Είναι γνωστή η έκφραση: ο χαρακτήρας φαίνεται στο ποτό και στα χαρτιά. Οπότε, αν θες να γνωρίσεις έναν άνθρωπο πραγματικά, πιες μαζί του. Αυτή η άτιμη η αιθυλική αλκοόλη έχει έναν μαγικό τρόπο να ξεκουμπώνει χαρακτήρες, να σπάει τα φρένα και να ρίχνει φώτα σε σκοτεινά σοκάκια της προσωπικότητας. Ό,τι προσπαθεί να κρύψει η φωνή, το φωνάζει το ποτήρι.
Το αλκοόλ έχει εδώ και αιώνες λειτουργήσει ως κοινωνικό εργαλείο, βοηθώντας τους ανθρώπους να ανοίξουν, να χαλαρώσουν και να μοιραστούν στιγμές. Σε πολλές κουλτούρες, το ποτό συνοδεύει συναντήσεις, γιορτές και συζητήσεις, δημιουργώντας ένα κοινό σημείο επαφής. Μέσω αυτής της κοινής εμπειρίας, οι άνθρωποι αισθάνονται πιο άνετα και πιο ειλικρινείς, γεγονός που μπορεί να διευκολύνει την ανάπτυξη εμπιστοσύνης και βαθύτερης επικοινωνίας. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, στην πιο χαλαρή ατμόσφαιρα, οι αμυντικοί μηχανισμοί πέφτουν και οι προθέσεις ξεδιπλώνονται.
Επιπλέον, ένα ποτηράκι κρασί έχει έναν μαγικό τρόπο να σπάει τον πάγο. Πριν το καταλάβεις, θα βρεθείς να μοιράζεσαι ιστορίες για τις αποτυχημένες προσπάθειες να πιάσεις δίσκο στην πρώτη σου σεζόν, ή το πώς η ζωή σου άλλαξε μετά από ένα τσίπουρο και μια καλή κουβέντα. Γιατί, τελικά, η ουσία είναι ότι η καλύτερη γνωριμία γίνεται όταν αφήνεις τον εαυτό σου να αφεθεί, και αυτό συχνά συμβαίνει κάτω από μια καλή δόση αλκοόλ.
Η ιδέα ότι το ποτό μπορεί να βοηθήσει στη γνωριμία με κάποιον έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές πτυχές. Από τη μια πλευρά, μπορεί να αποκαλύψει πλευρές του χαρακτήρα που δε φαίνονται στην καθημερινή αλληλεπίδραση, όπως η ευθυμία, η ειλικρίνεια ή ακόμη και η αδυναμία. Από την άλλη, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις και προβλήματα, κάνοντας την εμπειρία λιγότερο αυθεντική και περισσότερο επιφανειακή. Αλλά –κι εδώ βάζω κόκκινο φλας– αν το ποτό βγάζει τέρατα, μη ρίχνεις την ευθύνη στο ποτήρι. Ρίξ’ την εκεί που πρέπει: στον άνθρωπο που έτσι ήταν εξαρχής, και απλώς δεν τον είχες δει κάτω απ’ αυτό το φως.
Οι άνθρωποι, όταν πίνουν, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες.
Σε εκείνους που χαμογελούν ακόμη πιο πλατιά και περισσότερο, που αγαπούν όλο τον κόσμο και όταν πίνουν βγαίνει ο γλυκός και ευαίσθητος εαυτός τους, χωρίς ενοχές και φόβο για την έκφραση των συναισθημάτων τους. Κι αυτό βγαίνει γιατί αυτό είναι. Ό,τι υπάρχει μέσα τους εκδηλώνεται πιο εύκολα. Η κρυμμένη ευαισθησία αποκαλύπτεται, η ντροπή υποχωρεί.
Είναι κι εκείνοι, όμως, που το ποτό βγάζει τα σκοτάδια τους. Γίνονται εριστικοί, θυμούνται όλα τα απωθημένα τους, ψάχνονται για καβγά και χαλάνε την παρέα. Η δεύτερη αυτή κατηγορία δεν έχει δικαιολογία “έτσι φέρθηκα γιατί ήπια” — αυτό είναι απλά. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει «δεν ήξερα τι έκανα, είχα πιει». Κι όμως, το ποτό δε σου εμφυτεύει νέα προσωπικότητα. Σου λύνει τη γλώσσα. Σου ξεκλειδώνει τα απωθημένα. Σε δείχνει.
Αν είσαι μαζί με κάποιον που γίνεται άλλος με το ποτό – πιο κακός, πιο απότομος, πιο βίαιος – δεν είναι “το αλκοόλ” το πρόβλημα. Είναι αυτός. Ακόμα και σε ιστορίες κακοποίησης, πολλές φορές ακούγεται η δικαιολογία «είχε πιει». Όχι. Είχε ήδη μέσα του τον θυμό, την επιθετικότητα. Το ποτό απλά πάτησε το κουμπί.
Το ποτό μπορεί να είναι ένας τρόπος να σπάσει ο πάγος και να δημιουργηθούν ευκαιρίες για πιο βαθιές συζητήσεις, αλλά δεν πρέπει να αποτελεί το μοναδικό μέσο. Η αυθεντική γνωριμία βασίζεται στην ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη και το αμοιβαίο ενδιαφέρον. Αν, λοιπόν, θέλεις να γνωρίσεις πραγματικά κάποιον, μπορεί να είναι χρήσιμο να μοιραστείς μαζί του μια στιγμή —με ή χωρίς ποτό— που θα δημιουργήσει τις βάσεις για μια αυθεντική σχέση. Μια στιγμή που θα εκτεθείτε και θα αφήσετε να σας εκθέσουν.
Σημείωση: Το παρόν άρθρο δεν προσκαλεί ούτε προάγει την υπερβολική και χωρίς ασφάλεια κατανάλωση αλκοόλ. Μην πίνετε κι οδηγείτε. Μην πίνετε αν είστε κάτω από 18 ετών. Μην πίνετε για να χαλαρώσετε. Η ζωή δεν είναι το αλκοόλ και ποτέ δε θα είναι.
Συντάκτης: Χριστίνα Ευτυχίδου
