Οι καλύτερες ιστορίες δεν ξεκίνησαν με κάποιον που απολάμβανε τη μοναξιά του πίνοντας λουίζα σε ένα ημιφωτισμένο σαλόνι. Οι πιο όμορφες αναμνήσεις δε χτίστηκαν πάνω σε γαλήνιες ηλιόλουστες μέρες, αλλά πάνω σε χαμό και καταστροφή –χαμό ψυχικό, συναισθηματικό, σωματικό.
Λέξεις κλειδί για μια πετυχημένη νύχτα: αλκοόλ, φίλοι και μία πανωλεθρία που θες να ξορκίσεις. Οι πιο επικές νύχτες μας μάς βρήκαν στραπατσαρισμένους με κολλητούς και πολύ οινόπνευμα. Είναι εκείνες οι βραδιές που ακολούθησαν μιας δύσκολης μέρας ή μιας ακόμα δυσκολότερης νύχτας, ενός χωρισμού και μιας απόρριψης.
Φίλοι είναι και στα δύσκολα φαίνονται, αξίωμα αδιαπραγμάτευτο. Αυτοί θα σε ακούσουν, θα σε παρηγορήσουν, θα σε βρίσουν και θα σε χτυπήσουν αν χρειαστεί προκειμένου να συνέλθεις. Κι η συνταγή για την άνοδο είναι η πλήρης κάθοδος. Η ιεροτελεστία ακριβής, πρώτα θα γίνεις λιώμα, θα πιάσεις πάτο κι ύστερα θα ανέβεις.
Και φυσικά δε θα σε αφήσουν στιγμή μόνο. Μαζί θα πέσετε, μαζί θα λιώσετε, μαζί θα σηκωθείτε. Όταν χωρίζει ο κολλητός, η παρέα χτυπάει συναγερμό, είναι σαν να χώρισαν όλοι. Μούτρα κατεβασμένα, βλέμμα στοχαστικό, αυτοκριτική και κάνα διαολόστελμα σε αυτόν που τόλμησε να πληγώσει την οικογένειά μας -γιατί ναι, η φίλοι είναι η περιουσία μας.
Θα ξεκινήσετε με κλάματα και θα καταλήξετε πάλι σε κλάματα, από γέλια και χαχανητά τα τελευταία. Χαλαρά και με το ζόρι στην αρχή, θα σε σύρουν για το πρώτο ποτό. Στο δεύτερο θα αναρωτιέσαι ποιον πας να ξεγελάσεις και στο τρίτο θα ψάχνεις κινητό για κλασικό μεθυσμένο μήνυμα. Οι κολλητοί είναι όμως προετοιμασμένοι.
Αφού ξεπεράσεις αυτό το κρίσιμο σημείο, θα σε ανταμείψουν με σφηνάκια και κανάτες κι όταν επιτέλους αρχίζεις να κατεβάζεις διακόπτη, θα αμφιβάλλεις αν θυμάσαι καν τον λόγο που προσπαθούσες να ξεχάσεις. Έχεις την υγεία σου, την ομορφιά σου και κάτι τρελούς να σε στηρίζουν πάντα, να πάει στο διάολο το γκομενάκι που δε σε εκτίμησε.
Καλοί κι οι έρωτες και τα ηλιοβασιλέματα και τα ρομάντζα, αλλά κάποια στιγμή τελειώνουν. Και τότε έρχονται οι φίλοι, τα υποβρύχια, οι τεκίλες και τα ξημερώματα που σας βρίσκουν λιώμα να γελάτε χωρίς λόγο, να βγάζετε κουνημένες φωτογραφίες όταν χαράζει και να πίνετε καφέ στην υγειά του επόμενου ή της επόμενης που θα επιχειρήσει να σας πληγώσει. Κανείς δεν τα βάζει μαζί σας!
Όσο έχεις ανθρώπους δίπλα σου που σ’ αγαπούν και σε νοιάζονται –όχι με την έννοια τη γιαλαντζί, τη δήθεν, την τυπική, την άλλη που ξενυχτάει μαζί σου, προσβάλει, βάζει φωνές αν χρειαστεί και σε ταρακουνάει– δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Ο πόνος θα περάσει, η θλίψη θα ξεχαστεί, το κενό θα γεμίζει συνεχώς.
Θα μείνεις μόνος όταν πια θα θες να σκεφτείς χωρίς να βλέπεις μαύρο στο βάθος του τούνελ κι όταν θα είσαι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Θα προχωρήσεις μόνος, αλλά τα δεκανίκια σου θα είναι πάντα κάπου εκεί κοντά με αγκαλιά ανοιχτή, μια κάσα μπίρες κι αυτιά τεντωμένα για να ακούσουν όσα θες μοιραστείς -αν θες. Χωρίς πίεση μα με τη σιγουριά της ασφάλειας -ασφάλεια συναισθηματική, η πολυτιμότερη.
Στις νύχτες λοιπόν που ξεκίνησαν με τη χειρότερη ψυχολογία για ανθρώπους που μας είχαν και μας έχασαν, για όσους δε μας άξιζαν και κατέληξαν στις πιο γαμάτες αναμνήσεις της ζωής μας, με λίγους καλούς φίλους, αυτούς τους πολύτιμους κολλητούς, τασάκια γεμάτα, μπουκάλια άδεια και χαμόγελα ανακούφισης για τα δύσκολα που πέρασαν και τα ομορφότερα που θα ‘ρθουν.
Γιατί οι φίλοι είναι οι δικοί μας υπερήρωες που μετατρέπουν μαγικά το χάος σε πανικό, απ’ αυτόν τον ωραίο που δεν αποθηκεύεται σε κάρτες μνήμη και γραφικά, αλλά απευθείας στην ψυχή και που μαζί με το χωρισμό, θα ‘χεις να θυμάσαι και κάτι φοβερά ξενύχτια.
Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη
