Τις αρχές λατρεύουμε να τις μισούμε κι όσο τις ονειρευόμαστε, αλλά τόσο -κάποιες φορές- μοιάζουν εφιαλτικές. Ένα νέο ξεκίνημα, όσο ιδανικό κι αν ακούγεται θεωρητικά, όλοι ξέρουμε πολύ καλά πόσο τρομακτικό είναι στη βάση του. Ο λόγος ένας κι απλός: δεν ξέρεις ποτέ τι θα συναντήσεις επακριβώς όταν θα ανοίξεις αυτή την καινούρια πόρτα που βρίσκεται μπροστά σου.
Τις περισσότερες φορές τα νέα ξεκινήματα συμβαίνουν από επιτακτική ανάγκη, που δεν μπορείς να την αποφύγεις πια κι ακόμα κι εσύ ο ίδιος έχεις κουραστεί με το μοτίβο που ακολουθεί η ζωή σου. Όταν τίποτα δεν έχει χρώμα πια και ψάχνεις να βρεις πού έχεις κρύψει τις μπογιές σου, όταν πραγματικά δεν πάει άλλο. Τότε ξέρεις πως πρέπει κάτι να αλλάξει κι αυτό είναι οι συνήθειές σου. Αυτός ο φαύλος κύκλος που υιοθέτησες και που προσφέρει σιγουριά αλλά ρουφάει τη ζωντάνια, τη δημιουργικότητα, την ελευθερία κινήσεων από μέσα σου.
Έτσι, ξέρεις πως ήρθε η ώρα για κάτι νέο. Καινούρια τοπία, άνθρωποι, καινούριος ίσως εαυτός. Ριζικές αλλαγές, εκείνες που όντως μετατρέπουν, αναδιαμορφώνουν, ανατρέπουν, φέρνουν τούμπα με δυο λόγια τα δεδομένα σου. Μα είναι ρίσκο, θα σκεφτείς κι αν δεν πετύχει κι αντί για χρώματα πίσω από την κουρτίνα κρύβεται το μαύρο, καλύτερα δεν είναι να μείνεις στο γκρι; Ο φόβος θα σκάσει μύτη πάνω από μια φορές όταν πας να βγεις εκτός από αυτά που έχεις συνηθίσει και με ένα παρανοϊκό τρόπο θα σου προσφέρει μια ασφάλεια. Γιατί αυτόν τον φόβο τον ξέρεις, τον έχεις μάθει, τον έχεις αγαπήσει, ξέρεις τι να περιμένεις, έχεις χαμηλά το κεφάλι, παίζεις με ηρεμία το παιχνίδι και πας αργά και σταθερά. Κι έτσι, μέσα στα πλαίσια του γνωστού που σού χαρίζει δε θες να τον βγάλεις από τη ζωή σου.
Είναι πολύ σημαντικό να μην αφήσεις την ασφάλεια να υπερβεί την προσπάθειά σου για το καινούριο. Ο φόβος υπήρξε στη ζωή σου για πολύ καιρό, σαν να είστε σε σχέση, μα είναι πια ώρα να χωρίσεις και να μάθεις ξανά τον εαυτό σου από την αρχή και να είσαι σίγουρος πως θα βρεις κομμάτια του να αγαπήσεις κι ας τα είχες ξεχάσει. Πώς να το κάνεις αυτό; Πράξε. Μην αναβάλλεις. Πάρε γρήγορες αποφάσεις και πέρνα κατευθείαν στην εφαρμογή τους. Κάνε λάθη, ο πρώτος θα είσαι ή ο τελευταίος; Πήγαινε σούπερ μάρκετ και μην πάρεις όσα παίρνεις πάντα, παράγγειλε άλλη γεύση παγωτό, ξεκίνα ζούμπα και παραδοσιακούς χορούς, πάρε κεριά με άρωμα λεβάντα αντί για βανίλια, άκου τη μουσική που ακούει το μικρό σου αδερφάκι που μέχρι χθες σνόμπαρες. Δες ντοκιμαντέρ, κοιμήσου αργά και ξύπνα νωρίς, κοιμήσου στο μέσα δωμάτιο, άλλαξε όλα τα έπιπλα θέση, κάνε μια αλλαγή πάνω σου, παίξε ένα άθλημα που δε θα δοκίμαζες ποτέ, στείλε εκείνο το μήνυμα, άλλαξε αριθμό, πέτα το ημερολόγιό σου και ξεκίνα ένα καινούριο. Επίλεξε μικρές αλλαγές και θα έρθουν και οι μεγαλύτερες.
Αυτό είναι η νέα αρχή λοιπόν, ένας τρόπος να σε αγαπήσεις περισσότερο, μια καινούρια περιπέτεια, ένα ταξίδι που σου χρωστάς καιρό τώρα και να, που έφτασε η ώρα να το κάνεις. Είναι όσα θα θυμάσαι και θα σου φέρνουν ένα χαμόγελο όταν με τη σειρά τους γίνουν αναμνήσεις, όχι οι μέρες εκείνες που δεν ξεχώριζες αν ήταν Δευτέρα ή Σάββατο, γιατί όλες κουβαλούσαν εκείνο το γκρι.
Δικαιολογίες θα βρεις πολλές, σίγουρα, για να μην τολμήσεις, μα σκέψου πως έχεις κουραστεί καιρό τώρα που κάθεσαι στον πάγκο και βλέπεις τον αγώνα να παίζεται ενώ εσύ περιμένεις να μπεις. Ήρθε η ώρα να παίξεις κι εσύ, να σκοράρεις, να κάνεις φάουλ, να χάσεις το ημίχρονο, ίσως, μα σκέψου πως μπορείς να γυρίσεις το σκορ υπέρ σου μόνο αν δοκιμάσεις. Διαφορετικά, τσάμπα φοράς τη στολή του παίχτη γιατί είσαι απλώς θεατής στον ίδιο σου τον αγώνα. Κρίμα δεν είναι;
Συντάκτης: Άννα Αντωνίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
