Ωραία η αιωνιότητα όταν την υπόσχεσαι, δελεαστική. Τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα αγγίγματα, όλα τόσο θελκτικά. Μέχρι να έρθει το «ναι μεν αλλά» για ν’ αναιρέσει όλα τα προηγούμενα. Για να’ ρθει εκείνος ο χωρισμός που μπορεί να τον φανταζόσουν αλλά θα ευχόσουν, ιδανικά, να κολλήσει ταυτόσημα με τον τρόπο που αγάπησες.

Δυστυχώς όμως, οι ερωτικές σχέσεις, έρχονται αντιμέτωπες και μ’ εκείνο τον επίλογο που δεν τελειώνει με ευχαριστίες κι εγκάρδιες αγκαλιές του «εύχομαι να είσαι καλά». Έρχονται αντιμέτωπες μ’ ένα θυμό που εξακολουθεί να δίνει από ένα πρώην αίσθημα. Έρχονται αντιμέτωπες μ’ ένα στοματάκι -ή και περισσότερα- που θέλει να βγάλει τον πόνο του. Θέλει να μοιραστεί το κλάμα του, την απογοήτευσή του και να βρει μία συναισθηματική παρηγοριά, κυρίως, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.

Είναι γεγονός ότι ένα χωρισμός από μόνος του είναι μία δύσκολη κατάσταση. Πρέπει να βρεις εκείνο τον τρόπο να μετακινηθείς απ’ το «εμείς» πίσω στο «εγώ». Να ξεμπλέξεις τη ζωή σου και να θεραπεύσεις, ό, τι χρειάζεται, για να μπορέσεις να κοιτάξεις το μέλλον. Τι συμβαίνει όταν το τέλος μίας σχέσης έρχεται να χρεωθεί μ’ έναν αδυσώπητο κι άλυτο θυμό; Τι γίνεται όταν το ερωτικό παρελθόν σου, αντί να χαιρετίζει χαριτωμένα μπροστά σ’ αυτά που ζήσατε καθώς προχωρά, επιτρέπει σ’ αυτόν τον θυμό να τροφοδοτήσει μία κακή συμπεριφορά που μπορεί να σε βλάψει;

Κι εκεί κάνουν την εμφάνισή τους μερικές πληροφορίες. Ξεκινούν εκείνα τα πραγματάκια που σχετίζονται με τα προσωπικά δεδομένα σου. Μπαίνει στη μέση και η παραμόρφωση της αλήθειας κι όλο το θέμα γίνεται ακόμα πιο πικάντικο. Κουτσομπολιό γύρω απ’ ένα ιδιωτικό λάθος, βίντεο, σχόλιο, παράπονο απ’ όταν ήσασταν μαζί και να’ σου η διάδοση της φήμης. Και πίσω απ’ όλο αυτό ένας πρώην ή ένα μέσο που χρησιμοποίησε για να τροφοδοτήσει την κάθε πληροφορία του.

Εκδικητικό. Αλλά η εκδίκηση, φημίζεται για τη νοστιμιά της ως κρύο πιάτο. Όπως κρύα είναι και όλη αυτή η αρνητική εκστρατεία που μπορεί να ξεκινήσει ο ένας απέναντι στον άλλο. Το θέμα είναι να μπορείς να το προλάβεις ή στην τελική, να το διαχειριστείς. Άλλωστε ο θυμός δεν μπορείς να ξέρεις πού ή σε ποιον μπορεί να φτάσει. Κι αυτό ε συνθήκες 2020 μπορεί να ξεκινήσει απ’ τον κυβερνοχώρο και να γίνει viral μέσα σε λίγα λεπτά.

Κι αν η ακεραιότητα ή αυτοεκτίμησή σου, αισθάνεσαι ότι χτυπάνε κόκκινο, πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου κι όχι να συνεχίσεις ένα γαϊτανάκι -ποιος θα πληγώσει ποιον-. Το να σε υποτιμά κάποιος σε γνωστούς και φίλους, σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να βάλεις μερικά όρια στη θέση τους και προπάντων, σημαίνει ότι είναι οριακά αφελές να μπεις στην ίδια λούπα όσο δελεαστικό κι αν μοιάζει. Δε θέλεις ν’ ακούσεις και το θέμα τελειώνει εκεί. Κι όχι, η σιωπή δεν είναι χρυσός, σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά η αντανάκλαση, αυτού του χρυσού δεν έχει σχέση μ’ εσένα γιατί είναι θολή. Δύσκολο, αλλά απλά τα πράγματα.

Για να ‘ρθει στη μέση και η ανατροφοδότηση. Να ‘ρθει στη μέση η προσπάθεια να εξηγήσεις ή να δικαιολογήσεις. Να ‘ρθει στη μέση η προσπάθειά σου να προσεγγίσεις μία κατάσταση αλλά στο τέλος να σε βρίσκει, ουσιαστικά να επικυρώνεις, μία πληροφορία. Για να ‘ρθει στη μέση κι ένα προσωπικό υλικό, που έπρεπε να διατηρηθεί ιδιωτικό, αλλά κυκλοφόρησε άκομψα. Απλά αναγνώρισε το λάθος σου και μοιράσου τη λύπη σου. Και το πάθημα θα γίνει μάθημα μέσα σ’ ένα λεπτό και παράδειγμα για κάποιους.

Ο σεβασμός και η ακεραιότητα είναι προτέρημα, πόσο μάλλον απέναντι στο πρόσωπο που μοιράστηκες το κρεβάτι και την καρδιά σου. Φρόντισε να’ ναι δικό σου. Κι όσα αρνητικά πράγματα κι αν διαιωνίζονται γύρω απ’ το όνομα σου, η αφήγηση της ζωής είναι δικό σου θέμα.

Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου