Απέναντι σ’ ένα άγγιγμα, κανένας δεν μπορεί να παραμείνει ο ίδιος. Ίσως είναι αυτή η δύναμή του, που έχει την ικανότητα ν’ αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις αυτόν που σ’ ακουμπάει. Ίσως πάλι είναι αυτή η μαγεία, που κρύβει ένα μεγάλο μυστήριο ανάμεσα σ’ αυτό που λέμε ανθρώπινη αλληλεπίδραση ή ανταλλαγή ενεργειών. Ίσως να’ ναι κι όλα τα παραπάνω μαζί. Γιατί ένα άγγιγμα, μπορεί να κλειδώσει και να ξεκλειδώσει όλες τις αισθήσεις ταυτόχρονα.

Πιστεύεις όμως ότι ο έρωτας είναι αρκετός γι’ όλο αυτό; Ή μήπως, η αγάπη είναι κάτι πιο δυνατό; Αν σκεφτείς -εμπειρικά έστω-, η αγάπη ακολουθεί τον έρωτα και σπάνια οι ερωτιάρικες ματιές ανταλλάσσονται ταυτόχρονα με αγαπησιάρικες. Γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι διαφορετικά τα αισθήματα της αγάπης. Πόσο μάλλον ένα ερωτικό άγγιγμα μέσα σ’ αυτήν. Τ’ αληθινό πάντοτε. Όχι εκείνο που δίνεται, απλώς, για να δώσει κάτι.

Και μέσα σ’ αυτό κρύβονται όλα εκείνα που μιλάνε για ενσυναίσθηση. Είναι εκείνα, όπου οι ηγέτες και οι οπαδοί μιας αγάπης έχουν καταφέρει σε μια σχέση τα εγκεφαλικά τους κύτταρα να εμπίπτουν σ’ ένα παρόμοιο μοτίβο. Είναι εκείνο το σημείο όπου τρεις λέξεις ενώνονται, προκειμένου να υποδηλώσουν μια επέκταση της αίσθησής σου πέρα απ’ τον εαυτό σου. Ή αν θέλεις, εκείνη η συναισθηματική σου ταύτιση με την ψυχική κατάσταση εκείνου που αγαπάς.

Και τότε το άγγιγμά σου θα οδηγήσει σ’ έναν απίστευτο συγχρονισμό, τόσο της αναπνοής σου αλλά και του χτύπου της καρδιάς σου, σαν ένα αναλγητικό απέναντι στον πόνο, όπου η επίδρασή του θα είναι τόσο μεγάλη που θα σε βοηθήσει ν’ ανακαλύψεις αυτό το φαινόμενο του διαπροσωπικού συντονισμού, μέσα απ΄ το οποίο καθρεφτίζονται οι φυσιολογικές λειτουργίες σου, μ΄ αυτές του ανθρώπου που αγαπάς.

Κι αυτό είναι ακόμα πιο απλό αν σκεφτείς ότι ασυνείδητα, μερικές φορές, μιμείσαι τον ρυθμό των βημάτων του ατόμου που περπατάς μαζί. Ακόμα και σε μια χαλαρή κουβέντα η στάση σου τείνει να προσαρμοστεί και να καθρεφτίσει τη στάση του άλλου. Ακόμα κι όταν βλέπεις μια ταινία ή ακούς ένα τραγούδι ο συγχρονισμός γίνεται πιο έντονος.

Κι επειδή στην εποχή μας, τίποτε δε μένει να περιπλανιέται στον αέρα, οι επιστήμονες μελέτησαν κι ερεύνησαν το φαινόμενο αυτό κι έφεραν στη δημοσιότητα αποτελέσματα μέσα απ’ το επιστημονικό περιοδικό Scientific Report. Εκεί όπου το άγγιγμα συνάντησε τον πόνο κι όλα έγιναν πιο ανώδυνα. Εκεί όπου η σωματική εγγύτητα από μόνη της, ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι, οδήγησε στο φυσιολογικό συντονισμό τους. Κι αν ο σωματικός πόνος τους απομάκρυνε για λίγο, ένα άγγιγμα με την πρώτη ευκαιρία, ήταν αρκετό για να τον μειώσει αισθητά.

Αν κι η μελέτη αφορούσε ζευγάρια μέσα από μακροχρόνιες σχέσεις, σε μια μίμηση της διαδικασίας του τοκετού, το αποτέλεσμα ήτανε ξεκάθαρο. Η ενίσχυση της αντίληψης ότι το άγγιγμα μπορεί να απαλύνει τον πόνο, έχει αποδείξεις. Επομένως, δε μένει παρά να το δοκιμάσεις κι εσύ. Και τα συμπεράσματα δικά σου.

Ακούμπα λοιπόν και ακούμπα λίγο παραπάνω. Πάρε ένα χτύπο της καρδιάς σου και μια αναπνοή απ΄ τα πνευμόνια σου και χάρισε τον μέσα απ’ το άγγιγμά σου. Αν και δύσκολοι καιροί για τέτοια πράγματα, τουλάχιστον, θα μοιραστείς τον πόνο μ’ αυτόν που πραγματικά αγαπάς.

Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου