Είδαν ο ένας τον άλλον, αισθάνθηκαν μια αμοιβαία έλξη, μίλησαν, βγήκαν ραντεβού, ερωτεύτηκαν, έκαναν όνειρα, συγκατοίκησαν κι ήρθε κάποτε κι η πρόταση γάμου, ο αρραβώνας και μετά ο πολυπόθητος γάμος. Δεν είναι αναγκαίο να ‘γιναν όλα με αυτή τη σειρά, αλλά το έπιασες το νόημα∙ παντρεύτηκαν από αγνή αγάπη και μετά από αρκετό καιρό, αφού η σχέση τους πρόλαβε να δοκιμαστεί.

Ίσως εκείνη να ονειρευόταν τον γάμο της από πάντα, να ‘ξερε ακριβώς τι ήθελε και να οργάνωνε μήνες ολόκληρους ως και την παραμικρή λεπτομέρεια για τη μεγάλη μέρα. Εκείνος ίσως και να μην ήξερε και πολλά από αυτά κι έτσι να τα άφησε όλα πάνω της, δίνοντάς της το ελεύθερο να τα σχεδιάσει όπως λαχταρά. Όπως κι αν το χειρίστηκαν, η στιγμή έφτασε, τα σκαλιά τα ανέβηκαν, το γλέντι τελείωσε κι εκείνοι επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους, με μία βέρα στο δεξί πλέον. Οι φίλοι τους εύχονται μια ζωή ευτυχισμένη και ρωτάνε με αγωνία να μάθουν πώς νιώθουν τώρα που είναι παντρεμένοι κι αν άλλαξε κάτι στη μεταξύ τους σχέση. Για κάτσε ένα λεπτάκι, αλλάζει η σχέση του ζευγαριού μετά τον γάμο; Κι αν ναι, πώς;

Είναι ζευγάρια που μετά τις μπομπονιέρες και τα στέφανα –ή απλά τις υπογραφές– περνάνε μια κρίση στη σχέση τους. Έχουν νεύρα, ξεσπάνε ο ένας στον άλλο μιλώντας απότομα ενώ, ξαφνικά, ακόμη κι ο τρόπος που αναπνέει ο άλλος τους ενοχλεί. Ενώ λίγες μέρες πριν έλαμπαν από ευτυχία ζώντας το όνειρό τους, τώρα δεν αντέχουν ο ένας τον άλλο. Τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε τόσο μικρό διάστημα; Ίσως τίποτα, το πιθανότερο είναι πως είναι αρκετά πιεσμένοι κι αγχωμένοι. Ξέρουν πως τώρα θέλοντας και μη η ζωή τους θα διαφοροποιηθεί, οι δύο ξεχωριστές ρουτίνες θα γίνουν μία κοινή και περισσότερο απ’ όλα φοβούνται μην πάει κάτι λάθος.

Η ιδέα πως θα περάσουν μια ζωή μαζί, με όλους τους φίλους και συγγενείς να ‘χουν απαιτήσεις απ’ αυτούς και τη σχέση τους, τους φρικάρει. Ξέρουν πως πολλά πράγματα μπορούν να αλλάξουν μες στον χρόνο, απ’ την εμφάνισή τους και τα ενδιαφέροντά τους μέχρι τη δουλειά τους και τα οικονομικά τους, κι αυτή η αστάθεια γεννά αμφιβολίες. Ε, όσο να πεις οι αλλαγές ανέκαθεν τρόμαζαν τον άνθρωπο. Όμως, αν υπάρχει πραγματική αγάπη κι επικοινωνία και αν η σχέση τους είναι χτισμένη πάνω σε γερά θεμέλια, αυτή η κρίση γρήγορα θα ξεπεραστεί κι όλα μεταξύ τους θα είναι όπως πριν, ίσως και καλύτερα.

Δεν περνάνε, όμως, απαραίτητα όλα τα ζευγάρια μια κρίση μετά τον γάμο. Κάποιοι μετά την επισημοποίηση νιώθουν ακόμη πιο δεμένοι μεταξύ τους. Η απόφαση κι η εκτέλεση ενός τόσο μεγάλου βήματος τους κάνει να αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια κι ευτυχία. Ξέρουν ότι ο ένας αποτελεί για τον άλλο συνειδητή επιλογή και τα βλέπουν όλα πολύ ρομαντικά. Είναι αυτοί που νιώθουν ότι επιτέλους ήρθε το happy end κι ότι μετά από αυτό έρχεται και το ακόμα πιο happy beginning, ένα νέο αισιόδοξο κεφάλαιο στη ζωή και στη σχέση τους. Ανυπομονούν να πάνε ταξίδι του μέλιτος, να ψάξουν για σπίτι, να αποκτήσουν το πρώτο τους παιδί, αν αυτό ανήκει στα «θέλω» τους, και γενικά να μοιραστούν στιγμές ευτυχίας για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Απ’ την άλλη, όπως σε καθετί έτσι κι εδώ δεν είναι όλα άσπρο και μαύρο, υπάρχει και το γκρι. Τα ζευγάρια, δηλαδή, που μετά τον γάμο τους δεν καταλαβαίνουν καμία απολύτως διαφορά. Βλέπουν τη μέρα εκείνη σαν ένα μεγάλο γλέντι, ένα πάρτι για την αγάπη τους, που θα το περάσουν με φίλους, συγγενείς κι ανθρώπους δικούς τους, και τίποτα περισσότερο. Η απόφαση του «για πάντα» ήρθε πολύ πριν αποφασίσουν να παντρευτούν, και δεν αλλάζει.

Καταλαβαίνουν τη σοβαρότητα της επιλογής τους κι αναλαμβάνουν την ευθύνη, αλλά νιώθουν τόσο εντάξει ο κάθε ένας με τον εαυτό του αλλά και μεταξύ τους που δεν αισθάνονται κανένα περιττό άγχος και καμία ανάγκη για να διαφοροποιήσουν το οτιδήποτε. Κι όσες αλλαγές κι αν φέρει η καθημερινότητα, εκείνοι είναι εκεί, θετικοί και ενωμένοι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε κατάσταση με ψυχραιμία, όπως έκαναν και πριν.

Ο γάμος είναι μεν μια μεγάλη απόφαση αλλά αν και κατά πόσο θα επηρεάσει τη σχέση μας είναι κάτι που το αποφασίζουμε εμείς. Ας προχωρήσουμε συνειδητά κι ας το δούμε σαν ένα πάρτι, για να κάνουμε και τη ζωή μας να μοιάζει έτσι.

Συντάκτης: Στέλλα Πέτρου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη