Ο χωρισμός θέλει μαεστρία

«Μωρό μου, bye, άλλο η καρδιά μου δε σε πάει, τώρα έναν άλλον αγαπάει» και ούτω καθεξής, μας έλεγε η Κοκκίνου. Βρε κυρία Έλλη μας, κρίμα δεν είναι κι αυτός ο άνθρωπος να του το σερβίρουμε τόσο απότομα το αντίο; Να μην του το φέρουμε λίγο πιο ομαλά; Πρέπει σώνει και καλά να τον ρίξουμε τον άλλον στα πατώματα; Ε, όχι δα! Λίγη ενσυναίσθηση, ρε παιδιά!

Λοιπόν, αγαπημένοι χωρισμένοι to be, το τέλος ζητάει μαεστρία και διπλωματία. Δε θέλει κόπο αλλά τρόπο. Και για να αρχίσουμε από κάπου, ας ξεκινήσουμε απ’ τα απαγορευμένα. Κάτι «Θέλω να μείνω για λίγο μόνος να σκεφτώ» ή το άλλο το κλασικό «Δε φταις εσύ αλλά εγώ!», μαζί με το κορυφαίο «Σου αξίζει κάτι καλύτερο» (εδώ γελάει κόσμος, να ξέρετε) διαγράφονται απ’ τη λίστα.

Ο χωρισμός είναι τέχνη. Χρειάζεται τεχνική και συναίσθημα για να γλυτώσεις το δράμα. Δεν αφήνεις περιθώρια, κενά, μήτε απορίες κι ελπίδες στον άλλον. Πώς, λοιπόν, ρίχνεις αυλαία αν είσαι εσύ αυτός που θέλει να βάλει την τελεία αλλά παράλληλα να μη βγει κι ο μαλάκας της υπόθεσης, ούτε να πονέσει (πολύ) τον άλλο; Πάρε χαρτί και μολύβι ή έστω κάνε screenshot. Ξεκινάμε!

Νούμερο 1 και πιο σημαντικό: Αν αυτή η σχέση μετρούσε από εξάμηνο και πάνω, το μήνυμα, το email, το chat ή οτιδήποτε υπάρχει σε γραπτό λόγο καλό θα ήταν (για να μην πούμε επιβάλλεται) να μην περνάει καν απ’ το μυαλό σου σαν τρόπος χωρισμού. Το πιο τίμιο και πρέπον είναι ο χωρισμός να ανακοινωθεί κατά πρόσωπο. Δε χωράνε εδώ δειλίες και ντροπές, είναι χαρακτηριστικό στοιχειώδους σεβασμού στο ό,τι ζήσατε. Επομένως μηνυματάκια, τηλεφωνάκια και λοιπές δειλίες, αλλού!

Νούμερο 2: Δεν υπάρχει σωστός χρόνος να χωρίσεις. Όταν το νιώσεις κι είσαι σίγουρος, το κάνεις, αλλά αν ο μέχρι τώρα σύντροφός σου είναι στα σκοτάδια του, γιατί έχασε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, γιατί τον απέλυσαν απ’ τη δουλειά, ή για οποιονδήποτε εξίσου σημαντικό λόγο που τον καθιστά ψυχολογικά ράκος, σεβάσου. Κάνε λίγες μέρες υπομονή να ελαφρύνει το κλίμα και μετά ξεφούρνισέ το. Όταν κάποιος είναι ήδη σε μια στενάχωρη κι επίπονη περίοδο, δεν πας να τον τσακίσεις. Επομένως, αφού ισχυρίζεσαι πως κάποτε τον αγάπησες, κάνε του τη χάρη και μην τον βγάλεις knock-out.

Νούμερο 3: Ξεκάθαροι λόγοι. Μάλιστα, κυρίες και κύριοι. Αυτό κι αν είναι σημαντικό. Όταν είσαι ξεκάθαρος με τον άλλον και του παραθέτεις ανοιχτά τους λόγους για τους οποίους το πράγμα δεν πάει άλλο, τότε γλυτώνεις το δράμα, κάπως τον βάζεις στη θέση του και σίγουρα δεν τον αφήνεις με ερωτηματικά κι ελπίδες σε περίπτωση που αλλάξεις γνώμη. Όταν είσαι ειλικρινής και τεκμηριώνεις αυτή σου την απόφαση, ίσως να τον πληγώσεις λίγο λιγότερο. Κάνε την αυτοκριτική σου, ξεκαθάρισε πως δεν είσαι πρόθυμος να διορθώσεις τα δικά σου κακώς κείμενα, κάνε κριτική και στον άλλο δηλώνοντας πως δεν είσαι πρόθυμος να ανεχτείς άλλα και πριν κλείσεις οριστικά την πόρτα, δώσε του τα «πώς», τα «γιατί» και τα «επειδή», που θα καθαρίσουν το τοπίο από αμφιβολίες.

Νούμερο 4: Σεβάσου. Αυτό. Μπορεί να νιώθεις ήδη ανακουφισμένος γνωρίζοντας πως από αύριο θα ‘σαι ελεύθερο πουλί, αλλά σκέψου και τον άλλον, που μπορεί να τον αιφνιδίασες (πιθανότατα δυσάρεστα) και μέχρι τώρα να κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Επομένως, soon to be ελεύθερο πουλάκι, κλείσε για λίγο τις φτερούγες σου, και μην το παίξεις cool απ’ την επόμενη κιόλας ώρα. Δώσε και στον άλλο τον χρόνο να το συνειδητοποιήσει. Άσε το πράγμα να ξεθωριάσει. Τα «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» δεν αρμόζουν σε ανθρώπους που κάποτε ένιωσαν κάτι δυνατό. Ή έστω αν θέλεις να ζήσεις απ’ το επόμενο κιόλας λεπτό την ελευθερία σου, τουλάχιστον μην το κάνεις βούκινο. Μη διαφημίζεις την ευτυχία σου, λες κι ως τώρα ήσουν αιχμάλωτος. Είναι προσβλητικό!

Νούμερο 5: Να ‘σαι σίγουρος γι’ αυτό που πας να κάνεις. Ξέρεις, ο χωρισμός δεν είναι και πολύ εύκολος, ειδικά αν αφορά μια μακροχρόνια σχέση κι αν δεν έχεις βρει ήδη άλλη φωλίτσα να κουρνιάσεις. Επομένως, όταν λες «τέλος», φρόντισε να το εννοείς. Όχι με την πρώτη στραβή, άντε γεια και μην τον είδατε! Συζητήστε πρώτα, αν είναι, ψάξτε για μια λύση, κι αν δε βρίσκεται, τότε με σιγουριά να πας και να πεις τι σε ενοχλεί και γιατί φτάσατε στο σημείο ο χωρισμός να ‘ναι η μόνη σας διέξοδος. Συνειδητή απόφαση, ε; Όχι μετά από μια βδομάδα να πείτε τη μαλ…λον έκανα λάθος.

Νούμερο 6: Ζήτα και τη γνώμη του μέχρι πρότινος συντρόφου σου! Προς Θεού, δε θα του πάρεις την άδεια  για να τον χωρίσεις, απλά στην περίπτωση μιας μακροχρόνιας σχέσης (και πάλι) είναι σημαντικό να δώσεις στον άλλον την ευκαιρία να μιλήσει και να εκφράσει τις σκέψεις και τις απόψεις του πάνω σε αυτή σου την απόφαση. Αν έχει επιχειρήματα, άκου τα, μη δυσανασχετείς! Κι αν σου αλλάξει γνώμη κι αποφασίσεις να δώσεις μία ακόμη ευκαιρία, μάλλον δεν ήσουν και τόσο σίγουρος για το φινάλε. Ρώτα, λοιπόν, τον άλλον πώς βλέπει το μεταξύ σας, παίξε μπαλίτσα και κάνε την πάσα σου. Εξάλλου, συμπαίχτες ήσασταν μέχρι προ ολίγου, σωστά;

Αυτά, λοιπόν! Εγώ για σήμερα τελείωσα μα για να μη γεμίσω ενοχές, ξεκαθαρίζω τη θέση μου: Λέω πώς να χωρίσετε κι όχι να χωρίσετε! Τον νου σας, ε; Και να θυμάστε πως «τα ωραία κάποτε τελειώνουν, τα πολύ ωραία όμως ποτέ».