Αν δεν ξέρεις τι θέλεις, θα συμβιβαστείς με ό,τι σου δώσουν

Ναι αυτή είναι η αλήθεια όσο κι αν σε τρομάζει. Δεν ξέρω αν αυτό το κείμενο σε βρίσκει απροετοίμαστο ή αν έχεις πια βρει τις ισορροπίες σου απομακρύνοντας όποιον σου χαλάει την ηρεμία. Μα ό,τι κι αν συμβαίνει εγώ είμαι εδώ. Πέρασα από πολλές φάσεις όπως κι εσύ. Έμεινα με τη μοναξιά, πειραματίστηκα γιατί ήθελα να δω ποιον εαυτό μου αγαπώ περισσότερο. Δεν ήταν εύκολο  και ακόμα δεν είναι.

Βλέπεις αγαπώ όλες τις πλευρές του εαυτού μου εξίσου. Τουλάχιστον εκεί κατέληξα μετά από ατελείωτες ώρες περισυλλογής και απομόνωσης. Εδώ όμως δε θα μιλήσουμε για μένα. Θα μιλήσουμε για σένα  τον εαυτό σου ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο. Ξέρεις υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι εκεί έξω. Κάποιοι όμορφοι κάποιοι επιμελώς μορφωμένοι κάποιοι που σε κάνουν να τρέχεις μακριά με το “καλημέρα” και άλλοι που ακράδαντα πιστεύεις πως είναι το άλλο σου μισό αυτό που νομίζεις ότι χρειάζεσαι για να ολοκληρωθείς. Άνθρωποι και άνθρωποι. Όλοι κάτι σου έχουν δώσει. Άλλος πιο πολύ άλλος πιο λίγο άλλος κάτι λιγότερο από το λίγο και άλλος κάτι περισσότερο από το πολύ. Το θέμα όμως δεν είναι αυτοί.

Είσαι εσύ. Εσύ που αν είσαι έτοιμος πια έχεις κοστολογήσει σωστά τον εαυτό σου και ξέρεις τι αξίζεις. Ξέρεις πως δε θα ξεπουληθείς σε κάποιο ράφι επαρχιακού ζαχαροπλαστείου για λίγα μόνο γλυκόλογα και ξεθωριασμένα “σ’ αγαπώ” που μυρίζουν ναφθαλίνη. Εσύ που δε θα συμβιβαστείς με ό,τι σου προσφέρει ο καθένας από αυτούς τους “κάποιους” που με ευκολία σου τάζουν τον ουρανό με τ’ άστρα σε μέρες που βρέχει καταρρακτωδώς. Τώρα θα μου πεις πως ίσως δεν ξέρεις ακόμα τι θέλεις ή αν αυτά που θέλεις τα αξίζεις. Και κάπου εδώ υπάρχω εγώ για να σου πω πως όλοι αξίζουμε την ευτυχία αρκεί να βγούμε ζωντανοί από τα βράχια της.

Τίποτα δε θα έρθει εύκολα ή ονειρεμένα όπως ίσως πιστεύεις. Θα περάσεις συμπληγάδες θα κλάψεις θα πονέσεις πιο πολύ απ’ όσο αντέχεις. Μα δεν μπορείς να ανέβεις χίλια σκαλιά χωρίς να κουραστείς. Αυτό είναι η ζωή. Ένα ταξίδι με καλούς και κακούς καιρούς. Άλλοτε πρίμα άλλοτε τρικυμία. Κάπως σαν σκηνές από μια ταινία τρόμου που δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο που εδώ εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής κάθε μέρα κάθε ώρα χωρίς σκηνοθέτη να σου επιτρέψει ένα “πάμε ξανά απ’ την αρχή”. Σαν τις χορεύτριες του κλασικού μπαλέτου που σε μαγεύουν με τις φιγούρες τους νομίζεις πως όλα τους ήρθαν εύκολα. Μα αναρωτήθηκες ποτέ πόσο πόνεσαν πόσο αγχώθηκαν πόσες φορές έκλαψαν πριν από εκείνη την πρεμιέρα που περίμεναν καιρό; Κι όμως σήμερα είναι μπροστά σου και χορεύουν γιατί έμαθαν πως ακόμα και το λάθος έχει ρυθμό.

Οι παγιέτες τους κρύβουν τις μελανιές μα όχι τη δύναμή τους. Κάπως έτσι κι εσύ. Προσπαθείς να βρεις τα ιδανικά σου να μη φοβάσαι τις λάθος αποφάσεις και τις κακές φιγούρες. Παλεύεις με το “εγώ” σου άλλοτε σίγουρος άλλοτε εγκλωβισμένος και μόνος. Μα το μεγαλύτερό σου λάθος δεν είναι ο φόβος ούτε η ντροπή. Είναι η εξάρτηση από εκείνον που σου δίνει ό,τι του περίσσεψε από κάποιον άλλον. Δεν είσαι κάδος απορριμμάτων για να μαζεύεις αποφάγια συναισθημάτων. Είσαι ένας ολοκληρωμένος όμορφος άνθρωπος. Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ πως θα είσαι ευτυχισμένος όμως μπορώ να σου δώσω τον λόγο μου πως αν σταματήσεις να πιστεύεις στο “λίγο” σου και αρχίσεις να αγαπάς το “πολύ” σου τότε αυτό θα αγαπήσουν και οι άλλοι.

Μη συμβιβαστείς με τίποτα έτοιμο. Είσαι ένα καινούριο κεφάλαιο δε χωράς σε λέξεις ή ιστορίες που γράφτηκαν για κάποιον άλλον. Χωράς μόνο σε ό,τι ήταν δικό σου εξαρχής. Γιατί αυτό είσαι εσύ, μια προσωπικότητα χωρίς κακέκτυπα και στερεότυπα μέσα σ’ έναν κόσμο που προσπαθεί να σε πείσει πως πρέπει να του μοιάσεις. Μάθε να σε αγαπάς γιατί εκεί ξεκινάνε όλα. Και κάπου εκεί ξεκινά και η πραγματική σου ελευθερία.