Αν δεν βάλεις αλατοπίπερο στο φαγητό λένε, δεν νοστιμίζει.
Αλλά αν το έχεις στη φωτιά για πάντα και όλο προσθέτεις νερό θα χάσει τη γεύση του. Και ακόμα και αν προσθέτεις που και που λίγο αλατοπίπερο, θα είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να επιτευχθεί η σωστή αναλογία. Ή πολύ αλμυρό θα γίνει ή άνοστο. Ή νερουλό ή στεγνό. Ή μπορεί ακόμα και να καεί.
Έτσι και με τις σχέσεις. Στην αρχή είναι νοστιμότατες.
Είναι άλλωστε κάτι καινούριο. Κάθε φρέσκια σχέση αφήνει μια γεύση πρωτόγνωρη. Κι ενθουσιάζεται ο αισθηματικός μας ουρανίσκος και γίνεται έκρηξη στο μέσα μας. Και φουντώνουμε και καψώνουμε και επέρχεται ο έρως. Και μας παίρνει και μας σηκώνει.
Μας ξεμαλλιάζει και μας ξεμυαλίζει.
Κολλάμε λοιπόν με το νεοαποκτηθέν ερωτευμενάκι μας, γινόμαστε σιαμαίοι, μπλέκουμε τις ζωές μας, κάνουμε ολοένα και περισσότερα πράγματα μαζί. Εκδρομές, βόλτες, καφεδάκια, βολτίτσες, unlimited σεξ, σε καθημερινή πολλές φορές βάση.
Όλοι το ξέρουν άλλωστε πως όταν είσαι ερωτευμένος βρίσκεις χρόνο ακόμα και αν πρέπει να προσθέσεις ώρες στην ημέρα.
Καθώς περνάει ο καιρός όμως και η σχέση προχωράει, η συνήθεια και η ρουτίνα κλέβουν χρόνο και καταλαμβάνουν χώρο. Τρυπώνουν στις ευαίσθητες γωνιές της σχέσης και αφήνουν τα κατάλοιπα τους.
Και ξαφνικά δεν έχεις όρεξη απόψε να βγεις το βράδυ γιατί δούλευες όλη μέρα και το ταίρι σου δεν έχει όρεξη για σεξουαλικές περιπτύξεις, γιατί έχει να ξυπνήσει νωρίς το πρωί και αγχώνεται που πρέπει να πάει στην τράπεζα να πληρώσει δάνειο και ΕΝΦΙΑ.
Και αν αυτό γίνει μια φορά θα γίνει και δεύτερη και τρίτη κ.ο.κ.
Και κοινώς οι ζωές μπλέκονται. Το ζευγάρι περνάει πολλά βράδια μαζί και κάποια στιγμή τα ρούχα του ενός θα έχουν μετακομίσει λίγα λίγα στο σπίτι του άλλου. Σύντομα θα έχει ο καθένας τη δική του μεριά στο κρεβάτι. Και η ζωή θα κυλά πια σε ένα ρυθμό τυπικό και συνηθισμένο.
Το άγχος -αυτή η σύγχρονη μάστιγα- και η κούραση θα κλέψουν πολύ από την ενέργεια που στην αρχή έδιναν ο ένας στον άλλο. Τότε που δε νοιάζονταν για το πρωινό ξύπνημα και τη δύσκολη μέρα που είχαν.
Οι υποχρεώσεις θα φέρουν γκρίνια. Η γκρίνια θα μειώσει κάπως τη συχνότητα και ίσως και την ποιότητα του σεξ. Η έλλειψη σεξ, θα φέρει φυσικά περισσότερη γκρίνια. Και όταν αυτό το αντιληφθούν και το παραδεχτούν επιτέλους οι εμπλεκόμενοι, θα κάνουν τη γνωστή κουβέντα- αφού ίσως καυγαδίσουν λιγάκι- και θα αποφασίσουν να πάνε κάπου έξω, για ένα ρομαντικό δείπνο ή ένα ταξιδάκι για να ανανεωθούν και να φουντώσουν τη φλόγα τους που έχει αρχίσει να τρεμοπαίζει.
Δεν φτάνει όμως ένα κούτσουρο για να κρατήσει το τζάκι αναμμένο για πάντα, ούτε ένα καρβουνάκι για να ρουφάει ο ναργιλές. Θέλουν συνέχεια ανεφοδιασμό. Και αυτό είναι φύσει αδύνατο σε μια σχέση, λόγω των λοιπών παραγόντων που προαναφέρθηκαν.
Δυο ώρες σε μια καφετέρια, ένα γεύμα για δυο, ένα διήμερο στο Πήλιο, ένα σινεμά μια στο τόσο δεν είναι αρκετά για να παραμείνει ο έρωτας αλώβητος και να κρατηθεί η κάψα ενεργή.
Θα καλμάρουν θέλουμε δε θέλουμε. Και κάποια στιγμή δε θα θυμόμαστε πια τις πεταλούδες στο στομάχι και την ανησυχία μας μην μας δει ο άλλος απεριποίητους και αχτένιστους.
Θα καθόμαστε μαζί στον καναπέ, με την τρύπια κάλτσα ο ένας και την ντεκαυλέ πυτζάμα η άλλη και θα παρακολουθούμε σαπουνόπερες αγκαλιά με μια γαβάθα ποπ κορν.
Γι’ αυτό μην ξεγελιέστε και απατάσθε πως όπως νιώθετε στην αρχή για κάποιον, έτσι θα νιώθετε και στη συνέχεια. Μπορεί τη θέση του έρωτα να την πάρει η αγάπη, το ενδιαφέρον, η συντροφικότητα και να τον αναβιώνετε καμιά φορά όταν έχετε επέτειο, έτσι – σαν επιμνημόσυνη δέηση. Οι πεταλουδίτσες σας όμως, θα ψοφήσουν μόλις έρθει ο χειμώνας.
Συντάκτης: Μαριάννα Κουρούπη
