Μετά από δεκαέξι χρόνια κοινοβουλευτικής διαδρομής, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε ότι παραιτείται από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Μην τρομάζετε, δεν είπε πως αποσύρεται από την πολιτική. Μάλλον κάνει ένα διάλειμμα από τις κόρνες της Βουλής για να επιστρέψει, όπως είπε, «στη ζωντανή κοινωνική δράση». Το ανακοίνωσε με επιστολή προς τον Πρόεδρο της Βουλής και ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, επισημαίνοντας ότι είναι μια απόφαση συνείδησης. Ή αλλιώς, μια πολιτική “αποτοξίνωση” από μικροφωνικές συνεδριάσεις, πρακτικά, τροπολογίες και 14ωρες συνεδριάσεις που κανείς δε θέλει να δει ξανά στο replay.  Η απόφαση αυτή έρχεται λίγο πριν την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής συνόδου και εντείνει τις συζητήσεις για τα επόμενα πολιτικά του βήματα, καθώς πληροφορίες αναφέρουν πως προετοιμάζει τη δημιουργία νέου κόμματος με πιο κεντρώο προσανατολισμό.

 

Σε δήλωσή του που αναρτήθηκε στα social media, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει:  «Μετά από 16 χρόνια στη Βουλή, ως βουλευτής, αρχηγός κόμματος, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός, έλαβα μια απόφαση συνείδησης: Να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα. Λίγο πριν την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής Συνόδου, κατέθεσα στον Πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου. Δεν ήταν μια απόφαση εύκολη, ούτε και αβασάνιστη».

Η παραίτηση του Τσίπρα δεν ήρθε από το πουθενά. Εδώ και καιρό κυκλοφορούσαν φήμες ότι κάτι «ζυμώνεται». Η αλήθεια είναι πως οι τελευταίοι μήνες τον βρήκαν να κρατά αποστάσεις από τις εσωκομματικές έριδες, ενώ το όνομά του εξακολουθεί να αιωρείται πάνω από κάθε πολιτική εξέλιξη. Κάποιοι είπαν ότι «κουράστηκε». Άλλοι, πως ετοιμάζει κάτι καινούριο. Ίσως και τα δύο. Θα το δούμε σε επόμενο επεισόδιο. Γιατί, αν κάτι έχει αποδείξει ο Τσίπρας, είναι πως οι κινήσεις του μπορεί να μοιάζουν απρόβλεπτες, αλλά ποτέ δεν είναι τυχαίες.

Το σκεπτικό της απόφασης, όπως ο ίδιος τόνισε, είναι να αποδεσμευτεί από αξιώματα και κομματικούς μηχανισμούς, για να επικεντρωθεί σε ουσιαστική πολιτική δράση. Είπε, δηλαδή, κάτι σαν «Θα σταματήσω να τρέχω στη Βουλή, για να μπορώ να τρέχω στην κοινωνία». Αν το δεις αλλιώς, είναι κι αυτό μια ανανέωση ρόλου. Δε χρειάζεται πάντα ένα νέο κόμμα για να κάνεις νέα αρχή, μερικές φορές αρκεί να αφήσεις πίσω σου την καρέκλα και να πιάσεις ξανά το μικρόφωνο.

Το μήνυμα της παραίτησης έχει ενδιαφέρον. Από τη μία, δείχνει έναν ηγέτη που δε φοβάται να εγκαταλείψει τη θέση ισχύος, που δεν κρατιέται από τίτλους και οφίτσια. Από την άλλη, μπορεί να διαβαστεί και ως “πολιτική υποχώρηση”. Κάποιοι ήδη ψιθυρίζουν πως «φεύγει γιατί κουράστηκε», άλλοι πως «μένει γιατί κάτι ετοιμάζει». Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, παραμένει στο επίκεντρο.

Συμβολικά, είναι μια πράξη με βάρος. Στην εποχή που οι περισσότεροι πολιτικοί κάνουν τα πάντα για να κρατηθούν σε μια καρέκλα, εκείνος δηλώνει ότι παραιτείται γιατί νιώθει πως ο ρόλος του, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχει ολοκληρωθεί. Είναι σχεδόν ανατρεπτικό, να βλέπεις έναν πρώην πρωθυπουργό να αφήνει τη Βουλή, όχι για να πάει σπίτι του, αλλά για να βγει πάλι στους δρόμους. Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό, αλλά στην πολιτική τα πιο “ρομαντικά” πράγματα έχουν συχνά πολύ ψύχραιμο υπολογισμό από πίσω τους.

Η ουσία είναι πως ο Τσίπρας δεν αποσύρεται. Απλώς αλλάζει σκηνικό. Αν μέχρι τώρα μιλούσε πίσω από τα έδρανα, τώρα θέλει να μιλήσει από κοντά. Πολλές οι υποθέσεις, ίσως σε πανεπιστήμια, ίσως σε συζητήσεις, ίσως και στις πλατείες. Θέλει, όπως όλα δείχνουν, να ξαναχτίσει την επαφή του με τη βάση. Και σε μια εποχή που η πολιτική επικοινωνία μετριέται σε likes, shares και stories, αυτό μπορεί να αποδειχθεί στρατηγικά έξυπνο.

Το ερώτημα, βέβαια, είναι τι θα ακολουθήσει. Θα μείνει απλώς μια ηχηρή παραίτηση που θα ξεχαστεί μέσα στη ροή των ειδήσεων ή θα γίνει αφετηρία για κάτι νέο; Αν όντως ξεκινήσει μια πιο άμεση πολιτική παρουσία, με δράσεις, προτάσεις και ουσιαστικό λόγο, τότε η κίνηση αυτή θα φανεί διορατική. Αν όχι, θα γραφτεί στην ιστορία ως μια ακόμα θεαματική, αλλά άνευ συνέχειας, πολιτική έξοδος.

Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση Τσίπρα έχει ήδη πετύχει κάτι, να επαναφέρει το ενδιαφέρον γύρω από το όνομά του σε μια εποχή που η πολιτική συζήτηση έχει γίνει πιο επίπεδη από ποτέ. Κι αν όντως “επιστρέψει στη δράση” όπως αναφέρει, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως η πολιτική σκηνή, είτε μέσα είτε έξω από τη Βουλή, δε θα πλήξει ποτέ.

Συντάκτης: Ράνια Λιάσκου
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη