Είναι η επιστροφή στην αγροτική παραγωγή η λύση στα οικονομικά μας;

Θα πάρω τα βουνά, λένε. Κι όμως, κάποιοι το έκαναν πράξη! Θα αφήνατε τη ζωή στην πόλη για να καλλιεργήσετε λαχανικά; Να φροντίζετε πρόβατα και κότες; Να μαζεύετε μήλα;

Η Γκαμπριέλα Μικελότσι, από τηλεφωνήτρια σε εταιρεία της Τοσκάνης, άφησε πίσω τον αστικό τρόπο ζωής, πήρε τα βουνά και έγινε βοσκός. Μια τέχνη παλιά, σχεδόν ξεχασμένη, αναβιώνει σήμερα μέσα τη σχολή βοσκών που διδάσκουν όχι μόνο τη βόσκηση και την τυροκόμηση, αλλά και τη διαχείριση κοπαδιών. 

Τα τελευταία χρόνια, παραδοσιακές δεξιότητες που συνδέονται με την αγροτική παραγωγή επιστρέφουν δυναμικά. Η τυροκόμηση, η παρασκευή σαπουνιών, η υφαντική με μαλλί προβάτων, η κεραμική και πολλές άλλες τέχνες προσελκύουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στην Ευρώπη — γυναίκες κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, αλλά και άνδρες που αναζητούν έναν πιο φυσικό και βιώσιμο τρόπο ζωής.

Στην Ελλάδα μια χώρα με περιορισμένους γεωργικούς κλήρους, αλλά και με μια εντυπωσιακή γεωγραφική ποικιλομορφία μπορεί να γίνει το ιδανικό πεδίο για βιώσιμες καλλιέργειες, παραδοσιακές τέχνες και ποιοτική παραγωγή.

Από το κάψιμο των αργαλειών, επανήλθαμε στις σχολές και εκθέσεις υφαντικής και στη δημιουργία ρούχων και αντικειμένων με μεράκι. Από την ανώνυμη αγορά τυριών στα σουπερμάρκετ, επιστρέφουμε στα μικρά εργαστήρια σπιτικής τυροκόμησης. Από τα μεγάλα σταβλισμένα κοπάδια, αλλάζουμε σε μια πιο ήπια και παραδοσιακή βόσκηση.

Ίσως, τελικά, η επιστροφή σε αυτές τις πρακτικές να είναι η απάντηση που αναζητούμε: για μια παραγωγή βιώσιμη, για την αναζωογόνηση της υπαίθρου, για μια εργασία με λιγότερο άγχος και περισσότερο σεβασμό — τόσο προς τη φύση όσο και προς τον άνθρωπο.