έχοντας την ανάγκη να γιατρέψουν μόνοι τις πληγές τους και να τα βρουν με τον εαυτό τους, και είναι και εκείνοι που μόλις χωρίσουν έχουν την ανάγκη να δεθούν αμέσως με κάποιον άλλο άνθρωπο ώστε μέσα από αυτή τη νέα γνωριμία να γιατρέψουν τις πληγές τους.
Το σημαντικό είναι να μη βιάζεσαι να καλύψεις το κενό της μοναξιάς μετά από έναν χωρισμό. Κι αυτό, γιατί το συναίσθημα να νιώθει κάποιος μόνος δίπλα στον ακατάλληλο άνθρωπο είναι διπλή μοναξιά από το να είσαι πραγματικά μόνος, και είναι πολύ χειρότερο. Άρα, το να είσαι μόνος δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να είσαι μόνος, Μόνος σου, και όχι δίπλα σε κάποιον άλλον.
Το να έρθει ο σωστός άνθρωπος στη ζωή μας, ας πούμε ότι είναι το εύκολο, μιας και είναι τυχαίο. Το δύσκολο είναι να τον αναγνωρίσουμε εμείς. Έχοντας ο καθένας μας έναν συγκεκριμένο «τύπο ανθρώπου» στο μυαλό του κι αναζητώντας μόνο αυτό και τίποτα άλλο, αυτομάτως κλείνει πόρτες και δε δίνει ευκαιρίες σε άλλους ανθρώπους. Φυσικά, ας είμαστε ρεαλιστές. Δε θα έρθει αμέσως. Δε θα τον εκτιμήσεις από την πρώτη στιγμή. Και δε θα έρθει με φωτεινή πινακίδα, –Εδώ είμαι, ήρθα–. Θα δεις μικρά σημάδια, θα παρατηρήσεις τον εαυτό σου να γελάει ξανά, θα νιώσεις ηρεμία, θα βιώσεις φροντίδα, οικειότητα, κι όχι στρες ή ταραχή.
Ο σωστός άνθρωπος, βέβαια, δε θα έρθει για να σου λύσει τα προβλήματα, άλλωστε δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Ο σωστός άνθρωπος θα σταθεί δίπλα σου όσο θα προσπαθείς να λύσεις τα προβλήματά σου μόνος σου. Θα είναι εκεί να σε ακούσει χωρίς να σε διακόψει. Ο σωστός άνθρωπος, επίσης, δε θα προσποιηθεί ότι είναι κάτι άλλο, δε θα σε κάνει να ερωτεύεσαι έναν διαφορετικό άνθρωπο και μετά θα αποδομηθεί μπροστά σου. Ο σωστός άνθρωπος θα ταιριάζει δίπλα σου με το να είναι ο πραγματικός του εαυτός. Θα σε κοιτάει και θα ξέρεις ότι σε βλέπει όχι μόνο με τα μάτια του, αλλά και με την καρδιά του.
Τότε, αξίζει να προσπαθήσεις ξανά. Όχι επειδή ο έρωτας είναι εύκολος και τέλειος, αλλά επειδή έχει αυτή τη μαγική ικανότητα να σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι σπίτι. Ότι εκεί ανήκεις και εκεί είναι η ασφάλειά σου. Φυσικά, αυτό δε θα έρθει από την πρώτη στιγμή, αλλά όταν έρθει δε θα έχει ούτε φωνές ούτε φασαρίες. Θα είναι με βλέμματα ασφάλειας και προπάντων, με παρουσία.
Στην τελική, το ξέρεις γιατί ο άνθρωπος που θα σε δει και θα θέλει να πορευτεί μαζί σου, είναι εκείνος που θα σε διαλέγει ξανά και ξανά. Το ξέρεις γιατί όλα μέσα σου θα ουρλιάζουν πως ήρθε η στιγμή να αφεθείς. Και θα το κάνεις.
Συντάκτης: Μαίρη Ροβίθη
