Και κάποια στιγμή στη ζωή μας –αν όχι για όλους, για τους περισσότερους– σκάει εκείνο το ραντεβού που αλλιώς το ονειρευόμασταν, αλλά μας προσγειώνει με μια αίσθηση ότι περάσαμε συνέντευξη για δουλειά. Υπάρχουν λοιπόν ραντεβού που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν πρόκειται για ρομαντική συνάντηση ή για αξιολόγηση προσωπικού.
Το βιώσαμε όλοι έστω μια φορά: Καθόμασταν απέναντι από το πρόσωπο, ήπιαμε μια γουλιά κρασάκι για να χαλαρώσουμε και ξαφνικά νιώσαμε ότι δεν ήμασταν στο τραπέζι ενός μπαρ, αλλά στην αίθουσα αναμονής μιας πολυεθνικής. Και πριν το καταλάβουμε… καλώς ήρθαμε στο “daterview”.
Το “daterview” λοιπόν είναι εκείνη η υπέροχη στιγμή που το ραντεβού σου μετατρέπεται σε κουβέντα με το HR. Όταν ο άλλος δεν προσπαθεί να σε γνωρίσει, αλλά να σε αξιολογήσει. Σε σκανάρει, σε βαθμολογεί και σου κάνει και ερωτήσεις που ούτε στη συνέντευξη για τη δουλειά των ονείρων σου δε θα σου έκαναν.
Ε, και κάπως έτσι, αντί να χαλαρώσεις, βρίσκεσαι να απαντάς:
«Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;»
«Πώς διαχειρίζεσαι τις συγκρούσεις;»
«Ποια είναι τα προτερήματά σου και ποια τα μειονεκτήματά σου;»
Κάπου λοιπόν ανάμεσα σε αυτά, περιμένεις να σου δώσουν και κουίζ προσωπικότητας. Ή ακόμα καλύτερα, να σου ζητήσουν τα χαρτιά σου για πρόσληψη. Και αναρωτιέσαι εσύ τώρα από μέσα σου: μα γιατί το κάνουν; Γιατί ζούμε, δυστυχώς, στην εποχή που ο κόσμος δεν ψάχνει άνθρωπο, αλλά το καταλληλότερο προφίλ. Πολλοί φοβούνται τόσο πολύ να νιώσουν, που το έχουν γυρίσει στη λογική: «Ας διασφαλίσω ότι ο άλλος πληροί τις προδιαγραφές μου». Με λίγα λόγια ο έρωτας έγινε Excel κι εμείς τσεκαριζόμαστε σαν checklist σε έλεγχο αεροπλάνου πριν την απογείωση. Μόνο που ο έρωτας έτσι δεν απογειώνεται, παρά προσγειώνεται απότομα κι ανώμαλα.
Πώς μπορείς όμως εσύ τώρα που δεν το έχεις βιώσει να καταλάβεις ότι βρίσκεσαι στη δίνη ενός εκκολαπτόμενου “daterview”; Μην τρομάζεις· ο τρόπος είναι πολύ απλός. Αρχικά, δε θα σε κάνουν να νιώθεις ότι θέλουν πραγματικά να σε γνωρίσουν, αλλά ότι επιθυμούν να σε βαθμολογήσουν. Η ατμόσφαιρα θα είναι αγχωτική, οι ερωτήσεις πιεστικές και οι απαντήσεις σου θα σημειώνονται σιωπηλά στο μυαλό του άλλου με ένα «θα το εξετάσουμε και θα σας απαντήσουμε εντός ολίγων ημερών». Α, και φυσικά η αγαπημένη και επική ατάκα αυτών των ραντεβού είναι: «Ενδιαφέρον αυτό που λες» που πάντα σημαίνει «δε μου άρεσε». Μα πάντα όμως.
Αφού καταλάβεις ότι έχεις γίνει μέτοχος αυτού του φιάσκου, καλό είναι να ακολουθήσεις τα παρακάτω βήματα για να είσαι προετοιμασμένος/η και να βγεις αλώβητος από εκεί μέσα.
-Χαλάρωσε, δεν είσαι υποψήφιος. Κάνε δηλαδή το αντίθετο από αυτό που περιμένουν. Μίλα δηλαδή ανθρώπινα, όχι απαραίτητα «σωστά».
-Πήγαινε τη συζήτηση φιλοσοφικά. Για παράδειγμα: «Τελικά, τι σε κάνει να χαμογελάς;» και όχι «Ποια είναι τα μακροπρόθεσμα πλάνα σου;»
-Άλλαξε ενέργεια στο τραπέζι. Πες κάτι αυθόρμητο, λίγο ανατρεπτικό, κάτι που θα τους βγάλει από το role του interviewer. Για παράδειγμα: «Μήπως έχεις κάνει και σε άλλους αυτή τη συνέντευξη ή είμαι ειδική περίπτωση;»
-Κατάλαβε τι βλέπεις. Ένας άνθρωπος που τα πάντα τα αντιμετωπίζει σαν αξιολόγηση συνήθως φοβάται τη δέσμευση. Θέλει τον έλεγχο και δεν εμπιστεύεται καθόλου τη ροή. Και εσύ δε χρειάζεσαι άλλον έναν έλεγχο στη ζωή σου. Έλεγχο έχεις στο σπίτι, στη δουλειά, στο μυαλό σου. Στις σχέσεις χρειάζεσαι απλώς αναπνοή.
-Αν δεις ότι δεν αλλάζει, φύγε όμορφα. Το ραντεβού δεν είναι συνέντευξη, δεν έχει «Ευχαριστούμε που ήρθατε». Έχει μια επιλογή: σου κάνει ή δε σου κάνει. Και αν δε σου κάνει, σήκω και φύγε πριν σου ζητήσουν και συστατικές επιστολές από πάνω.
Αυτό που πρέπει πάντοτε να θυμάσαι είναι ότι ο έρωτας δεν είναι διαδικασία επιλογής προσωπικού. Δεν έχει απαραίτητα προσόντα, δεν έχει βιογραφικά, δεν έχει competence-based ερωτήσεις. Ο αληθινός έρωτας είναι αυτός που σε κάνει να νιώθεις, όχι να απαντάς. Είναι αυτός που δε σε εξετάζει αλλά σε αναγνωρίζει. Που δεν ψάχνει το τέλειο προφίλ, αλλά ψάχνει τον άνθρωπο. Και στο τέλος της ημέρας, εκείνος που θα σου φερθεί σαν άνθρωπο και όχι σαν υποψήφιο είναι κι αυτός που αξίζει να περάσει στη «δεύτερη φάση». Και η δεύτερη φάση δεν είναι άλλη από τη φάση της αληθινής γνωριμίας.
Συντάκτης: Φραγκούλα Χατζηαγόρου
