Τι εξήντα, τι εβδομήντα, τι ογδόντα!

Η συντροφικότητα και ο έρωτας μας απασχολούν καθημερινά, καθώς επιζητούμε τον άνθρωπό μας, το πρόσωπο που θέλουμε να είναι δίπλα μας. Ωστόσο, ο έρωτας στην ώριμη ηλικία του ανθρώπου είναι ένα θέμα πολυδιάστατο που συναντά γενικά αντικρουόμενες απόψεις από αρκετούς.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τυχαίνει να περπατάμε στο δρόμο και να βλέπουμε ζευγάρια ηλικιωμένων πιο ερωτευμένα κι από εμάς. Μας φαίνεται παράξενο χαζεύοντας αρκετή ώρα την εικόνα αυτή. Μένει στο μυαλό μας ως κάτι ασυνήθιστο, περίεργο, κάτι το οποίο σπάνια συναντάμε. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχει η ένδειξη της χαράς και της έκπληξής μας. Αναρωτιόμαστε πώς τα καταφέρνουν και κρατούν τόσα χρόνια τον έρωτά τους αναμμένο. Μήπως, όμως, είναι ένας δεύτερος έρωτας που περνά από τη ζωή τους;

Υπάρχουν άνθρωποι που χώρισαν μεγάλοι, έχασαν τον άνθρωπό τους  ή ακόμη και που δεν είχαν ποτέ τους μια συντροφιά. Την κατάλληλη στιγμή βρήκαν ένα πρόσωπο με το οποίο κι επιθυμούν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους. Έχουν σαφώς το δικαίωμα να μην αποσυρθούν από την αναζήτηση της αγάπης αλλά και της σεξουαλικής τους ζωής. Δεν έχουν σημασία τα χρόνια και δεν πρέπει να υφίσταται το γεγονός πως δεν έχουν επιλογή για ενεργή ερωτική ζωή μετά από έναν χωρισμό. Πολλοί πιστεύουν ότι ο ηλικιωμένος πρέπει να αποσύρεται από τη ζωή, να κάνει τόπο στα νιάτα. Είναι μάλλον οι ίδιοι που λησμονούν ότι κι εκείνοι θα υπάρξουν στο μέλλον ηλικιωμένοι. Άλλοι ταυτίζουν τα γηρατειά με τις αρρώστιες και την ανημποριά. Είναι, όμως, όλοι οι ηλικιωμένοι άρρωστοι κι ανήμποροι;

Το να ερωτευτεί ένα άτομο τρίτης ηλικίας, αν μη τι άλλο, φανερώνει συναισθηματική εγρήγορση, ικανότητα να αισθάνεται κανείς, να αγαπά, να νιώθει και να μοιράζεται τρυφερότητα. Ίσως, ο τρόπος που γίνονται όλα αυτά να είναι διαφορετικός από άλλοτε, να μη θυμίζει την εφηβεία, αλλά σίγουρα είναι χαριτωμένος και πρωτότυπος. Όπως όλοι ερωτευόμαστε και το αναζητάμε, έτσι και οι μεγαλύτεροί μας έχουν το ίδιο δικαίωμα. Δεν τελειώνει ο έρωτας, μα ούτε και οι άνθρωποι αυτοί.

Η κοινωνία οφείλει να αποδεχτεί την επιλογή των γύρων μας να ζουν τη κάθε τους στιγμή όπως και με όποιον επιθυμούν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Ένας χωρισμός δε φέρνει το τέλος του κόσμου και το δικό μας. Φυσικά στην απώλεια του ατόμου που βρισκόταν πλάι τους επί πολλά έτη, παίρνουν το χρόνο που χρειάζονται για να το αποδεχτούν κι ύστερα αναζητούν πάλι την αγάπη. Η μοναχικότητα δεν αξίζει σε κανέναν και είναι κύριος παράγοντας γα να πέσει ψυχολογικά και το άτομο που έχει μείνει πίσω στη ζωή. Σκοπός του καθένα είναι να ζήσει όπως επιθυμεί χωρίς περιορισμούς και κανόνες.

Πιθανότατα οι περισσότεροι να πιστεύουν πως στην ηλικία αυτή πρέπει να σταματούν τα παιχνίδια του έρωτα και του φλερτ, γιατί θεωρούν ότι δεν αρμόζουν για την ηλικία τους. Για ποιο λόγο πρέπει να υπακούσουν στις επιλογές άλλων; Το χρωστούν στον εαυτό τους να επιλέξουν τον τρόπο που θα κυλήσουν τα συγκεκριμένα χρόνια. Άλλωστε, πότε θα τους δοθεί ξανά η ευκαιρία για έναν ακόμη έρωτα;Έχουν ανάγκη να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, να αφιερώνουν χρόνο σ’ ένα άτομο και να νιώθουν σημαντικοί για κάποιον. Συνεπώς, ξεχνούν υπαρξιακά θέματα που τυχόν τους απασχολούν, καθώς και σταματούν να προσεγγίζουν το φόβο του θανάτου ή της αρρώστιας. Όλα αυτά αποτελούν και την κύρια προϋπόθεση της ευτυχίας τους.

Τα άτομα της τρίτης ηλικίας έχουν το ίδιο δικαίωμα στον έρωτα και τη συντροφικότητα με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ως κοινωνία οφείλουμε να δείξουμε ευαισθησία, σεβασμό και κατανόηση αφήνοντας αυτά τα άτομα να ευχαριστηθούν τη ζωή, όπως ακριβώς επιθυμούν, δίχως τις στερεοτυπικές αντιλήψεις του κόσμου. Είναι άδικο να ταυτίζουμε την τρίτη ηλικία με την ταλαιπωρία, την αρρώστια και την παραίτησή τους από τη συνέχεια της ζωής. Άλλωστε μετά τα εξήντα, φήμες λένε πως ξανανιώνεις στον έρωτα. Γιατί όχι, θα πω εγώ.