Έχουν οι γονείς μεγαλύτερη συμμετοχή στα σχολεία στην επαρχία;

Αρχίζει η σχολική χρονιά και μαζί καταφθάνουν οι πρώτες ειδοποιήσεις στο Viber. Είτε ζεις στο χωριό είτε στην πόλη, οι ομαδικές συνομιλίες των γονέων είναι μια σταθερά κάθε Σεπτέμβρη.

Στο χωριό, οι σχέσεις με τους δασκάλους είναι πιο προσωπικές απ’ όσο θα ήθελες —κι όσο ίσως θα ήθελαν και οι ίδιοι. Σίγουρα σε έχουν δει όπως ξυπνάς: αναμαλλιασμένη, με πιτζάμες, ανάποδη μπλούζα, παντόφλες, και τη μάσκαρα της προηγούμενης μέρας. Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όπου συνοδεύεις εσύ το παιδί, δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγεις τα ειλικρινή τετ-α-τετ με τη δασκάλα και, φυσικά, με τους άλλους γονείς. Ευτυχώς, δεν είσαι μόνη· κι άλλοι εμφανίζονται έτσι, και παρηγοριέσαι.

Τα περισσότερα σχολεία της ελληνικής υπαίθρου είναι μικρά, συχνά με μόλις ένα τμήμα ανά τάξη. Αυτό κάνει τις σχέσεις στενές και τη συνεργασία αναπόφευκτη. Οι γονείς γνωρίζουν πολλά περισσότερα για σένα απ’ όσα φαντάζεσαι —για τη ζωή σου, τον σύντροφό σου, ακόμα και για το τι έκανες χθες. Παράλληλα, βοηθούν πρακτικά: πλένουν τις κουρτίνες της τάξης, φέρνουν αναλώσιμα, συμμετέχουν ενεργά στον σύλλογο. Αν έρχεσαι από πόλη, ίσως αυτό να φαίνεται υπερβολικό. Αν όμως το δεις αλλιώς, είναι όμορφο να μεγαλώνεις το παιδί σου έχοντας πραγματική, προσωπική σχέση με τον δάσκαλο.

Οι μικρές σχολικές μονάδες έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Από τη μία, ευελιξία: μπορούν να οργανώσουν δράσεις, επισκέψεις, βελτιώσεις στις συνθήκες μάθησης. Από την άλλη, δυσκολίες: συχνά δεν αποτελούν προτεραιότητα. Η μεταφορά της ευθύνης στους Δήμους είναι μια θετική εξέλιξη, αλλά η πλήρης αυτονομία που θα τα βοηθούσε, παραμένει ζητούμενο.

Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα. Και τα σχολεία των πόλεων έχουν πλούσιες δράσεις, δασκάλους που κάνουν σπουδαία δουλειά σε αντίξοες συνθήκες, συχνά χωρίς την υποστήριξη της κοινότητας. Ξέρουν όμως ότι δε θα λείψουν ποτέ οι μαθητές, προτιμώνται από τους εκπαιδευτικούς, ενώ διαθέτουν καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή. Μπορούν να αναπτύξουν πρωτοποριακές δράσεις, ακόμα και σε διεθνές επίπεδο. Κι εσύ, ως γονιός, απολαμβάνεις μια σχετική ανωνυμία.

Αν αποφασίσετε να ζήσετε σε χωριό, να θυμάστε: το σχολείο είναι η ψυχή της κοινότητας. Και οπουδήποτε και να μένετε, να προσεύχεστε —σε ό,τι πιστεύετε— να βρεθούν εκεί δάσκαλοι με αγάπη για τα παιδιά. Για όλα τα παιδιά.