Περνούσαμε απ’ τα άγνωστα σημεία
Μας θύμιζαν κάτι απ’ το παρελθόν
Μέρη που δεν είχαμε ξαναδεί
Κι όμως, η ψυχή μας τα ένιωθε
Τόσο οικεία.

Συναισθήματα τρωτά
Όπως οι Έρωτες
Που κατέρρεαν στα χέρια μας
Γυαλιά τα συναισθήματα τώρα
Σπάνε στο διάβα μας.

Τρομακτικές ανοχές
Μέσα στη σήψη των σχέσεων.

Το βαθύ δεν υπάρχει
Παρά μόνο ο εγωισμός
Τρέφει την εκδίκηση
Νοθευμένα, δειλά όλα
Για την έπαρση της ομορφιάς
Που δεν επαναστάτησε ακόμη

Η ομορφιά της ύλης
την καθαίρεσε.

Συντάκτης: Γεώργιος Σιλιβάκος