Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αρκετά σημαντική αύξηση της δυσκολίας αναπαραγωγής στα ζευγάρια. Οι λόγοι ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, το άγχος, την ψυχική υγεία των γονέων αλλά και τη μεταξύ τους σύνδεση. Στο συγκεκριμένο άρθρο θα θίξουμε μερικούς από τους ψυχολογικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη γονιμότητά και θα προτείνουμε τρόπους που βοηθούν στην καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος. Στόχος μας είναι ο προβληματισμός και η βελτίωση της σχέσης -ώστε να βοηθηθεί το ζευγάρι- κι όχι η παροχή ιατρικών στοιχείων ή μεθόδων.
Καταρχάς, ένα πρόβλημα που συχνά εντοπίζεται μεταξύ των ζευγαριών -χωρίς αυτό να σημαίνει πως αποτελεί πάντα θέμα- είναι η κακή επικοινωνία και η μη συνειδητή επιλογή της γονεϊκότητας. Σε πρώτη φάση, ένα τέτοιο θέμα του ζευγαριού δε γίνεται ευδιάκριτο, αν όμως κάποιος το προσέξει, μπορεί να ανακαλύψει ότι στην πραγματικότητα κάποιος από τους δύο ή και οι δύο δεν είναι εκατό τοις εκατό μες στη σχέση, ακριβώς επειδή είναι αφοσιωμένοι στον ρόλο του μελλοντικού γονέα κι όχι του συντρόφου. Μ’ άλλα λόγια, οι σύντροφοι δε συνδέονται συναισθηματικά όπως πρέπει, ενώ συχνά επικεντρώνονται τόσο πολύ στην απόκτηση ενός παιδιού που συνευρίσκονται μόνο και μόνο για αυτόν το σκοπό, μ’ αποτέλεσμα να μην παίρνουν καμιά ευχαρίστηση και να απομακρύνονται. Η σχέση τους σταδιακά φθίνει κι η ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους χάνεται. Όταν δε ο καιρός περνά και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα δεν έρχεται, η ένταση διαδέχεται την πρότερη καλή επαφή και επικοινωνία που τους οδήγησε στην απόφαση να προσπαθήσουν να γίνουν γονείς. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό η απόφαση να είναι συνειδητή -κι όχι επιβαλλόμενη από την κοινωνία- και η συνύπαρξη να μη βασίζεται αποκλειστικά στην επιθυμία να γίνουν γονείς.
Ένα ακόμη σημαντικό κομμάτι που μοιάζει να εντείνει τη δυσκολία των ανθρώπων να δουν απογόνους είναι οι προσδοκίες που έχουν. Πολύ συχνά, όλοι οι άνθρωποι όταν έχουμε στο μυαλό μας συγκεκριμένους στόχους που θέλουμε να υλοποιήσουμε στη ζωή μας, πιεζόμαστε και μπαίνουμε σε καλούπια, τσεκάροντας κάθε φορά στα κουτάκια του μυαλού μας, τα επιτεύγματά μας. Όμως, η εγκυμοσύνη και τα όμορφα συναισθήματα που τη διαδέχονται, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να «εκβιάζουμε» ούτε να παίρνουμε εγωιστικά. Γι’ αυτό, πολλά ζευγάρια ξεκινούν διστακτικά και «χαλαρά» τη διαδικασία απόκτησης παιδιού, χωρίς να το κοινοποιούν και κυρίως χωρίς να το πολύ-σκέφτονται. Αυτό μοιάζει να έχει ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα: Διώχνει το έντονο άγχος και οι σύντροφοι νιώθουν πιο ελεύθεροι κι ήρεμοι.
Η ηρεμία τους αυτή είναι ωστόσο κάτι που η κοινωνία φαίνεται να μη λαμβάνει υπόψιν, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που οι ερωτήσεις για το πότε τα ζευγάρια θα κάνουν το επόμενο βήμα στη σχέση έρχονται σωρηδόν και σε κάθε ευκαιρία. Οι αδιάκριτοι συγγενείς και η αγωνία των μελλοντικών παππούδων έρχονται να προσθέσουν ένα επιπλέον άγχος στο ζευγάρι, το οποίο έρχεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση κάθε φορά που τους συναντά. Είναι σημαντικό λοιπόν να υπάρξουν όρια για το ποιες ερωτήσεις είναι αποδεκτές και επομένως οι σύντροφοι να ξεκαθαρίσουν με τη στάση τους το τι επιτρέπεται να τους ρωτούν και τι όχι. Από την άλλη, η διακριτικότητα είναι πάντα κάτι που οφείλουμε να έχουμε σε ανάλογες περιπτώσεις.
Συνοψίζοντας λοιπόν θα λέγαμε ότι υπάρχουν σημαντικές αιτίες που εμποδίζουν τα ζευγάρια να κάνουν παιδιά και δε σχετίζονται με παθολογικά ή ηλικιακά αίτια. Αντίθετα, έχουν να κάνουν με τη σχέση των συντρόφων αυτή καθαυτή και το άγχος τους, από όπου κι αν προκύπτει αυτό. Η πιο σωστή συμβουλή που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη στην περίπτωση της υπογονιμότητας είναι τα ζευγάρια να επικεντρωθούν στην ουσιαστική επαφή τους και να περιορίσουν, αν όχι να εκμηδενίσουν, τους εξωτερικούς παράγοντες που σχετίζονται με τις προσδοκίες που οι τρίτοι και η οικογένειά τους περνούν ως δικές τους.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Εύη Λεγάτου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
