Συνήθως κάποια κεφάλαια στη ζωή μας τα αντιμετωπίζουμε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Αν βρεθείς σε παρέες και συζητάνε περί έρωτα και καριέρας θ’ ακούσεις να λένε ότι διαφέρουν μεταξύ τους και οφείλουν να διαχωρίζονται στα μέγιστα. Δε διαφωνούμε καθώς είναι δύο διαφορετικοί τομείς, δύο ξεχωριστές πτυχές στη ζωή μας.

Και τα δύο όμως έχουν ένα κοινό, θέλουν προσπάθεια. Για να φτάσεις στα ύψη την καριέρα σου, τα δίνεις όλα, θέλει μεγάλη επιμονή και στοχοπροσήλωση. Το ίδιο και ο έρωτας, τα δίνεις όλα και προσπαθείς με όλο σου το είναι.

Εντούτοις γιατί τείνουμε εμείς οι άνθρωποι να κρατούμε αντίκρυ τον έρωτα από την καριέρα κι αντίστροφα; Σε σημείο που πολλές φορές να παίρνουμε σκληρές αποφάσεις να αφήνουμε το ένα για χάρη του άλλου; Γιατί γινόμαστε τόσο σκληροί με τους ίδιους τους εαυτούς μας κι αφήνουμε τον έρωτα ή την καριέρα μας πίσω, ή χειρότερα, έξω από τη ζωή μας; Δεν μπορούν να συμβιώσουν ειρηνικά;

Γιατί αυτή η κολλημένη ιδέα ότι ο άνθρωπος που γουστάρεις όσο τίποτα άλλο στον κόσμο θα σε πάει πολύ πίσω ή βρίσκεις δικαιολογίες ότι προηγείται η καριέρα σου με μότο και ποίημα το: «Ο έρωτας δεν είναι μέσα στα σχέδιά μου»; Τον έρωτα δεν τον προγραμματίζεις. Δεν είμαστε άψυχες μηχανές να βάζουμε τον εαυτό μας σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο να ερωτευθεί. Δε λες στον έρωτα πως έχεις ένα κενό 1-10 Αυγούστου κι αν θέλει να περάσει να τα πείτε.

Κι αν πιστεύεις πως δεν ταιριάζουν μεταξύ τους μήπως είναι καιρός να αναθεωρήσεις; Υπάρχουν πολλά παραδείγματα εκεί έξω που αποδεικνύουν το αντίθετο, που αν ρωτήσεις αυτούς τους ερωτευμένους ανθρώπους και συνάμα παθιασμένους με τη δουλειά τους θα σου απαντήσουν ότι όχι μόνο κατάφεραν να εναρμονίσουν και τα δύο μαζί αλλά να τα καλλιεργήσουν σε βάθος χρόνου και τους βλέπεις να λάμπουν από ευτυχία.

Θα υπάρξουν σίγουρα φορές που τα επαγγελματικά σου θα σου απορροφούν περισσότερο χρόνο κι ενέργεια αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Ο έρωτάς σου θα αντιληφθεί ότι πιέζεσαι στη δουλειά και θα το σεβαστεί. Θα κατανοήσει την κατάστασή σου, ότι δηλαδή ζορίζεσαι και θα παραμείνει δίπλα σου. Αν όχι, τότε δεν είναι ο άνθρωπός σου, μη βγάζεις κανόνες ότι έτσι πάει παντού, γιατί αλήθεια δεν ισχύει.

Κι όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν στη δουλειά σου, η συμβουλή ή η αγκαλιά του συντρόφου σου θα είναι ο παράδεισός σου, η όασή σου.  Μια ώρα χωρίς περισπασμούς με τη δουλειά και το κινητό στο αθόρυβο μπορούν να σου δώσουν δύναμη να γίνεις ακόμα πιο δημιουργικός, να αποκτήσεις το θάρρος που ξέχασες να έχεις σήμερα, να θυμηθείς πως η δουλειά σου και τα λάθη σου σ’ αυτήν δεν ορίζουν το ποιόν σου εξ ολοκλήρου.

Ένα είναι σίγουρο, ότι ο έρωτας και η καριέρα μπορούν να συγκατοικήσουν στο ίδιο διαμέρισμα χωρίς να γίνουν μαλλιά κουβάρια. Προκαταλήψεις ότι δεν πάνε μαζί μπορεί να είναι μοιραίες για σένα και την ευτυχία σου. Άσε που, ακόμα και κανόνας να είναι, είναι ωραίο να τους σπάμε πού και πού, ειδικά εκείνους που δε μας αφήνουν να ζήσουμε πιο απλά μα και πιο όμορφα. Θυμήσου, δε χρειάζεται όλα να είναι δύσκολα.

 

Συντάκτης: Λουκία Κουμπαρή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου